[Unicode]
ဟယ်ကု ကြက်သေသေသွားလေသည်။ အသိပြန်ဝင်လာသည့်အချိန်တွင် အပြင်ဘက်သို့ တဇွတ်ထိုးပြေးထွက်တော့သည်။
ရန်ရိသည် သူ့အရှေ့တွင် မျက်စိလျင်လျင်လက်လျင်လျက်ဖြင့်ပိတ်ရပ်လိုက်ပြီး ：
" အင်ဂျင်နီယာဟယ်၊ အင်ဂျင်နီယာဟယ်၊ ခင်ဗျား စိတ်အေးအေးထားပါဦး။ "
ဟယ်ကု အော်ပြောလေသည် ：
" ကျွန်တော့်ကို လွှတ် ！"
စိတ်အလှုပ်ရှားဆုံးအချိန်ဖြစ်နေလျှင်တောင်မှ သူသည် ပုံမှန်မဟုတ်သည့်တည်ငြိမ်မှုကို ပြသခဲ့လေသည်။ သို့သော် ယခုအချိန်တွင် သူ့၏မျက်လုံးထဲတွင် ပျာယာခတ်မှုနှင့်ကြောက်ရွံ့မှုများသာ ကျန်ရစ်တော့လေသည်။
" အင်ဂျင်နီယာဟယ် ！"
ရန်ရိသည် အသံကိုမြှင့်ပြီးပြောလိုက်သည်၊
" ဗုံးငါးလုံးတွေ့အောင်လို့ ခင်ဗျား ကျွန်တော်တို့ကို ကူရှာပေးခဲ့ပြီးပြီ။ ခင်ဗျားခေါင်းသုံးပြီးစဥ်းစားတာကိုပဲ ကျွန်တော်တို့လိုအပ်တာ၊ စိတ်လိုက်မာန်ပါလုပ်တာမျိုးကို မဟုတ်ဘူး။ "
ဟယ်ကုသည် ယခုအချိန်တွင် အဘယ်မှာများနားဝင်လိမ့်မည်နည်း။ သူသည် ရန်ရိကို ခပ်ပြင်းပြင်းတစ်ချက်တွန်းလိုက်သော်လည်း တွန်း၍မရပေ။ ရန်ရိသည် အံကြိတ်ပြီးတောင့်ခံထားလေသည်။ ကုံးရင့်ရှန်သည် ခြေလှမ်းကျယ်ကြီးများဖြင့် အရှေ့သို့လျှောက်လာခဲ့ပြီး၊ ဟယ်ကု၏ပခုံးမှကိုင်ကာ သူ့အား ပြန်ဆွဲခေါ်လာခဲ့ပြီး၊ လူကို ထိုင်ခုံပေါ်သို့ ဖိချလိုက်သည်။
ဟယ်ကုသည် ဟောဟဲလိုက်ကာအသက်ရှူနေရင်း၊ အကြည့်သည် တဖြည်းဖြည်းနှင့် ပြန်ပြီးတည်ငြိမ်လာတော့သည်။
ကုံးရင့်ရှန်သည် ဟယ်ကုအား စူးစိုက်ကြည့်ရင်း ：
" အင်ဂျင်နီယာဟယ်၊ အခု ရှိသမျှလူတွေအကုန်လုံးက အဲ့ဒီဗုံးကိုရှာနေတယ်။ သူက စင်ကိုချဥ်းကပ်နိုင်ဖို့က အရမ်းနည်းတယ်။ ခင်ဗျား ကာကွယ်ချင်တဲ့လူကို ကာကွယ်ပေးနိုင်ဖို့အတွက် ခင်ဗျား စိတ်အေးအေးထားမှဖြစ်မယ်။ "
ဟယ်ကုသည် ခေါင်းကို ငုံ့ထားပြီး၊ လက်သီးနှစ်ဖက်ကိုဆုပ်ထားသည်မှာ တဂျွတ်ဂျွတ်မြည်တောင်မြည်နေလေသည်။
ခေါင်းဆောင်ကျန်းက ပြောသည် ：
" ကျွန်တော်တို့ monitor ကို တောက်လျှောက်စောင့်ကြည့်နေတာ၊ ဒီလူရဲ့ခြေရာကို လုံးဝကိုမတွေ့ရဘူး။ စင်ပတ်ပတ်လည်မှာလည်း ရဲနဲ့လုံခြုံရေးတွေအများကြီးရှိတော့ သူ ထွက်လာတာနဲ့ မှတ်မိနိုင်မှာပဲ။ တစ်ခုတည်းသောဖြစ်နိုင်ချေက သူက တစ်နေရာရာမှာပုန်းနေပြီး၊ ဒီအချိန်အတောတွင်းမှာ တောက်လျှောက်နေရာမရွှေ့ဖူးဘူးဆိုတာပဲ။ "
ချိုးယန်သည် ခေါင်းတငြိမ့်ငြိမ့်ဖြင့် ：
" သူက သေချာပေါက်တစ်နေရာရာမှာပုန်းနေမှာပဲ။ သူ စပြီးနေရာရွေ့တာနဲ့၊ အဲ့တာက ဗုံးအရှင်တစ်လုံးဖြစ်သွားပြီ။ သူက စင်အနားကို ဘယ်လိုမှကပ်လို့မရဘူးဆိုရင်တောင်မှ၊ လူများတဲ့ဘယ်နေရာမှာမဆို ဗုံးကိုခွဲလိုက်မယ်ဆိုရင်လည်း ပြန်ပြင်မရတဲ့အကျိုးဆက်ဖြစ်မှာပဲ။ "
ဟယ်ကုသည် ဖုန်းကိုထုတ်လိုက်ပြီး ：
" ကျွန်တော် ကျွီးဟန်ကို စင်ကနေဆင်းခိုင်းလိုက်မယ်။ မဟုတ်သေးဘူး၊ စင်က ပိုပြီးလုံခြုံနိုင်တယ်...... "
သူသည် ဖုန်းကိုဆုပ်ကိုင်ထားပြီး၊ တစ်ခဏမျှ ဘာလုပ်ရမှန်းမသိဖြစ်နေခဲ့သည်။ နဖူးအထက်ကချွေးများကလည်း တဒီးဒီးစီးကျနေလေသည်။
" အကယ်၍ စုန့်ကျွီးဟန်ကို ဖျော်ဖြေတာရပ်ခိုင်းလိုက်မယ်ဆိုရင်၊ တစ်အနေနဲ့ ရန်သူကို သတိပေးမိသလိုဖြစ်သွားမယ်၊ နှစ်အနေနဲ့က ပရိတ်သတ်တွေကို အလန့်တကြားဖြစ်စေလိမ့်မယ်။ ကျွန်တော်တို့က လူယုတ်မာကိုသာ စင်အနား ဘယ်လိုမှကပ်မရအောင်လုပ်လိုက်မယ်ဆိုရင် စုန့်ကျွီးဟန်က လုံခြုံတဲ့...... "
ကုံးရင့်ရှန်သည် မျက်မှောင်ကြုတ်လိုက်ပြီး၊
" နေဦး၊ ဒီ ဝမ်ရွေ့လို့ခေါ်တဲ့လူက စင်ဆောက်ဖို့တာဝန်ယူထားတာဆိုတော့၊ ဗုံးကို စင်ထဲမှာထည့်ဖို့အခွင့်အရေး သူ့မှာရှိတယ်။ "
[ TN : ဒီက 'ရွေ့' ကိုလေ 'ရခိုင်' အသံထွက်က ရကောက်သံလိုမျိုး လျှာလိပ်သံနဲ့ဖတ်ပေးပါ။ ]
ရန်ရိသည် အလောတကြီးနှင့်ပြောလိုက်သည် ：
" ဟုတ်တယ်။ ငါတို့က ကျစ်ယန့် ပစ်မှတ်ထားတာကပွဲကြည့်ပရိတ်သတ်လို့ထင်ပြီး၊ စင်က သင့်တော်တဲ့နေရာမဟုတ်ဘူးလို့ထင်ခဲ့တာမလို့ စစချင်းကတည်းက ကြည့်စင်နဲ့ပွဲစင်ကို ဖယ်လိုက်တာ။ ဒါပေမဲ့ ကျစ်ယန့်ရဲ့အကြီးဆုံးပစ်မှတ်က စုန့်ကျွီးဟန်၊ ပြီးတော့ ဒီလူကလည်း စင်ဆောက်တာကိုတာဝန်ယူထားတာ ！"
ဟယ်ကုသည် ထိတ်လန့်စွာဖြင့်ပြောလေသည် ：
" နောက်ဆုံးဗုံးတစ်လုံးက စင်မှာလား ဝမ်ရွေ့ကိုယ်ပေါ်မှာလား။ "
" စင်မှာရော ဝမ်ရွေ့ကိုယ်ပေါ်မှာပါ ဗုံးရှိတယ်လို့ ကျွန်မတို့သဘောထားမှရမယ်။ ဘယ်လိုခြိမ်းခြောက်မှုသေးသေးလေးကိုမှ လွတ်သွားလို့မဖြစ်ဘူး။ "
ချိုးယန်က ပြောသည် ：
" ဒါပေမဲ့ အခုက စင်ပေါ်မှာဖျော်ဖြေနေတုန်းလေ။ ကျွန်မတို့ရဲ့စက်က အဲ့လောက်အနှောင့်အယှက်များတဲ့အခြေအနေမှာ ဗုံးကို ဘယ်လိုမှရှာလို့မရဘူး။ ပြီးတော့ အဲ့လောက်များတဲ့လူတွေကြည့်နေတာ၊ မတော်လို့များ ဗုံးက ပိုပြီးမြင်သာတဲ့နေရာမှာရှိနေခဲ့ရင်၊ ဒါ...... "
" ကျွန်တော်မှာ နည်းလမ်းရှိတယ် ！"
ဟယ်ကုက ပြောသည်၊
" စင်မှာဖျော်ဖြေတာကို အချိန်တစ်ခုလောက်ရပ်ခိုင်းလိုက်မယ်ဆိုရင် ရပြီ၊ ဟုတ်တယ်မလား။ "
" တစ်မိနစ်ဆိုရပြီ။ "
ဟယ်ကုသည် ဖုန်းကိုယူလိုက်ပြီး ：
" ကျွန်တော်မှာ နည်းလမ်းရှိတယ်။ စင်ပတ်ပတ်လည်က main တွေကိုဖြတ်လို့ရတယ်။ ဒီလိုဆိုရင် စက်တွေအကုန်လုံး အနှောင့်အယှက်မရှိတော့ဘူး၊ ပရိတ်သတ်တွေလည်း မမြင်ရတော့ဘူး။ "
" ရှင် ဘယ်လိုလုပ်မှာလဲ ？"
" ရှောင်စုန်း။ "
ဟယ်ကု ဖုန်းခေါ်၍ရသွားခဲ့သည်၊
" ကျွီးဟန်ကို ပြောလိုက်၊ နောက်ဆုံးသီချင်းတစ်ပုဒ်ကို《 ချန်ယဲ့ 》နဲ့ပြောင်းလိုက်လို့။ Main တွေအကုန်ဖြတ်ပစ်ဖို့ ငါတို့ အချိန်တစ်မိနစ်လိုလို့ ......ဘာလို့လဲ မမေးနဲ့တော့၊ ငါဆိုလိုတာကို သူသိတယ်၊ အမြန်သွား ！"
[ TN : ချန်ယဲ့ = အဆုံးမဲ့ည / ညတာရှည် ]
ချိုးယန်သည် နာရီကိုတစ်လျက်ကြာ့်လိုက်ပြီး၊
" ငါးမိနစ်ပဲ ကျန်တော့တယ်။ ငါတို့ နှစ်လမ်းခွဲရအောင်။ ငါက စင်ဆီသွားမယ်၊ ရင့်ရှန်၊ နင်တို့က ဝမ်ရွေ့ကို သွားရှာ။ "
