Bad Girl for A Girlfriend (1 &2) | PUBLISHED UNDER POP FICTION

Season 2 | R | >> #F.U (PART TWO)

A.N

I hope you enjoyed this chapter :)) This is my longest chapter ever XD LOL

Thank you nga pala sa lahat ng bumati nung birthday ko at sa lahat ng nag contribute sa video presentation :) I love you guys and I am lucky to have you <3

NEW COVER! Thanks for MARSmallow21 :D ganda beybe! Ang fierce! >:)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Season 2 | R | >> #F.U (PART TWO)

Belle's POV

Buong akala ko babalik na ako sa normal. Pero dalawang linggo nang nakalipas simula nang kinausap ako ni Jade pero hanggang ngayon wala pa ding nagbabago sa akin.

I am still this pathetic broken girl na hindi malaman ang susunod na gagawin.

I'm lost without him.

It's like I'm stuck in this hell hole of uncertainty. Gusto ko lang kung ano man tong nangyayari sa akin ay matapos na. I am so tired of crying every f-ucking minute these past few weeks. I don't even know myself anymore. Hindi na'to yung dating Belle Silva na kilala ko.

"Morning bitch, so are you ready?"

I heard Jade's voice at the other end of the line. Sinubukan kong umupo pero hindi ko magawa. Pumipintig na naman sa sakit ang ulo ko at nahihirapan akong magsalita sa sobrang tuyo ng lalamunan ko.

"Hmm..."

Anong araw na ba ngayon? Ilang araw na ba akong nakahiga lang sa kama ko? Have I been drinking? My god. Ano bang nangyayari sa akin?

"Don't tell me you're still that dirty old messed up girl that I left last week? Have you been drinking? Again?! Hello, naliligo ka pa ba? Nainom mo na ba ang gamot mo?"

Tinakpan ko ang mga mata ko para maiwasan yung sinag ng araw na pumapasok sa mga bintana at umusog papunta sa kabilang side ng kama.

I really don't know what I am doing with my life. Yesterday, I tried to do my usual stuff. I even tried to go to the mall, para lang makalimot pero wala pang isang oras bumalik na agad ako dito sa condo, umupo sa gilid at umiyak.

And because I am depressed, I am having more and more episodes. By episodes, I mean umaandar na naman ang depektibo kong utak at ang pagiging bipolar ko. Bigla bigla ko na lang aawayin miski na sila Gabby na bumubisita sa akin para kamustahin ako at hatiran ako ng pagkain at lahat na ata ng pwedeng masira ay nasa lapag na at naitapon ko na.

Even my doctor says my condition is getting worse and prescribes me a higher dose of medication.

"Uy, Belle Silva nandiyan ka pa ba? O nilamon ka na naman diyan ng kadramahan mo? Hello?"

Hindi ko pinansin ang pagiging sarkastiko ni Jade at pinunasan yung luhang tumulo sa mga mata ko.

D-amn. Naiisip ko na naman siya.

I'm quite surprised na hanggang ngayon may luha pa din akong nailalabas. I really thought that there is a certain amount of tears you can shed for a guy... that there is a certain amount of time you can mourn for the love that you'd lost. Pero parang wala talaga. Hindi ko kayang pigilan ang sarili kong lumuha ng lumuha at masaktan lalo na't ako ang may kasalanan ng lahat.

Sometimes it's not the butterflies in your stomach that tells you that you are in love, sometimes it's the pain of losing him.

I know it's stupid of me to break up with him, even though I really do love him. But can you blame me? I am confused.