De Tijddraaiers #1: Zwart als inkt

19. Twee Jamies is teveel

19. Twee Jamies is teveel

'Ja, en ik was het niet.' 

Isa huiverde bij de gedachte dat er iemand in huis had rondgelopen en bij de slapende jongen een stip op zijn pols had aangebracht met inkt dat er niet af te wassen was. Net als tatoeage-inkt. 

'Jullie worden al vanaf jullie geboorte in de gaten gehouden. Bij Isa is het logisch, omdat haar vader een Reiziger was, maar jij ook, Alexander. Alle baby’s bezitten de gave om in de Tijd te kijken. Dat blijft meestal niet langer dan een paar minuten, maar bij jou bleef het en dat is zeldzaam. Anders zou het wemelen van de tijdreizigers.'

'Ik heb nooit iets geks meegemaakt in mijn leven,' mompelde Alex. 'Ik ben nooit terug in de tijd gegaan of zoiets.'

'Logisch, dat kun je ook pas als je een talisman hebt. Erfers kunnen het wel zonder talisman, maar dat gebeurt zelden. Als het al gebeurt, onthouden ze het bijna nooit. Of wel, Isa?'

Ze schudde haar hoofd. Ze kon zich niet herinneren dat ze ooit door de tijd heen gereisd was.

'Ik kan me geen voorval herinneren,' mompelde ze toen.

'Op je zestiende wordt je gemerkt door een zwarte stip op je pols, maar alleen als ze je goed genoeg vinden, als je betrouwbaar genoeg bent. Daarna maak je de Test.'

'Over wat voor Test heb je het?' vroeg Isa geïnteresseerd. Alex snoof.

'Je krijgt een mentor die je alles leert over het tijdreizen. Op een bepaald moment moet je dat zelf kunnen en ergens tussen het leren en het zelf kunnen testen ze je vaardigheden. Je weet nooit wanneer, ook de mentor weet dat niet. Die Test bepaalt of je genoeg talent hebt en of je een Reiziger mag blijven. Voor jou geldt dat niet. Jij zult een Reiziger blijven, omdat je de gave hebt. Voor Alex en mij ligt het anders.' Hij haalde even adem en keek toen met een bezorgde blik omhoog.

'Dus voor mij is het minder belangrijk?'

'Nee. Die Test zal hoe dan ook je leven bepalen en alle Reizigers maken hem tussen hun zestiende en twintigste. Het is namelijk ook van invloed op de positie die je krijgt binnen de Tempus Viator. Blauw is bijvoorbeeld de hoogste rang, de kleur van de leiders. Jouw vader had blauw.'

Jouw vader had blauw.

De woorden dansten rond in haar hoofd. 

'Kunnen we nu echt naar binnen of ben je nog niet gerustgesteld, Alex?'

Jamie had het nog niet gezegd of Isa voelde een druppel op haar hoofd uiteenspatten en ze keek omhoog naar de wolken die nu dreigender waren. Misschien zat er wel onweer in, dacht ze verheugd. Ze was dol op onweer en ze vroeg zich af waarom. Haar zus en broertje kropen het liefste onder hun bed, Isa ging het liefste naar buiten.

Toen barstten de wolken boven hun hoofden open en zette het drietal het op een lopen. Het was misschien vijftig meter naar het Ekallumi, maar het leek wel vijfhonderd kilometer. Isa was kletsnat toen ze binnen in de ontvangsthal vol  Griekse beelden stond. Druppels vielen op de marmeren vloer.

De hal leek op de lobby van een duur hotel, maar dan zonder de drukte en de incheckbalie. Het was doodstil, er was niemand te zien. 

Ze had verwacht dat het hier zou barsten van de tijdreizigers, van huishoudelijke hulpen en kantoorklerken. Niet dat het zo stil zou zijn.

Jamie kende hier duidelijk de weg en liet natte sporen achter met zijn schoenen. Isa keek beteuterd naar die van haar en ze wist zeker dat ze soppende geluiden zou maken. 

'Kom,' zei hij, gebarend met zijn rechterhand, terwijl hij met zijn andere hand één van de vele deuren in de muur open duwde.  'Ik heb hier een handdoek voor jullie.'