ဟယ်ကု သွားမည်အပြု၊ ရန်ရိသည် သူ့၏ပခုံးကိုဖမ်းကိုင်လိုက်သည် ：
" အင်ဂျင်နီယာဟယ်၊ ခင်ဗျား ခေါင်းဆောင်ချိုးနဲ့လိုက်သွားပါ။ ဒါပေမဲ့ တစ်ယောက်တည်းလှုပ်ရှားလို့မရဘူး။ "
ဟယ်ကုသည် ဒေါသနှင့်ပြောလေသည် ：
" ကျွန်တော်ဘယ်လိုလုပ်ရမလဲဆိုတာကို ခင်ဗျားမှာ တားပိုင်ခွင့်မရှိဘူး။ "
" ခင်ဗျားကို ဘာထိခိုက်ဒဏ်ရာမှမရစေဘဲနဲ့ သူ့ဆီပြန်ပေးပါ့မယ်လို့ ကျွန်တော် ဆရာစုန့်ကို ကတိပေးထားတယ်။ သူ ဘာမှဖြစ်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ ခင်ဗျားလည်း တစ်ခုခုဖြစ်လို့မရဘူး။ "
ဟယ်ကုသည် ရန်ရိအား ပွင့်လင်းပြီးခိုင်မာသည့်အကြည့်နှင့်ကြည့်နေပြီး၊ သက်ပြင်းတစ်ချက်ချလိုက်ကာ ：
" ကျွန်တော် စိတ်လိုက်မာန်ပါလုပ်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ "
သို့မှသာ၊ ရန်ရိသည် ဟယ်ကုကိုလွှတ်လိုက်ပြီး ချိုးယန်နှင့်အတူ ထွက်သွားစေတော့သည်။
ထန်ဟောက်ချွန်သည် စဥ်းစားကာပြောလေသည် ：
" ဝမ်ရွေ့က ဘယ်မှာ ပုန်းနေလောက်မလဲ ？သူ သိပ်အဝေးကြီးမှာ ပုန်းနေတာမဖြစ်နိုင်ဘူး။ သူ့ရဲ့အထောက်အထားက ပေါ်သွားနိုင်တယ်ဆိုတာကို သူ ခန့်မှန်းမိမှာပဲ။ အဲ့တာကို ကျစ်ယန့်က သူ့ကိုပေးထားတဲ့တာဝန်ကို နောက်ဆုံးအချိန်မှာ ပြီးဆုံးအောင်လုပ်နိုင်မယ်လို့ ဘယ်လိုလုပ်ပြီးအာမခံတာလဲ ？"
ကုံးရင့်ရှန် ：
" စင်မှာဗုံးဆင်ထားတာက အာမခံမှုတစ်ခုပဲ။ ရှုံးနိမ့်တာနဲ့ သူ့မှာ ဗုံးအရှင်တစ်ခုရှိသေးတယ်။ ငါထင်တာကတော့ သူ ပုန်းမယ်ဆိုလည်း စင်နဲ့သိပ်ဝေးမှာမဟုတ်လောက်ဘူး။ "
" သူ ဘယ်မှာပဲပုန်းနေပါစေ၊ အခုလောက်ဆို ရှာတွေ့သင့်နေပါပြီဗျာ။ "
ခေါင်းဆောင်ကျန်းသည် နားမလည်စွာဖြင့်ပြောလိုက်သည်၊
" စင်ပတ်ပတ်လည်နဲ့စင်အနောက်တွေအကုန်လုံးကို ရဲတွေက လှန်လှောရှာထားတာ၊ သူ့ကို အတောင်ပံပေးထားရင်တောင်မှ ထွက်ပြေးလို့မလွတ်ပါဘူးဗျာ။ "
ဤ 'အတောင်ပံပေးထားရင်တောင်မှ ထွက်ပြေးလို့မလွတ်ပါဘူး' ဆိုသည့်စကားသည် လူတစ်စုကို တစ်ပြိုင်နက်ကြက်သေသေသွားစေခဲ့သည်။
ကုံးရင့်ရှန်သည် ခေါင်းကို ဖြေးဖြေးချင်းမော့ကာ၊ မျက်နှာကြက်ကို စိုက်ကြည့်ရင်း ：
" အပေါ်မှာ။ "
" ထပ်ခိုးပေါ်မှာ ！"
ရန်ရိ အမြန်ပြောလိုက်သည် ：
" ထပ်ခိုးပေါ်မှာ လက်စွပ်ပုံစံ steel frame နဲ့မှန်အကာရှိတယ်၊ ရွှေ့လို့ရတဲ့နေကာလည်းရှိတော့ လူတစ်ယောက်နှစ်ယောက်လောက် အသာလေးပုန်းနေလို့ရတယ် ！"
သူတို့သည် အနီးဆုံးရှိပြင်ဆင်မွမ်းမံသည့်အပေါက်သို့ ချက်ချင်းပြေးသွားတော့သည်။
ထပ်ခိုးသည် steel frame များဖြင့် " ရက်ထားခြင်း " ဖြစ်သောကြောင့် တက်၍ရသည့်အခြေရှိသဖြင့် အတွင်းဘက်ရှိ မွမ်းမံသည့်အပေါက်မှနေ၍ တက်သွား၍ရပေသည်။ သေမှာကိုမကြောက်ပါက၊ အပြင်ဘက်ရှိအဆောက်အအုံတိုင်ကမှနေ၍လည်း တက်သွား၍ရပေသည်။
ထိုစဥ်၊ သီချင်းသံနှင့်အားပေးသံများသည် အားကစားရုံတစ်ခုလုံးကို မြည်ဟည်းသွားစေခဲ့သည်။ အဝေးရှိ၊ ကြယ်အလင်းရောင်နှယ် တဖိတ်ဖိတ်တောက်ပနေသည့်စင်မြင့်ထက်တွင် လူတစ်ယောက်သည် သီချင်းဆိုနေခဲ့သည်။ လူထောင်သောင်းချီဝန်းရံနေသည့်အလယ်တွင် သူသည် လူအရိပ်သေးသလေးတစ်ခုသာဖြစ်သော်လည်း၊ ရုံတစ်ခုလုံးကို ရဲရဲညီးလောင်မြိုက်စေသည့်အပူကို ဖြာထွက်စေလေသည်။
ဤကဲ့သို့သောလူ၏ကိုယ်ပေါ်တွင် တကယ်ကို " မီး " ရှိလေသည်။ သူသည် ကျစ်ယန့်ညွှန်းဆိုသည့် မီးကြီးစွာလောင်ကျွမ်းခြင်းဖြစ်သည်။
အကယ်၍ လူသောင်းချီအာရုံစိုက်နေကြသည့် နှစ်သစ်ကူးဖျော်ဖြေပွဲတွင် စုန့်ကျွီးဟန်သာ တစ်ခုခုဖြစ်သွားပါက ဘယ်လောက်တောင်မှ ကြီးမားသည့်လူမှုသက်ရောက်မှုဖြစ်သွားနိုင်မလဲဆိုတာကို တွေးကြည့်ကြည့်နိုင်ပေသည်။ ဤသည်မှာ ကျစ်ယန့်လိုချင်သည့်အရာပင်။ နတ်ဘုရားထက် တစ်ဆင့်နိမ့်ပြီး၊ လူသောင်းချီ၏အထက်တွင်ရှိသည့် သူ့၏နေရာကို တည်ဆောက်ဖို့ရန်အတွက် ကြီးမားသည့် " ကြောက်ရွံ့မှု " ကို ဖန်တီးရပေမည်။
လူတစ်စုတို့သည် မွမ်းမံသည့်အပေါက်မှနေ၍ ထပ်ခိုးသို့တက်သွားခဲ့ကြသည်။ ခြေထောက်အောက်တွင် ရုံတစ်ခုလုံးကို အပေါ်စီးမှမြင်ရလေသည်။ ထူထပ်သည့်လူအုပ်နှင့် ခမ်းနားစွာထွန်းလင်းနေသည်မီးအရောင်များသည် အားကစားရုံမြင်ကွင်းအား ကြည်နူးဖွယ်အရောင်များနှင့်ပြည့်နှက်စေခဲ့သည်။
ထပ်ခိုးသည် အခုံးပုံစံဒီဇိုင်းဖြစ်သည့်အတွက်ကြောင့် သူတို့သည် အခုံးထိပ်ကိုသာ မြင်ရပြီး၊ အခွက်နေရာက မြင်ကွင်းအကွယ်တွင် နိမ့်ကျနေလေသည်။အဓိကစင်နှင့်အနီးဆုံးဖြစ်သည့် ထပ်ခိုးအပိုင်းသည်တိုက်တိုက်ဆိုင်ဆိုင်ကို အခွက်နေရာတွင်ဖြစ်နေခဲ့သည်။
ထပ်ခိုးမှနေ၍အဓိကစင်အထိ တိုက်ရိုက်အကွာအဝေးသည် မီတာတစ်ရာခန့်ရှိလေသည်။ သို့သော် အကွာအဝေးမှာအလုံအလောက်မြင့်သဖြင့် ဗုံးကို ပစ်လိုက်လျှင် စုန့်ကျွီးဟန်ဆီသို့ မရောက်နိုင်ဘူးဆိုသော်လည်း၊ လေး-ငါး-ခြောက်တန်မျှလေးသည့်စတိတ်စင်ကိုဆောက်ထားသည့်အရာများကို သွားဖျက်ဆီးမိသည်ဖြစ်စေ သို့မဟုတ် လူအုပ်ထဲသို့ပစ်မိသွားသည်ဖြစ်စေ၊ အကုန်လုံးသည် မတွေးဝံ့စရာကောင်းလောက်အောင်ကိုကြောက်စရာကောင်းသည့် ပုံရိပ်များပင်။
ထပ်ခိုးပေါ်တွင် လမ်းလျှောက်နိုင်သည်ဆိုသော်လည်း အလွန်အန္တရာယ်များပေသည်။ ပေါ့ဆမှုလေးတစ်ခုက ရှစ်ထပ်မျှမြင့်သည့်နေရာမှ ပြုတ်ကျစေနိုင်ပေသည်။ အလုပ်သမားများသည် ပြုပြင်သည့်အချိန်တွင် လုံခြုံရေးပစ္စည်းများကိုယူဆောင်သွားကြလေသည်။ သူတို့သည် ဘယ်လုံခြုံရေးကိုမှလုပ်ရန် အချိန်မရှိပေ။
" ဝမ်ရွေ့ ！"
ကုံးရင့်ရှန်သည် သေနတ်ကိုထုတ်လိုက်ပြီး၊ အရှေ့သို့သွားရင်းဖြင့် လူယုတ်မာ၏နာမည်ကို အကျယ်ကြီးခေါ်နေခဲ့သည်။ ရဲသား လေး-ငါးယောက်တို့သည် အသင့်အနေအထားဖြင့် အနောက်မှလိုက်လာခဲ့ကြသည်။ ရန်ရိသည်လည်း လိုက်လာခဲ့လေသည်။
" ဝမ်ရွေ့၊ ခင်ဗျား အဝိုင်းခံလိုက်ရပြီးပြီ။ "
