De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

43. Check altijd wat je kinderen doen

43. Check altijd wat je kinderen doen

'Dat heb ik ook,' zei ze zachtjes. 'Ik heb hem in het doosje gedaan, net als Alex en jij. Ik heb niet gelogen!'

Ze hoorde een verontwaardigde toon in haar stem.

Hij woog het ding in zijn hand. 'Dan kun je of toveren of er is een andere verklaring.'

'Mijn opa.'

'Huh?' Hij keek haar verbaasd aan. 'Wat is er met je opa?'

'Mijn opa…,' ze hapte even naar adem, 'zit in de raad. Hij is een Tijddraaier blijkbaar. De oudste man.'

Ze zag dat Jamie een moment nadacht voor ze herkenning op zijn gezicht zag. 'Dat ik daar nooit eerder aan gedacht heb! Niet dat ik die man eerder gezien had, maar ik heb les gehad over de raad. Daar moet zijn naam ook genoemd zijn. Is het je moeders vader of je vaders vader?'

'Het laatste,' piepte ze. 

'Ik moet de naam Hart dus vaker gehoord hebben, maar er is nooit een lichtje gaan branden over dat het jouw familie is. Het is niet echt een achternaam die veel voorkomt, dus ik had het moeten weten.'

'Het is niet erg,' zei ze schouderophalend. 

Hij legde het ding voorzichtig in haar handpalm. Het was koud in haar hand, maar het voelde vertrouwd. 

Hij duwde een pluk haar naar achteren en boog zich voorover. Toen hoorde Isa de deur kraken en van schrik sprong ze achteruit. 

Livry duwde de deur open met een dienblad in haar handen. Isa zag er een theepot, twee glazen en een schaaltje soesjes op staan. 

'Vanwaar die traktaties?' vroeg ze spottend met een hoofdknik naar het dienblad. 'Of wilde je weten of we geen rare dingen aan het doen zijn?'

Haar moeder lachte. 'Betrapt. Ik moet toch weten wat mijn dochter en haar vriendje uitvoeren.'

'Heel veel, terwijl de deur openstaat,' zei Isa spottend. 'Serieus, mam.'

'Het ziet er anders heel lekker uit, Livry,' zei Jamie met een hele brede glimlach. 

'In elk geval kan iemand het waarderen,' bromde Isa's moeder. 'Niet dat ik anders verwacht had van mijn dochter. Dat horloge droeg je opa altijd.'

Isa keek naar beneden, naar haar hand met het klokje vastgeklemd tussen haar vingers.

'Lag het bij de brieven en foto's? Ik kan niet herinneren dat ik het recent nog gezien heb.'

Ze rimpelde haar neus.  

'Ja,' loog Isa. Ze kon niet zeggen waar het daadwerkelijk vandaan kwam natuurlijk. 'Ik wist niet dat het een familiestuk is.'

Livry glimlachte even en overhandigde het dienblad dat Jamie voorzichtig op Isa's bureau zette. 'Dat is het niet echt, geloof ik. Ik heb je vader er in elk geval nooit over gehoord.'

'Waarom lag het dan bij de brieven en foto's?'

Haar moeder haalde haar schouders op. 'Ik ga weer naar beneden. Breek niet de hele boel af.' Ze glimlachte naar het tweetal en verliet toen de kamer. Iets te snel naar Isa's zin.

'Ze liegt.'

'Jij loog ook,' fluisterde Jamie in haar oor. 'Net zo hard als je moeder, dus je kunt haar niets verwijten. Soesje?'

De man keek over zijn brilletje naar Isa en toen naar het dossier voor zijn neus. Ze kon nog net Hart, Isa Violet zien staan bovenaan het blad.

'Ik ken jou,' zei de rector na even nadenken. 'Jij bent het meisje van sommige schilderijen . Maar ik heb je nog nooit hier gezien. De schilderijen regelt mevrouw Van Lent altijd.'