လူရိပ်တစ်ရိပ်သည် နိမ့်သည့်နေရာမှ ဖြတ်ခနဲဖြတ်သွားလေသည်။
ကုံးရင့်ရှန်သည် သုံး-လေးယောက်ကို မျက်စပစ်ပြလိုက်ပြီး၊ သူတို့အား ဘေးမှပတ်သွားခိုင်းကာ သွားဝိုင်းခိုင်းလိုက်သည်။
" ဝမ်ရွေ့၊ ထွက်လာပါ၊ ကျုပ် ခင်ဗျားကိုမြင်ပြီးပြီ။ "
ကုံးရင့်ရှန်သည် သေနတ်ကိုမြှောက်ထားလျက်၊ တစ်လှမ်းချင်းတစ်လှမ်းချင်းလျှောက်သွားလေသည်။
ယောကျာ်းတစ်ယောက်သည် ထပ်ခိုး၏အစွန်းတစ်ဖက်တွင်ရပ်နေပြီး၊ လက်ထဲတွင် ဗုံးကိုကိုင်ထားလေသည်။ ထိုမျက်နှာပေါ်တွင် ရက်စက်ကြမ်းကြုတ်မှုများနှင့်ပြည့်နှက်နေခဲ့သည် ：
" မလာနဲ့ ！"
ကုံးရင့်ရှန် အေးစက်သည့်လေသံနှင့်ပြောလိုက်သည် ：
" ဝမ်ရွေ့၊ ဗုံးကို ချလိုက်၊ မဟုတ်ရင် ကျုပ် ပစ်မှာနော်။ "
" ငါက ဝမ်ရွေ့မဟုတ်ဘူး၊ ငါက ဟုန်ယန့်။ "
" ဟုန်ယန့်က ဆေးရုံမှာသေသွားပြီ။ "
" ဟုန်ယန့်က တစ်ယောက်မကဘူး။ လူတိုင်းက ဂုဏ်သရေရှိတဲ့မီးလျှံဖြစ်လို့ရတယ်။ "
" ခင်ဗျားက ဘယ်သူပဲဖြစ်နေပါစေ၊ ခင်ဗျား အဝိုင်းခံထားရပြီးပြီ။ "
" ငါ အချိန်မရွေး ဖောက်ခွဲပစ်လိုက်နိုင်တယ်နော်။ မင်း မလာခဲ့နဲ့၊ အဲ့မှာပဲရပ်နေ။ "
ဝမ်ရွေ့ အော်ပြောလေသည်၊
" ငါ လူအုပ်ထဲကို ပစ်မှာနော်။ အောက်မှာအကုန်လုံးက လူတွေချည်း။ "
" ကျစ်ယန့်က ဘာလို့ ကိုယ်တိုင်လာပြီးမလုပ်ရတာလဲ။ မင်းက ဒီလောက်တောင်မှအရမ်းကိုလိုလိုလားလားနဲ့ သူ့အတွက်အမြောက်စာဖြစ်ပေးချင်နေတာလား ？"
ရဲသားလေး-ငါးယောက်တို့သည် ဝမ်ရွေ့ကို လေးဘက်လေးလံတွင် ဝိုင်းထားပြီးပြီဖြစ်သည်။ ရန်ရိသည် ဝမ်ရွေ့၏အနောက်ဘက်တွင် နေနေလေသည်။
" ကျစ်ယန့်မှာက ပိုပြီးမြင့်မြတ်တဲ့တာဝန်ရှိတယ်။ ပြီးတော့ ငါ့ရဲ့တာဝန်က ဒီမှာ။ "
ဝမ်ရွေ့၏မျက်လုံးထဲတွင် ကြောက်ရွံ့မှုလုံးဝမရှိဘဲ၊ ပုံမှန်မဟုတ်သည့်စိတ်လှုပ်ရှားမှုသာရှိလေသည်။
" ဒီဟာတွေက နတ်ဘုရားရဲ့မီးကို ရထားတာတွေ။ နတ်ဘုရားအပေါ် ရိုသေလေးမြတ်မှုမရှိတဲ့လူတွေအကုန်လုံးကတော့ မီးနဲ့အသန့်စင်ခံရဖို့လိုအပ်တယ်။ "
ကုံးရင့်ရှန်သည် နာရီကိုတစ်ချက်ကြည့်ကြည့်လိုက်သောအခါ၊ မထင်မှတ်ထားဘဲ တစ်မိနစ်သာကျန်တော့ကြောင်းကို တွေ့လိုက်ရသည်။ ယခုအချိန်တွင် တစ်စက္ကန့်၏ကုန်ဆုံးမှုသည်လည်း ရင်ထိတ်ဖွယ်ကောင်းပေသည်။
ထိုစဥ်၊ သီချင်းသံသည် ရုတ်တရက်ရပ်သွားလေသည်။ စုန့်ကျွီးဟန်၏အသံသည် အသံချဲ့စက်မှတစ်ဆင့် အားကစားရုံ၏ထောင့်တိုင်းတွင် ပဲ့တင်သံထွက်ပေါ်လာလေသည်။
" မိတ်ဆွေတို့၊ နောက်ထပ်စက္ကန့် 90 ကျော်သွားရင်၊ ကျွန်တော်တို့အတူ နှစ်သစ်ကိုကြိုဆိုရတော့မယ်။ ကျွန်တော် အားလုံးအတွက် လက်ဆောင်လေးတစ်ခုပြင်ဆင်ထားတယ်။ Surprise လေးတစ်ခုပေါ့။ အဲ့တာကတော့ ကျွန်တော် အခုတလော အသစ်ရေးထားတဲ့သီချင်းလေးတစ်ပုဒ်ပါ။ အခုလက်ရှိအချိန်အထိ တစ်ယောက်ပဲနားထောင်ဖူးသေးတယ်။ "
စင်အောက်ဘက်မှ ရယ်သံနှင့်အော်ဟစ်အားပေးသံများထွက်ပေါ်လာလေသည်။
" အစကတော့ တစ်ချက်လောက်ထပ်ပြင်ပြီးမှ အားလုံးကို နားထောင်းခိုင်းချင်ခဲ့တာ။ ဒါပေမဲ့ ဒီသီချင်းက အခုအခြေအနေနဲ့အရမ်းလိုက်ဖက်တယ်လို့ ကျွန်တော် ရုတ်တရက်ထင်မိသွားလို့။ သူရဲ့နာမည်ကတော့《 ချန်ယဲ့ 》လို့ ခေါ်ပါတယ်။ "
စုန့်ကျွီးဟန်သည် တိုးတိုးလေးရယ်လိုက်ပြီး၊
" လူတိုင်းလူတိုင်းက ညကို ဖြတ်သန်းဖူးကြပါတယ်။ တချို့သောညတွေက ရှည်လျားလွန်းလို့ မိုးသောက်ချိန်ကိုတောင်မှ မရောက်နိုင်သလိုပါပဲ။ ကျွန်တော်တို့က ဒီလိုမျိုးရှည်လျားတဲ့ညအချိန်မှာ အမှောင်ထုနဲ့အိပ်မက်ဆိုးကို သည်းခံရင်း၊ အရုဏ်ဦးကျရောက်လာဖို့ကို ဆုတောင်းနေခဲ့ကြတယ်။ လူကြီးမင်းတို့က စောင့်ဆိုင်းနေရတာ တကယ်ကိုကြာနေတာမျိုးဖြစ်ကောင်းဖြစ်နိုင်လိမ့်မယ်။ စောင့်ရလွန်းလို့ မျှော်လင့်ချက်တောင်မဲ့ခါနီးနေပြီး၊ လက်လျှော့ပစ်လိုက်ချင်စိတ်ဖြစ်လာတဲ့အချိန်ကျရင် ဒီသီချင်းက လူကြီးမင်းတို့ကို ဆက်ပြီးအားတင်းသွားဖို့အတွက် ခွန်အားပေးနိုင်လိမ့်မယ်လို့ မျှော်လင့်ပါတယ်။ ဘာလို့လဲဆိုတော့ ရှည်လျားတဲ့လမိုက်ညက ကျိန်းသေကုန်ဆုံးမှာဖြစ်ပြီး၊ အရုဏ်ဦးကလည်း ကျိန်းသေရောက်လာမှာဖြစ်တဲ့အတွက်ကြောင့်ပါပဲ။ ဆက်ပြီးတော့၊ ဒီညတာရှည်ကိုဖြတ်သန်းဖို့အတွက် ရုံထဲမှာရှိတဲ့လူတစ်ယောက်ချင်းစီတိုင်းကို ကျွန်တော် အဖော်ပြုပေးချင်ပါတယ်။ "
ခဏကြာသော်၊ ရုံထဲရှိမီးများအကုန်လုံး ပျက်သွားလေသည်။
အစောကြီးကတည်းကပြင်ဆင်ထားသည့်ရန်ရိသည် မီးပျက်သွားသည့်အချိန်တွင် ဖုန်းဓါတ်မီးကိုဖွင့်လိုက်ပြီး ဝမ်ရွေ့ဆီသို့ထိုးလိုက်သည်။ ကုံးရင့်ရှန် တွေဝေခြင်းအလျင်းမရှိပစ်ထည့်လိုက်သည်။ အသံတိတ်ပစ္စတိုသည် " ဖောက် " ခနဲမြည်သွားပြီး၊ ဝမ်ရွေ့၏ပခုံးကို တစ်ချက်တည်းမှန်သွားလေသည်။
ဝမ်ရွေ့သည် သေနတ်၏သက်ရောက်မှုအားကြောင့် ကြမ်းပြင်ပေါ်သို့လဲကျသွားပြီး၊ ဗုံးကလည်း လက်ထဲမှလွတ်ကျသွားခဲ့သည်။
လူလေး-ငါးယောက်တို့သည် အရှေ့သို့အပြုံလိုက်တိုးလာခဲ့သည်။ သို့သော် ခြေထောက်အောက်တွင် ကြက်ခြေခတ်ပုံစံသံရက်မများနှင့်မှန်များဖြစ်သဖြင့်၊ အလင်းရှိသည့်အချိန်မှာ,မှာတောင်မှ သွားလို့မကောင်းသဖြင့်၊ ယခု ဘေးပတ်ပတ်လည်မှာ ပိန်းပိတ်အောင်မှောင်မည်းနေသောကြောင့် အဖုအထစ်များကို ရှောင်ရှားရန်ခက်နေခဲ့ကြသည်။
ရန်ရိသည် ဖုန်းမီးကို တောက်လျှောက်ကိုင်ထားပြီး၊ မယိမ်းယိုင်၊ မချော်လဲသည့်တစ်ဦးတည်းသောသူဖြစ်လေသည်။ သူသည် အမြန်ဆုံးသောအလျင်နှင့် ပြေးသွားပြီး၊ ဝမ်ရွေ့ ဗုံးကိုဖမ်းမိသည့်အချိန်တွင် သူသည် သူ့(ဝမ်ရွေ့)၏ကိုယ်ပေါ်သို့ ဒိုင်ဗင်ပစ်လိုက်ကာ၊ နှစ်ယောက်သည် ဖောက်ထွင်းမြင်ရသည့်မှန်ပေါ်တွင် နပန်းသတ်နေခဲ့ကြသည်။
ရန်ရိသည် ဝမ်ရွေ့၏လည်ပင်းကိုချုပ်ထားပြီး၊ လက်တစ်ဖက်က ဗုံးကိုသွားလုလေသည်။ ဝမ်ရွေ့သည် သေမတတ်ရုန်းကန်နေပြီး၊ တံတောင်ဆစ်ဖြင့် ရန်ရိ၏ခါးကြွက်သားကို အတင်းတိုက်လေသည်။
ကုံးရင့်ရှန်သည်လည်း တဟုန်ထိုးပြေးလာခဲ့ပြီး၊ ဝမ်ရွေ့၏ရင်ညွန်ရိုးအောက်ဘက်ရှိ ရင်ဝမ်းခြားကြွက်သားကို လက်သီးနှင့်တစ်ချက်မှတ်လောက်သားလောက်အောင်ထိုးလိုက်သည်။
ဝမ်ရွေ့သည် လည်ပင်းကိုအညစ်ခံထားရသလိုမျိုး ကြောက်စရာအသံဖြင့် အော်လေသည်။ နာလွန်းသဖြင့် လူတစ်ကိုယ်လုံးပျော့ခွေသွားတော့သည်။
ရန်ရိသည် အခွင့်ကောင်းယူပြီး၊ ဗုံးကို လုလိုက်လေသည်။
ဗုံးပေါ်တွင် ပြနေသည့် countdown မှာ--10 စက္ကန့်။
နှစ်ယောက်သား တစ်ချက်အကြည့်ဆုံလိုက်ကြသည်။
ကုံးရင့်ရှန်သည် လက်ကိုဆန့်ပြီး လုလိုက်သော်လည်း၊ ရန်ရိကမူ ကိုယ်ကိုတစ်ချက်လှန်လိုက်ပြီး ကြမ်းပြင်မှထလာခဲ့သည်။
ရန်ရိ၏ခိုင်မာသည့်အကြည့်ကို ကြည့်ရင်း၊ ကုံးရင့်ရှန်သည် အသံတုန်တုန်နှင့်ပြောလေသည် ：
" မင်း မလှုပ်နဲ့...... "
ရန်ရိသည် ဗုံးကိုပိုက်ပြီး၊ ထပ်ခိုး၏အစွန်းဘက်နားသို့ ပြေးသွားလေသည်။
" ရန်ရိ ！"
ကုံးရင့်ရှန်တစ်ယောက် စဥ်းပင်စားမနေတော့ဘဲ၊ ဘာကိုမှဂရုမစိုက်စွာဖြင့် လိုက်သွားလေသည်။
ဗုံး၏ countdown က နောက်ဆုံးသုံးစက္ကန့်ကုန်တော့မည်အချိန်တွင် ရန်ရိသည် တစ်ကိုယ်လုံးမှအားကိုစုစည်းပြီး၊ ဗုံးကို လေထုအမြင့်ပိုင်းထဲသို့ အသားကုန်ပစ်ထည့်လိုက်သည်။ တစ်ချိန်တည်းမှာပင် သူ့ခြေထောက်အောက်တွင် ဗလာဖြစ်သွားပြီး၊ ထပ်ခိုးပေါ်မှ လိမ့်ကျသွားလေသည်။
ကုံးရင့်ရှန်သည် ကိုယ်ကိုဒိုင်ဗင်ပစ်လိုက်ပြီး၊ ရန်ရိတစ်ယောက် နှစ်ဆယ့်လေး-ငါးမီတာမျှမြင့်သည့်ထပ်ခိုးပေါ်မှ ပြုတ်ကျတော့မည့်အချိန်တွင်၊ သူ့၏လက်ကို လှမ်းဖမ်းလိုက်လေသည်။ သူ့တစ်ကိုယ်လုံးလည်း ရန်ရိ၏ဆွဲသွားမှုကြောင့် အောက်သို့လျှောကျသွားလေသည်။ သူ့၏ခြေလက်များသည် မှန်မျက်နှာပြင်မှမြင့်တက်နေသည့် steel frame များကို ကြိုးစားပြီး အားနှင့်ကုပ်တွယ်ထားလေသည်။ နှစ်ယောက်သည် လေထုအလယ်တွင် အန္တရာယ်များစွာဖြင့် တွဲလျောင်းဖြစ်နေလေသည်။
ဗုံးပေါက်သံထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။ ပေါက်ကွဲမှုလှိုင်းမှာ ခပ်ပြင်းပြင်းလက်သီးတစ်ချက်နှယ်၊ နှစ်ယောက်၏ကိုယ်ပေါ်သို့ ကျရောက်သွားခဲ့သည်။ ဘေးပတ်ပတ်လည်ရှိအကြမ်းခံမှန်များသည်လည်း အသံ၏သက်ရောက်မှုကြောင့် ကွဲထွက်သွားလေသည်။ ကုံးရင့်ရှန်တစ်ယောက် အလှုပ်ယမ်းခံလိုက်သဖြင့် သွေးတောင်အန်ထွက်တော့မလိုပင်။ သို့သော် သူသည် ရန်ရိကို အသေဖမ်းဆုပ်ထားပြီး လက်ကိုမလွှတ်ခဲ့ချေ။
တစ်ချိန်တည်းမှာပင် နှစ်သစ်ကူးခေါင်းလောင်းသည် မြည်လာခဲ့ပြီး၊ မြောက်များစွာသောမီးရှူးမီးပန်းတို့သည် အားကစားရုံ၏ကောင်းကင်ယံအထက်သို့ ဥက္ကာပျံများနှယ် ပျံတက်သွားပြီး ညအမှောင်ထုထဲတွင် ခမ်းနားစွာပွင့်လန်းသွားကြလေသည်။ တစ်မိနစ်စာ " ညတာရှည် " ကို ဖြတ်သန်းပြီးနောက်၊ စင်မြင့်ပေါ်တွင် မီးများပြန်လင်းလာပြီး၊ သီချင်းသံများ ပြန်လည်ထွက်ပေါ်လာခဲ့သည်။
လောကကြီးတစ်ခုလုံး၏ မှောင်မည်းမှုနှင့်တိတ်ဆိတ်မှုတို့သည် ချက်ချင်းဆိုသလို လင်းထိန်ပြီးဆူညံသည့်အဖြစ်သို့ ပြောင်းလဲသွားပြီး၊ ဗုံးပေါက်ကွဲသည့်အသံနှင့်မီးအလင်းရောင်တို့သည်လည်း တိုက်ဆိုင်စွာဖြင့် အဖုံးခံလိုက်ရလေသည်။
ရန်ရိသည် ကုံးရင့်ရှန်ကို ခေါင်းမော့ကြည့်နေခဲ့သည်။ ပြောစရာစကားပေါင်းထောင်သောင်းမကရှိနေသော်လည်း ဘယ်နေရာကနေစပြောရမှန်းကို မသိချေ။
ကုံးရင့်ရှန်သည်လည်း ရန်ရိကို ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူကလည်း တစ်ခုခုပြောချင်နေခဲ့သည်။ သို့သော် သူသည် နာလွန်းသဖြင့် ပါးစပ်တောင်မဟနိုင်ချေ။ သူ့၏အတွင်းကလီစာများမှာ သေမတတ်နာကျင်နေပြီး၊ အရွယ်ရောက်ယောကျာ်းလေးတစ်ယောက်ကိုလည်း လက်တစ်ဖက်တည်းဖြင့် ဆွဲထားရသေးသဖြင့်၊ တစ်ကိုယ်လုံးကို အတွင်းမှအပြင်သို့ အဆွဲဖြဲခံနေသလိုမျိုးပင်။ သူသည် စကားသုံးလုံးကိုသာ ကြိုးစားပြီးပြောနိုင်လေသည် ：
" တောင့်ခံထား။ "
တခြားလူများသည်လည်း ပြေးလာခဲ့ပြီး၊ ကုံးရင့်ရှန်နှင့်ရန်ရိတို့ကို တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက်ဆွဲကာဖမ်းလိုက်သည်။ ဘေးကင်းသည့်နေရာသို့ရောက်သည်အထိ နှစ်ယောက်ကို တဖြည်းဖြည်းချင်းပြန်ဆွဲတင်လိုက်ကြသည်။
ကုံးရင့်ရှန်သည် အစမှအဆုံးထိ လက်မလွှတ်ခဲ့ချေ။ အန္တရာယ်မှလွတ်မြောက်လာသည့်နောက်တွင် ရန်ရိအား ခပ်ကြမ်းကြမ်းပွေ့ဖက်ပစ်လိုက်သည်။ ရန်ရိအား ကိုယ်ထဲသို့ထည့်ပစ်လိုက်ချင်သည့်အားမျိုးဖြင့် ပွေ့ဖက်ထားပြီး၊ သူ့၏နား,နားတွင် စို့နင့်သံဖြင့်ဆဲကာပြောလိုက်သည် ：
" မင်းမေ-ိုး အသက်မရှင်ချင်တော့ဘူးလား ！"
အောက်သို့ပြုတ်ကျသွားသည့် ရန်ရိ၏ကိုယ်ကို တွေးမိလိုက်တိုင်း၊ သူ့မှာ ကြောက်လွန်းသဖြင့် ရင်ကွဲသေတော့မလိုပင်။ အကယ်၍ ရန်ရိကိုသာ ဆုံးရှုံးလိုက်ရမယ်ဆိုရင်......မဟုတ်ဘူး၊ ဒါက သူ လုံးဝအဆုံးရှုံးမခံနိုင်တဲ့လူ ！
ရန်ရိ၏နှာခေါင်းထိပ်သည် ကျဥ်တက်လာပြီး၊ ကုံးရင့်ရှန်၏ခန္ဓာကိုယ်က အလွန်ကြီးမားပြီး၊ အလွန်နွေးထွေးသည်ဟုသာ ခံစားမိလေသည်။ လောကကြီးတစ်ခုလုံးက မိုးသက်လေပြင်း(ခက်ခဲကြမ်းတမ်းမှု)များကို ကာကွယ်ပေးနိုင်သလိုမျိုးပင်။ ဒါက ကုံးရင့်ရှန် သူ့ကို ဘယ်နှကြိမ်မြောက်ကယ်ခြင်းလဲ ？မိမိက ကြီးမားသည့်အားအင်ဖြင့် အကာကွယ်ပေးခံထားရသည့် လုံခြုံသည့်ခံစားချက်ကို ကုံးရင့်ရှန်ကသာ သူ့အားပေးစွမ်းနိုင်လေသည်။ ဘယ်လောက်ပင်ကြံခိုင်သည့်လူဖြစ်နေပါစေ၊ နက်ရှိုင်းသည့်အတွင်းစိတ်ကနှစ်သိမ့်မှုကို ဘယ်လိုမှငြင်းပယ်နိုင်စွမ်းမရှိပေ။
သို့သော် သူ ပြန်ပွေ့ဖက်ချင်သည့်စိတ်ဖြစ်ပေါ်လာသည့်အချိန်တွင်၊ ခေါင်းထဲတွင် ပေါ်လာသည်မှာ ကုံးရင့်ရှန်၏ရွံမုန်းမှုများနှင့်ပြည့်နှက်နေသည့် " ငါ့ကို မထိနဲ့ " ဆိုသည့် ထိုစကားပင်။
သူ့ရင်ထဲတွင် နာကျင်လာရပြီး၊ ချက်ချင်းဆိုသလို အားအင်များမရှိတော့ချေ။ ကုံးရင့်ရှန်၏ရင်ခွင်ထဲတွင် ပျော့ခွေနေပြီး၊ ကောင်းကင်အပြည့်ပွင့်လန်းနေသည့် မီးပန်းများကို ကြည့်ရင်း၊ ယခုအချိန်တွင် သူ့နှင့်ကုံးရင့်ရှန်တို့သည် ဆက်ပြီးချိန်းတွေ့နေခဲ့ကြပြီး၊ အတူတူဖျော်ဖြေပွဲနားထောင်၊ အတူတူနှစ်ကူးကြပြီး၊ ကြည်နူးဖွယ်မီးရှူးမီးပန်းများကို အတူတူခံစားနေခဲ့ကြသည်ကို စိတ်ကူးယဥ်ကြည့်နေခဲ့သည်။
သူ့ရဲ့တစ်ကိုယ်တည်းဆန္ဒနဲ့ သတ်မှတ်ထားတဲ့ချိန်းဆိုမှုဖြစ်နေခဲ့တယ်ဆိုရင်တောင်မှပေါ့။
အကယ်၍၊ ဘာကိစ္စမှသာမဖြစ်ခဲ့ဘူးဆိုရင် ကောင်းမယ်။
ခေါင်းဆောင်ကျန်းဦးဆောင်သည့်တခြားလူများသည် ဝမ်ရွေ့ကို ဆွဲမလိုက်ကာ၊ ဆရာဝန်ဆီသို့ သယ်သွားလိုက်သည်။
တဖြည်းဖြည်းနှင့်စိတ်သက်သာလာသည့်နှစ်ယောက်သည် ကသိကအောက်ဖြစ်စွာဖြင့် ခွာလိုက်ပြီး၊ မှန်ပေါ်တွင် ထိုင်ချလိုက်သည်။
တစ်ယောက်ကိုတစ်ယောက်ကြည့်ပြီး ဘာမှမပြောကြချေ။
အတော်ကြာမှ၊ ရန်ရိပြောလေသည် ：
" ပြီးသွားပြီ။ "
ကုံးရင့်ရှန်မှာ တိတ်ဆိတ်နေဆဲ။
" ငါတို့ ဒီတစ်ခေါက်လုပ်တာ သိပ်လှတာပဲ။ "
ရန်ရိ ရယ်လိုက်ပြီး၊
" တော်သေးတယ် အပြစ်မဲ့တဲ့လူတွေတစ်ယောက်မှ ဒဏ်ရာမရလို့။ "
" ......အင်း။ "
ရန်ရိသည် မှန်မှတစ်ဆင့်၊ အောက်ဘက်တွင် နှစ်သစ်ကူးပါတီကျင်းပနေကြသည့်လူများကို ကြည့်နေခဲ့သည်။ သူတို့သည် ပျော်ရွှင်သည့်ခံစားချက်များတွင်နစ်မြုပ်နေကြပြီး၊ လွန်ခဲ့သည်တစ်နာရီတုန်းက ဘယ်လိုမျိုးသည်းထိတ်ရင်ဖိုဖွယ်ဇာတ်လမ်းဖြစ်ပျက်ခဲ့သည်ကို လုံးဝသတိမထားခဲ့ကြချေ။ သူသည် ကိုယ့်ကိုယ်ကိုယ်ပြက်ရယ်ပြုလိုက်ပြီး ：
" အစတုန်းကတော့ မင်းနဲ့ချိန်းပြီးတော့ အတူတူဖျော်ဖြေပွဲနားထောင်ဖို့ပဲ၊ ဒီလိုမျိုးဖြစ်သွားလိမ့်မယ်လို့ မထင်ထားမိဘူး။ "
ကုံးရင့်ရှန်သည်လည်း ခေါင်းငုံ့ကြည့်ကြည့်လိုက်ပြီး၊ အသံတိုးတိုးလေးနှင့် ပြောလေသည် ：
" ဖျော်ဖြေပွဲက မပြီးသေးဘူး။ "
အစတုန်းကတော့ ဤညသည် သူနှင့်ရန်ရိပိုင်ဆိုင်သည့်ညပင်။ နောက်တော့၊ အရင်ဆုံး ချီရှောင်း၏ဖျက်ဆီးခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။ နောက်ထပ်ပြီး......မဟုတ်ဘူး၊ ချီရှောင်းပေါ်လာတဲ့အဲ့ဒီအချိန်ကစပြီးတော့ ဒီညကပြီးဆုံးသွားခဲ့ပြီးပြီ။သူသည် တိတ်တိတ်ကလေးလက်သီးဆုပ်လိုက်ပြီး၊ ရင်ထဲတွင် မနာလိုမှုနှင့်ဒေါသများ ပြည့်နှက်နေခဲ့သည်။
ရန်ရိသည် မသိလိုက်ဘာသာဖြင့် ဒူးခေါင်းကိုပိုက်လိုက်ပြီး၊ ကိုယ်ကို ရေးရေးလေးကျုံ့လိုက်ကာ၊ အသံတိုးတိုးလေးဖြင့် ပြောလိုက်သည် :
" ငါတို့......စကားပြောလို့ရမလား။ "
" ......ဘာကို ပြောမှာလဲ။ "
" မင်း နိုင်မနိုင်...... "
ရန်ရိသည် ခက်ခက်ခဲခဲနှင့်ပြောလိုက်သည်။
" ဘာမှမဖြစ်ခဲ့ဘူးလို့ သဘောထားနိုင်မလား။ ငါတို့က တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက်ရဲ့အကောင်းဆုံးသူငယ်ချင်းတွေဖြစ်နေတုန်းပဲလေ။ "
ကုံးရင့်ရှန်၏မျက်နှာမှာ တည်ငြိမ်နေပြီး၊ စကားမပြောချေ။
" ငါ ထပ်ပြီးတော့ ဘယ်လို......မသင့်တော်တဲ့အပြောအဆိုအပြုအမူတွေ ထပ်လုပ်မှာမဟုတ်ပါဘူး။ ငါ အာမခံပါတယ်။ "
ရန်ရိသည် ပြောလေလေ၊ အသံက တိုးလေလေဖြစ်လေသည်။
" မင်းကို ထိမှာလည်းမဟုတ်ပါဘူး။ "
ကုံးရင့်ရှန်မှာ ဒေါသထွက်လွန်းသဖြင့် နှလုံးသားတစ်ခုလုံးကိုက်ခဲလာရသည်။ သူသည် ဇတ်ခနဲမတ်တပ်ထလိုက်ပြီး၊ ခေါင်းပင်လှည့်မကြည့်တော့ဘဲ ထွက်သွားတော့သည်။
ရန်ရိသည် ကုံးရင့်ရှန်၏နောက်ကျောကို အသိစိတ်ကင်းမဲ့စွာကြည့်နေခဲ့ပြီး၊ ဝမ်းနည်းစွာဖြင့် မျက်လုံးများကိုမှိတ်ချလိုက်တော့သည်။
************************************
[Zawgyi]
ဟယ္ကု ၾကက္ေသေသသြားေလသည္။ အသိျပန္ဝင္လာသည့္အခ်ိန္တြင္ အျပင္ဘက္သို႔ တဇြတ္ထိုးေျပးထြက္ေတာ့သည္။
ရန္ရိသည္ သူ႔အေရွ႕တြင္ မ်က္စိလ်င္လ်င္လက္လ်င္လ်က္ျဖင့္ပိတ္ရပ္လိုက္ၿပီး ：
" အင္ဂ်င္နီယာဟယ္၊ အင္ဂ်င္နီယာဟယ္၊ ခင္ဗ်ား စိတ္ေအးေအးထားပါဦး။ "
ဟယ္ကု ေအာ္ေျပာေလသည္ ：
" ကြၽန္ေတာ့္ကို လႊတ္ ！"
စိတ္အလႈပ္ရွားဆုံးအခ်ိန္ျဖစ္ေနလွ်င္ေတာင္မွ သူသည္ ပုံမွန္မဟုတ္သည့္တည္ၿငိမ္မႈကို ျပသခဲ့ေလသည္။ သို႔ေသာ္ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူ႔၏မ်က္လုံးထဲတြင္ ပ်ာယာခတ္မႈႏွင့္ေၾကာက္႐ြံ႕မႈမ်ားသာ က်န္ရစ္ေတာ့ေလသည္။
" အင္ဂ်င္နီယာဟယ္ ！"
ရန္ရိသည္ အသံကိုျမႇင့္ၿပီးေျပာလိုက္သည္၊
" ဗုံးငါးလုံးေတြ႕ေအာင္လို႔ ခင္ဗ်ား ကြၽန္ေတာ္တို႔ကို ကူရွာေပးခဲ့ၿပီးၿပီ။ ခင္ဗ်ားေခါင္းသုံးၿပီးစဥ္းစားတာကိုပဲ ကြၽန္ေတာ္တို႔လိုအပ္တာ၊ စိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္တာမ်ိဳးကို မဟုတ္ဘူး။ "
ဟယ္ကုသည္ ယခုအခ်ိန္တြင္ အဘယ္မွာမ်ားနားဝင္လိမ့္မည္နည္း။ သူသည္ ရန္ရိကို ခပ္ျပင္းျပင္းတစ္ခ်က္တြန္းလိုက္ေသာ္လည္း တြန္း၍မရေပ။ ရန္ရိသည္ အံႀကိတ္ၿပီးေတာင့္ခံထားေလသည္။ ကုံးရင့္ရွန္သည္ ေျခလွမ္းက်ယ္ႀကီးမ်ားျဖင့္ အေရွ႕သို႔ေလွ်ာက္လာခဲ့ၿပီး၊ ဟယ္ကု၏ပခုံးမွကိုင္ကာ သူ႔အား ျပန္ဆြဲေခၚလာခဲ့ၿပီး၊ လူကို ထိုင္ခုံေပၚသို႔ ဖိခ်လိုက္သည္။
ဟယ္ကုသည္ ေဟာဟဲလိုက္ကာအသက္ရႉေနရင္း၊ အၾကည့္သည္ တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ ျပန္ၿပီးတည္ၿငိမ္လာေတာ့သည္။
ကုံးရင့္ရွန္သည္ ဟယ္ကုအား စူးစိုက္ၾကည့္ရင္း ：
" အင္ဂ်င္နီယာဟယ္၊ အခု ရွိသမွ်လူေတြအကုန္လုံးက အဲ့ဒီဗုံးကိုရွာေနတယ္။ သူက စင္ကိုခ်ဥ္းကပ္ႏိုင္ဖို႔က အရမ္းနည္းတယ္။ ခင္ဗ်ား ကာကြယ္ခ်င္တဲ့လူကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္ဖို႔အတြက္ ခင္ဗ်ား စိတ္ေအးေအးထားမွျဖစ္မယ္။ "
ဟယ္ကုသည္ ေခါင္းကို ငုံ႔ထားၿပီး၊ လက္သီးႏွစ္ဖက္ကိုဆုပ္ထားသည္မွာ တဂြၽတ္ဂြၽတ္ျမည္ေတာင္ျမည္ေနေလသည္။
ေခါင္းေဆာင္က်န္းက ေျပာသည္ ：
" ကြၽန္ေတာ္တို႔ monitor ကို ေတာက္ေလွ်ာက္ေစာင့္ၾကည့္ေနတာ၊ ဒီလူရဲ႕ေျခရာကို လုံးဝကိုမေတြ႕ရဘူး။ စင္ပတ္ပတ္လည္မွာလည္း ရဲနဲ႔လုံၿခဳံေရးေတြအမ်ားႀကီးရွိေတာ့ သူ ထြက္လာတာနဲ႔ မွတ္မိႏိုင္မွာပဲ။ တစ္ခုတည္းေသာျဖစ္ႏိုင္ေခ်က သူက တစ္ေနရာရာမွာပုန္းေနၿပီး၊ ဒီအခ်ိန္အေတာတြင္းမွာ ေတာက္ေလွ်ာက္ေနရာမေ႐ႊ႕ဖူးဘူးဆိုတာပဲ။ "
ခ်ိဳးယန္သည္ ေခါင္းတၿငိမ့္ၿငိမ့္ျဖင့္ ：
" သူက ေသခ်ာေပါက္တစ္ေနရာရာမွာပုန္းေနမွာပဲ။ သူ စၿပီးေနရာေ႐ြ႕တာနဲ႔၊ အဲ့တာက ဗုံးအရွင္တစ္လုံးျဖစ္သြားၿပီ။ သူက စင္အနားကို ဘယ္လိုမွကပ္လို႔မရဘူးဆိုရင္ေတာင္မွ၊ လူမ်ားတဲ့ဘယ္ေနရာမွာမဆို ဗုံးကိုခြဲလိုက္မယ္ဆိုရင္လည္း ျပန္ျပင္မရတဲ့အက်ိဳးဆက္ျဖစ္မွာပဲ။ "
ဟယ္ကုသည္ ဖုန္းကိုထုတ္လိုက္ၿပီး ：
" ကြၽန္ေတာ္ ကြၽီးဟန္ကို စင္ကေနဆင္းခိုင္းလိုက္မယ္။ မဟုတ္ေသးဘူး၊ စင္က ပိုၿပီးလုံၿခဳံႏိုင္တယ္...... "
သူသည္ ဖုန္းကိုဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး၊ တစ္ခဏမွ် ဘာလုပ္ရမွန္းမသိျဖစ္ေနခဲ့သည္။ နဖူးအထက္ကေခြၽးမ်ားကလည္း တဒီးဒီးစီးက်ေနေလသည္။
" အကယ္၍ စုန္႔ကြၽီးဟန္ကို ေဖ်ာ္ေျဖတာရပ္ခိုင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္၊ တစ္အေနနဲ႔ ရန္သူကို သတိေပးမိသလိုျဖစ္သြားမယ္၊ ႏွစ္အေနနဲ႔က ပရိတ္သတ္ေတြကို အလန္႔တၾကားျဖစ္ေစလိမ့္မယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က လူယုတ္မာကိုသာ စင္အနား ဘယ္လိုမွကပ္မရေအာင္လုပ္လိုက္မယ္ဆိုရင္ စုန္႔ကြၽီးဟန္က လုံၿခဳံတဲ့...... "
ကုံးရင့္ရွန္သည္ မ်က္ေမွာင္ၾကဳတ္လိုက္ၿပီး၊
" ေနဦး၊ ဒီ ဝမ္ေ႐ြ႕လို႔ေခၚတဲ့လူက စင္ေဆာက္ဖို႔တာဝန္ယူထားတာဆိုေတာ့၊ ဗုံးကို စင္ထဲမွာထည့္ဖို႔အခြင့္အေရး သူ႔မွာရွိတယ္။ "
[ TN : ဒီက 'ေ႐ြ႕' ကိုေလ 'ရခိုင္' အသံထြက္က ရေကာက္သံလိုမ်ိဳး လွ်ာလိပ္သံနဲ႔ဖတ္ေပးပါ။ ]
ရန္ရိသည္ အေလာတႀကီးႏွင့္ေျပာလိုက္သည္ ：
" ဟုတ္တယ္။ ငါတို႔က က်စ္ယန္႔ ပစ္မွတ္ထားတာကပြဲၾကည့္ပရိတ္သတ္လို႔ထင္ၿပီး၊ စင္က သင့္ေတာ္တဲ့ေနရာမဟုတ္ဘူးလို႔ထင္ခဲ့တာမလို႔ စစခ်င္းကတည္းက ၾကည့္စင္နဲ႔ပြဲစင္ကို ဖယ္လိုက္တာ။ ဒါေပမဲ့ က်စ္ယန္႔ရဲ႕အႀကီးဆုံးပစ္မွတ္က စုန္႔ကြၽီးဟန္၊ ၿပီးေတာ့ ဒီလူကလည္း စင္ေဆာက္တာကိုတာဝန္ယူထားတာ ！"
ဟယ္ကုသည္ ထိတ္လန္႔စြာျဖင့္ေျပာေလသည္ ：
" ေနာက္ဆုံးဗုံးတစ္လုံးက စင္မွာလား ဝမ္ေ႐ြ႕ကိုယ္ေပၚမွာလား။ "
" စင္မွာေရာ ဝမ္ေ႐ြ႕ကိုယ္ေပၚမွာပါ ဗုံးရွိတယ္လို႔ ကြၽန္မတို႔သေဘာထားမွရမယ္။ ဘယ္လိုၿခိမ္းေျခာက္မႈေသးေသးေလးကိုမွ လြတ္သြားလို႔မျဖစ္ဘူး။ "
ခ်ိဳးယန္က ေျပာသည္ ：
" ဒါေပမဲ့ အခုက စင္ေပၚမွာေဖ်ာ္ေျဖေနတုန္းေလ။ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕စက္က အဲ့ေလာက္အေႏွာင့္အယွက္မ်ားတဲ့အေျခအေနမွာ ဗုံးကို ဘယ္လိုမွရွာလို႔မရဘူး။ ၿပီးေတာ့ အဲ့ေလာက္မ်ားတဲ့လူေတြၾကည့္ေနတာ၊ မေတာ္လို႔မ်ား ဗုံးက ပိုၿပီးျမင္သာတဲ့ေနရာမွာရွိေနခဲ့ရင္၊ ဒါ...... "
" ကြၽန္ေတာ္မွာ နည္းလမ္းရွိတယ္ ！"
ဟယ္ကုက ေျပာသည္၊
" စင္မွာေဖ်ာ္ေျဖတာကို အခ်ိန္တစ္ခုေလာက္ရပ္ခိုင္းလိုက္မယ္ဆိုရင္ ရၿပီ၊ ဟုတ္တယ္မလား။ "
" တစ္မိနစ္ဆိုရၿပီ။ "
ဟယ္ကုသည္ ဖုန္းကိုယူလိုက္ၿပီး ：
" ကြၽန္ေတာ္မွာ နည္းလမ္းရွိတယ္။ စင္ပတ္ပတ္လည္က main ေတြကိုျဖတ္လို႔ရတယ္။ ဒီလိုဆိုရင္ စက္ေတြအကုန္လုံး အေႏွာင့္အယွက္မရွိေတာ့ဘူး၊ ပရိတ္သတ္ေတြလည္း မျမင္ရေတာ့ဘူး။ "
" ရွင္ ဘယ္လိုလုပ္မွာလဲ ？"
" ေရွာင္စုန္း။ "
ဟယ္ကု ဖုန္းေခၚ၍ရသြားခဲ့သည္၊
" ကြၽီးဟန္ကို ေျပာလိုက္၊ ေနာက္ဆုံးသီခ်င္းတစ္ပုဒ္ကို《 ခ်န္ယဲ့ 》နဲ႔ေျပာင္းလိုက္လို႔။ Main ေတြအကုန္ျဖတ္ပစ္ဖို႔ ငါတို႔ အခ်ိန္တစ္မိနစ္လိုလို႔ ......ဘာလို႔လဲ မေမးနဲ႔ေတာ့၊ ငါဆိုလိုတာကို သူသိတယ္၊ အျမန္သြား ！"
[ TN : ခ်န္ယဲ့ = အဆုံးမဲ့ည / ညတာရွည္ ]
ခ်ိဳးယန္သည္ နာရီကိုတစ္လ်က္ၾကာ့္လိုက္ၿပီး၊
" ငါးမိနစ္ပဲ က်န္ေတာ့တယ္။ ငါတို႔ ႏွစ္လမ္းခြဲရေအာင္။ ငါက စင္ဆီသြားမယ္၊ ရင့္ရွန္၊ နင္တို႔က ဝမ္ေ႐ြ႕ကို သြားရွာ။ "
ဟယ္ကု သြားမည္အျပဳ၊ ရန္ရိသည္ သူ႔၏ပခုံးကိုဖမ္းကိုင္လိုက္သည္ ：
" အင္ဂ်င္နီယာဟယ္၊ ခင္ဗ်ား ေခါင္းေဆာင္ခ်ိဳးနဲ႔လိုက္သြားပါ။ ဒါေပမဲ့ တစ္ေယာက္တည္းလႈပ္ရွားလို႔မရဘူး။ "
ဟယ္ကုသည္ ေဒါသႏွင့္ေျပာေလသည္ ：
" ကြၽန္ေတာ္ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲဆိုတာကို ခင္ဗ်ားမွာ တားပိုင္ခြင့္မရွိဘူး။ "
" ခင္ဗ်ားကို ဘာထိခိုက္ဒဏ္ရာမွမရေစဘဲနဲ႔ သူ႔ဆီျပန္ေပးပါ့မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဆရာစုန္႔ကို ကတိေပးထားတယ္။ သူ ဘာမွျဖစ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ခင္ဗ်ားလည္း တစ္ခုခုျဖစ္လို႔မရဘူး။ "
ဟယ္ကုသည္ ရန္ရိအား ပြင့္လင္းၿပီးခိုင္မာသည့္အၾကည့္ႏွင့္ၾကည့္ေနၿပီး၊ သက္ျပင္းတစ္ခ်က္ခ်လိုက္ကာ ：
" ကြၽန္ေတာ္ စိတ္လိုက္မာန္ပါလုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ "
သို႔မွသာ၊ ရန္ရိသည္ ဟယ္ကုကိုလႊတ္လိုက္ၿပီး ခ်ိဳးယန္ႏွင့္အတူ ထြက္သြားေစေတာ့သည္။
ထန္ေဟာက္ခြၽန္သည္ စဥ္းစားကာေျပာေလသည္ ：
" ဝမ္ေ႐ြ႕က ဘယ္မွာ ပုန္းေနေလာက္မလဲ ？သူ သိပ္အေဝးႀကီးမွာ ပုန္းေနတာမျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ သူ႔ရဲ႕အေထာက္အထားက ေပၚသြားႏိုင္တယ္ဆိုတာကို သူ ခန္႔မွန္းမိမွာပဲ။ အဲ့တာကို က်စ္ယန္႔က သူ႔ကိုေပးထားတဲ့တာဝန္ကို ေနာက္ဆုံးအခ်ိန္မွာ ၿပီးဆုံးေအာင္လုပ္ႏိုင္မယ္လို႔ ဘယ္လိုလုပ္ၿပီးအာမခံတာလဲ ？"
ကုံးရင့္ရွန္ ：
" စင္မွာဗုံးဆင္ထားတာက အာမခံမႈတစ္ခုပဲ။ ရႈံးနိမ့္တာနဲ႔ သူ႔မွာ ဗုံးအရွင္တစ္ခုရွိေသးတယ္။ ငါထင္တာကေတာ့ သူ ပုန္းမယ္ဆိုလည္း စင္နဲ႔သိပ္ေဝးမွာမဟုတ္ေလာက္ဘူး။ "
" သူ ဘယ္မွာပဲပုန္းေနပါေစ၊ အခုေလာက္ဆို ရွာေတြ႕သင့္ေနပါၿပီဗ်ာ။ "
ေခါင္းေဆာင္က်န္းသည္ နားမလည္စြာျဖင့္ေျပာလိုက္သည္၊
" စင္ပတ္ပတ္လည္နဲ႔စင္အေနာက္ေတြအကုန္လုံးကို ရဲေတြက လွန္ေလွာရွာထားတာ၊ သူ႔ကို အေတာင္ပံေပးထားရင္ေတာင္မွ ထြက္ေျပးလို႔မလြတ္ပါဘူးဗ်ာ။ "
ဤ 'အေတာင္ပံေပးထားရင္ေတာင္မွ ထြက္ေျပးလို႔မလြတ္ပါဘူး' ဆိုသည့္စကားသည္ လူတစ္စုကို တစ္ၿပိဳင္နက္ၾကက္ေသေသသြားေစခဲ့သည္။
ကုံးရင့္ရွန္သည္ ေခါင္းကို ေျဖးေျဖးခ်င္းေမာ့ကာ၊ မ်က္ႏွာၾကက္ကို စိုက္ၾကည့္ရင္း ：
" အေပၚမွာ။ "
" ထပ္ခိုးေပၚမွာ ！"
ရန္ရိ အျမန္ေျပာလိုက္သည္ ：
" ထပ္ခိုးေပၚမွာ လက္စြပ္ပုံစံ steel frame နဲ႔မွန္အကာရွိတယ္၊ ေ႐ႊ႕လို႔ရတဲ့ေနကာလည္းရွိေတာ့ လူတစ္ေယာက္ႏွစ္ေယာက္ေလာက္ အသာေလးပုန္းေနလို႔ရတယ္ ！"
သူတို႔သည္ အနီးဆုံးရွိျပင္ဆင္မြမ္းမံသည့္အေပါက္သို႔ ခ်က္ခ်င္းေျပးသြားေတာ့သည္။
ထပ္ခိုးသည္ steel frame မ်ားျဖင့္ " ရက္ထားျခင္း " ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ တက္၍ရသည့္အေျခရွိသျဖင့္ အတြင္းဘက္ရွိ မြမ္းမံသည့္အေပါက္မွေန၍ တက္သြား၍ရေပသည္။ ေသမွာကိုမေၾကာက္ပါက၊ အျပင္ဘက္ရွိအေဆာက္အအုံတိုင္ကမွေန၍လည္း တက္သြား၍ရေပသည္။
ထိုစဥ္၊ သီခ်င္းသံႏွင့္အားေပးသံမ်ားသည္ အားကစား႐ုံတစ္ခုလုံးကို ျမည္ဟည္းသြားေစခဲ့သည္။ အေဝးရွိ၊ ၾကယ္အလင္းေရာင္ႏွယ္ တဖိတ္ဖိတ္ေတာက္ပေနသည့္စင္ျမင့္ထက္တြင္ လူတစ္ေယာက္သည္ သီခ်င္းဆိုေနခဲ့သည္။ လူေထာင္ေသာင္းခ်ီဝန္းရံေနသည့္အလယ္တြင္ သူသည္ လူအရိပ္ေသးသေလးတစ္ခုသာျဖစ္ေသာ္လည္း၊ ႐ုံတစ္ခုလုံးကို ရဲရဲညီးေလာင္ၿမိဳက္ေစသည့္အပူကို ျဖာထြက္ေစေလသည္။
ဤကဲ့သို႔ေသာလူ၏ကိုယ္ေပၚတြင္ တကယ္ကို " မီး " ရွိေလသည္။ သူသည္ က်စ္ယန္႔ၫႊန္းဆိုသည့္ မီးႀကီးစြာေလာင္ကြၽမ္းျခင္းျဖစ္သည္။
အကယ္၍ လူေသာင္းခ်ီအာ႐ုံစိုက္ေနၾကသည့္ ႏွစ္သစ္ကူးေဖ်ာ္ေျဖပြဲတြင္ စုန္႔ကြၽီးဟန္သာ တစ္ခုခုျဖစ္သြားပါက ဘယ္ေလာက္ေတာင္မွ ႀကီးမားသည့္လူမႈသက္ေရာက္မႈျဖစ္သြားႏိုင္မလဲဆိုတာကို ေတြးၾကည့္ၾကည့္ႏိုင္ေပသည္။ ဤသည္မွာ က်စ္ယန္႔လိုခ်င္သည့္အရာပင္။ နတ္ဘုရားထက္ တစ္ဆင့္နိမ့္ၿပီး၊ လူေသာင္းခ်ီ၏အထက္တြင္ရွိသည့္ သူ႔၏ေနရာကို တည္ေဆာက္ဖို႔ရန္အတြက္ ႀကီးမားသည့္ " ေၾကာက္႐ြံ႕မႈ " ကို ဖန္တီးရေပမည္။
လူတစ္စုတို႔သည္ မြမ္းမံသည့္အေပါက္မွေန၍ ထပ္ခိုးသို႔တက္သြားခဲ့ၾကသည္။ ေျခေထာက္ေအာက္တြင္ ႐ုံတစ္ခုလုံးကို အေပၚစီးမွျမင္ရေလသည္။ ထူထပ္သည့္လူအုပ္ႏွင့္ ခမ္းနားစြာထြန္းလင္းေနသည္မီးအေရာင္မ်ားသည္ အားကစား႐ုံျမင္ကြင္းအား ၾကည္ႏူးဖြယ္အေရာင္မ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေစခဲ့သည္။
ထပ္ခိုးသည္ အခုံးပုံစံဒီဇိုင္းျဖစ္သည့္အတြက္ေၾကာင့္ သူတို႔သည္ အခုံးထိပ္ကိုသာ ျမင္ရၿပီး၊ အခြက္ေနရာက ျမင္ကြင္းအကြယ္တြင္ နိမ့္က်ေနေလသည္။အဓိကစင္ႏွင့္အနီးဆုံးျဖစ္သည့္ ထပ္ခိုးအပိုင္းသည္တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ကို အခြက္ေနရာတြင္ျဖစ္ေနခဲ့သည္။
ထပ္ခိုးမွေန၍အဓိကစင္အထိ တိုက္႐ိုက္အကြာအေဝးသည္ မီတာတစ္ရာခန္႔ရွိေလသည္။ သို႔ေသာ္ အကြာအေဝးမွာအလုံအေလာက္ျမင့္သျဖင့္ ဗုံးကို ပစ္လိုက္လွ်င္ စုန္႔ကြၽီးဟန္ဆီသို႔ မေရာက္ႏိုင္ဘူးဆိုေသာ္လည္း၊ ေလး-ငါး-ေျခာက္တန္မွ်ေလးသည့္စတိတ္စင္ကိုေဆာက္ထားသည့္အရာမ်ားကို သြားဖ်က္ဆီးမိသည္ျဖစ္ေစ သို႔မဟုတ္ လူအုပ္ထဲသို႔ပစ္မိသြားသည္ျဖစ္ေစ၊ အကုန္လုံးသည္ မေတြးဝံ့စရာေကာင္းေလာက္ေအာင္ကိုေၾကာက္စရာေကာင္းသည့္ ပုံရိပ္မ်ားပင္။
ထပ္ခိုးေပၚတြင္ လမ္းေလွ်ာက္ႏိုင္သည္ဆိုေသာ္လည္း အလြန္အႏၲရာယ္မ်ားေပသည္။ ေပါ့ဆမႈေလးတစ္ခုက ရွစ္ထပ္မွ်ျမင့္သည့္ေနရာမွ ျပဳတ္က်ေစႏိုင္ေပသည္။ အလုပ္သမားမ်ားသည္ ျပဳျပင္သည့္အခ်ိန္တြင္ လုံၿခဳံေရးပစၥည္းမ်ားကိုယူေဆာင္သြားၾကေလသည္။ သူတို႔သည္ ဘယ္လုံၿခဳံေရးကိုမွလုပ္ရန္ အခ်ိန္မရွိေပ။
" ဝမ္ေ႐ြ႕ ！"
ကုံးရင့္ရွန္သည္ ေသနတ္ကိုထုတ္လိုက္ၿပီး၊ အေရွ႕သို႔သြားရင္းျဖင့္ လူယုတ္မာ၏နာမည္ကို အက်ယ္ႀကီးေခၚေနခဲ့သည္။ ရဲသား ေလး-ငါးေယာက္တို႔သည္ အသင့္အေနအထားျဖင့္ အေနာက္မွလိုက္လာခဲ့ၾကသည္။ ရန္ရိသည္လည္း လိုက္လာခဲ့ေလသည္။
" ဝမ္ေ႐ြ႕၊ ခင္ဗ်ား အဝိုင္းခံလိုက္ရၿပီးၿပီ။ "
လူရိပ္တစ္ရိပ္သည္ နိမ့္သည့္ေနရာမွ ျဖတ္ခနဲျဖတ္သြားေလသည္။
ကုံးရင့္ရွန္သည္ သုံး-ေလးေယာက္ကို မ်က္စပစ္ျပလိုက္ၿပီး၊ သူတို႔အား ေဘးမွပတ္သြားခိုင္းကာ သြားဝိုင္းခိုင္းလိုက္သည္။
" ဝမ္ေ႐ြ႕၊ ထြက္လာပါ၊ က်ဳပ္ ခင္ဗ်ားကိုျမင္ၿပီးၿပီ။ "
ကုံးရင့္ရွန္သည္ ေသနတ္ကိုေျမႇာက္ထားလ်က္၊ တစ္လွမ္းခ်င္းတစ္လွမ္းခ်င္းေလွ်ာက္သြားေလသည္။
ေယာက်ာ္းတစ္ေယာက္သည္ ထပ္ခိုး၏အစြန္းတစ္ဖက္တြင္ရပ္ေနၿပီး၊ လက္ထဲတြင္ ဗုံးကိုကိုင္ထားေလသည္။ ထိုမ်က္ႏွာေပၚတြင္ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈမ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့သည္ ：
" မလာနဲ႔ ！"
ကုံးရင့္ရွန္ ေအးစက္သည့္ေလသံႏွင့္ေျပာလိုက္သည္ ：
" ဝမ္ေ႐ြ႕၊ ဗုံးကို ခ်လိုက္၊ မဟုတ္ရင္ က်ဳပ္ ပစ္မွာေနာ္။ "
" ငါက ဝမ္ေ႐ြ႕မဟုတ္ဘူး၊ ငါက ဟုန္ယန္႔။ "
" ဟုန္ယန္႔က ေဆး႐ုံမွာေသသြားၿပီ။ "
" ဟုန္ယန္႔က တစ္ေယာက္မကဘူး။ လူတိုင္းက ဂုဏ္သေရရွိတဲ့မီးလွ်ံျဖစ္လို႔ရတယ္။ "
" ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူပဲျဖစ္ေနပါေစ၊ ခင္ဗ်ား အဝိုင္းခံထားရၿပီးၿပီ။ "
" ငါ အခ်ိန္မေ႐ြး ေဖာက္ခြဲပစ္လိုက္ႏိုင္တယ္ေနာ္။ မင္း မလာခဲ့နဲ႔၊ အဲ့မွာပဲရပ္ေန။ "
ဝမ္ေ႐ြ႕ ေအာ္ေျပာေလသည္၊
" ငါ လူအုပ္ထဲကို ပစ္မွာေနာ္။ ေအာက္မွာအကုန္လုံးက လူေတြခ်ည္း။ "
" က်စ္ယန္႔က ဘာလို႔ ကိုယ္တိုင္လာၿပီးမလုပ္ရတာလဲ။ မင္းက ဒီေလာက္ေတာင္မွအရမ္းကိုလိုလိုလားလားနဲ႔ သူ႔အတြက္အေျမာက္စာျဖစ္ေပးခ်င္ေနတာလား ？"
ရဲသားေလး-ငါးေယာက္တို႔သည္ ဝမ္ေ႐ြ႕ကို ေလးဘက္ေလးလံတြင္ ဝိုင္းထားၿပီးၿပီျဖစ္သည္။ ရန္ရိသည္ ဝမ္ေ႐ြ႕၏အေနာက္ဘက္တြင္ ေနေနေလသည္။
" က်စ္ယန္႔မွာက ပိုၿပီးျမင့္ျမတ္တဲ့တာဝန္ရွိတယ္။ ၿပီးေတာ့ ငါ့ရဲ႕တာဝန္က ဒီမွာ။ "
ဝမ္ေ႐ြ႕၏မ်က္လုံးထဲတြင္ ေၾကာက္႐ြံ႕မႈလုံးဝမရွိဘဲ၊ ပုံမွန္မဟုတ္သည့္စိတ္လႈပ္ရွားမႈသာရွိေလသည္။
" ဒီဟာေတြက နတ္ဘုရားရဲ႕မီးကို ရထားတာေတြ။ နတ္ဘုရားအေပၚ ႐ိုေသေလးျမတ္မႈမရွိတဲ့လူေတြအကုန္လုံးကေတာ့ မီးနဲ႔အသန္႔စင္ခံရဖို႔လိုအပ္တယ္။ "
ကုံးရင့္ရွန္သည္ နာရီကိုတစ္ခ်က္ၾကည့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ၊ မထင္မွတ္ထားဘဲ တစ္မိနစ္သာက်န္ေတာ့ေၾကာင္းကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။ ယခုအခ်ိန္တြင္ တစ္စကၠန္႔၏ကုန္ဆုံးမႈသည္လည္း ရင္ထိတ္ဖြယ္ေကာင္းေပသည္။
ထိုစဥ္၊ သီခ်င္းသံသည္ ႐ုတ္တရက္ရပ္သြားေလသည္။ စုန္႔ကြၽီးဟန္၏အသံသည္ အသံခ်ဲ႕စက္မွတစ္ဆင့္ အားကစား႐ုံ၏ေထာင့္တိုင္းတြင္ ပဲ့တင္သံထြက္ေပၚလာေလသည္။
" မိတ္ေဆြတို႔၊ ေနာက္ထပ္စကၠန္႔ 90 ေက်ာ္သြားရင္၊ ကြၽန္ေတာ္တို႔အတူ ႏွစ္သစ္ကိုႀကိဳဆိုရေတာ့မယ္။ ကြၽန္ေတာ္ အားလုံးအတြက္ လက္ေဆာင္ေလးတစ္ခုျပင္ဆင္ထားတယ္။ Surprise ေလးတစ္ခုေပါ့။ အဲ့တာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ အခုတေလာ အသစ္ေရးထားတဲ့သီခ်င္းေလးတစ္ပုဒ္ပါ။ အခုလက္ရွိအခ်ိန္အထိ တစ္ေယာက္ပဲနားေထာင္ဖူးေသးတယ္။ "
စင္ေအာက္ဘက္မွ ရယ္သံႏွင့္ေအာ္ဟစ္အားေပးသံမ်ားထြက္ေပၚလာေလသည္။
" အစကေတာ့ တစ္ခ်က္ေလာက္ထပ္ျပင္ၿပီးမွ အားလုံးကို နားေထာင္းခိုင္းခ်င္ခဲ့တာ။ ဒါေပမဲ့ ဒီသီခ်င္းက အခုအေျခအေနနဲ႔အရမ္းလိုက္ဖက္တယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ ႐ုတ္တရက္ထင္မိသြားလို႔။ သူရဲ႕နာမည္ကေတာ့《 ခ်န္ယဲ့ 》လို႔ ေခၚပါတယ္။ "
စုန္႔ကြၽီးဟန္သည္ တိုးတိုးေလးရယ္လိုက္ၿပီး၊
" လူတိုင္းလူတိုင္းက ညကို ျဖတ္သန္းဖူးၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ေသာညေတြက ရွည္လ်ားလြန္းလို႔ မိုးေသာက္ခ်ိန္ကိုေတာင္မွ မေရာက္ႏိုင္သလိုပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ဒီလိုမ်ိဳးရွည္လ်ားတဲ့ညအခ်ိန္မွာ အေမွာင္ထုနဲ႔အိပ္မက္ဆိုးကို သည္းခံရင္း၊ အ႐ုဏ္ဦးက်ေရာက္လာဖို႔ကို ဆုေတာင္းေနခဲ့ၾကတယ္။ လူႀကီးမင္းတို႔က ေစာင့္ဆိုင္းေနရတာ တကယ္ကိုၾကာေနတာမ်ိဳးျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏိုင္လိမ့္မယ္။ ေစာင့္ရလြန္းလို႔ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတာင္မဲ့ခါနီးေနၿပီး၊ လက္ေလွ်ာ့ပစ္လိုက္ခ်င္စိတ္ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္က်ရင္ ဒီသီခ်င္းက လူႀကီးမင္းတို႔ကို ဆက္ၿပီးအားတင္းသြားဖို႔အတြက္ ခြန္အားေပးႏိုင္လိမ့္မယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ရွည္လ်ားတဲ့လမိုက္ညက က်ိန္းေသကုန္ဆုံးမွာျဖစ္ၿပီး၊ အ႐ုဏ္ဦးကလည္း က်ိန္းေသေရာက္လာမွာျဖစ္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါပဲ။ ဆက္ၿပီးေတာ့၊ ဒီညတာရွည္ကိုျဖတ္သန္းဖို႔အတြက္ ႐ုံထဲမွာရွိတဲ့လူတစ္ေယာက္ခ်င္းစီတိုင္းကို ကြၽန္ေတာ္ အေဖာ္ျပဳေပးခ်င္ပါတယ္။ "
ခဏၾကာေသာ္၊ ႐ုံထဲရွိမီးမ်ားအကုန္လုံး ပ်က္သြားေလသည္။
အေစာႀကီးကတည္းကျပင္ဆင္ထားသည့္ရန္ရိသည္ မီးပ်က္သြားသည့္အခ်ိန္တြင္ ဖုန္းဓါတ္မီးကိုဖြင့္လိုက္ၿပီး ဝမ္ေ႐ြ႕ဆီသို႔ထိုးလိုက္သည္။ ကုံးရင့္ရွန္ ေတြေဝျခင္းအလ်င္းမရွိပစ္ထည့္လိုက္သည္။ အသံတိတ္ပစၥတိုသည္ " ေဖာက္ " ခနဲျမည္သြားၿပီး၊ ဝမ္ေ႐ြ႕၏ပခုံးကို တစ္ခ်က္တည္းမွန္သြားေလသည္။
ဝမ္ေ႐ြ႕သည္ ေသနတ္၏သက္ေရာက္မႈအားေၾကာင့္ ၾကမ္းျပင္ေပၚသို႔လဲက်သြားၿပီး၊ ဗုံးကလည္း လက္ထဲမွလြတ္က်သြားခဲ့သည္။
လူေလး-ငါးေယာက္တို႔သည္ အေရွ႕သို႔အၿပဳံလိုက္တိုးလာခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ ေျခေထာက္ေအာက္တြင္ ၾကက္ေျခခတ္ပုံစံသံရက္မမ်ားႏွင့္မွန္မ်ားျဖစ္သျဖင့္၊ အလင္းရွိသည့္အခ်ိန္မွာ,မွာေတာင္မွ သြားလို႔မေကာင္းသျဖင့္၊ ယခု ေဘးပတ္ပတ္လည္မွာ ပိန္းပိတ္ေအာင္ေမွာင္မည္းေနေသာေၾကာင့္ အဖုအထစ္မ်ားကို ေရွာင္ရွားရန္ခက္ေနခဲ့ၾကသည္။
ရန္ရိသည္ ဖုန္းမီးကို ေတာက္ေလွ်ာက္ကိုင္ထားၿပီး၊ မယိမ္းယိုင္၊ မေခ်ာ္လဲသည့္တစ္ဦးတည္းေသာသူျဖစ္ေလသည္။ သူသည္ အျမန္ဆုံးေသာအလ်င္ႏွင့္ ေျပးသြားၿပီး၊ ဝမ္ေ႐ြ႕ ဗုံးကိုဖမ္းမိသည့္အခ်ိန္တြင္ သူသည္ သူ႔(ဝမ္ေ႐ြ႕)၏ကိုယ္ေပၚသို႔ ဒိုင္ဗင္ပစ္လိုက္ကာ၊ ႏွစ္ေယာက္သည္ ေဖာက္ထြင္းျမင္ရသည့္မွန္ေပၚတြင္ နပန္းသတ္ေနခဲ့ၾကသည္။
ရန္ရိသည္ ဝမ္ေ႐ြ႕၏လည္ပင္းကိုခ်ဳပ္ထားၿပီး၊ လက္တစ္ဖက္က ဗုံးကိုသြားလုေလသည္။ ဝမ္ေ႐ြ႕သည္ ေသမတတ္႐ုန္းကန္ေနၿပီး၊ တံေတာင္ဆစ္ျဖင့္ ရန္ရိ၏ခါးႂကြက္သားကို အတင္းတိုက္ေလသည္။
ကုံးရင့္ရွန္သည္လည္း တဟုန္ထိုးေျပးလာခဲ့ၿပီး၊ ဝမ္ေ႐ြ႕၏ရင္ၫြန္႐ိုးေအာက္ဘက္ရွိ ရင္ဝမ္းျခားႂကြက္သားကို လက္သီးႏွင့္တစ္ခ်က္မွတ္ေလာက္သားေလာက္ေအာင္ထိုးလိုက္သည္။
ဝမ္ေ႐ြ႕သည္ လည္ပင္းကိုအညစ္ခံထားရသလိုမ်ိဳး ေၾကာက္စရာအသံျဖင့္ ေအာ္ေလသည္။ နာလြန္းသျဖင့္ လူတစ္ကိုယ္လုံးေပ်ာ့ေခြသြားေတာ့သည္။
ရန္ရိသည္ အခြင့္ေကာင္းယူၿပီး၊ ဗုံးကို လုလိုက္ေလသည္။
ဗုံးေပၚတြင္ ျပေနသည့္ countdown မွာ--10 စကၠန္႔။
ႏွစ္ေယာက္သား တစ္ခ်က္အၾကည့္ဆုံလိုက္ၾကသည္။
ကုံးရင့္ရွန္သည္ လက္ကိုဆန္႔ၿပီး လုလိုက္ေသာ္လည္း၊ ရန္ရိကမူ ကိုယ္ကိုတစ္ခ်က္လွန္လိုက္ၿပီး ၾကမ္းျပင္မွထလာခဲ့သည္။
ရန္ရိ၏ခိုင္မာသည့္အၾကည့္ကို ၾကည့္ရင္း၊ ကုံးရင့္ရွန္သည္ အသံတုန္တုန္ႏွင့္ေျပာေလသည္ ：
" မင္း မလႈပ္နဲ႔...... "
ရန္ရိသည္ ဗုံးကိုပိုက္ၿပီး၊ ထပ္ခိုး၏အစြန္းဘက္နားသို႔ ေျပးသြားေလသည္။
" ရန္ရိ ！"
ကုံးရင့္ရွန္တစ္ေယာက္ စဥ္းပင္စားမေနေတာ့ဘဲ၊ ဘာကိုမွဂ႐ုမစိုက္စြာျဖင့္ လိုက္သြားေလသည္။
ဗုံး၏ countdown က ေနာက္ဆုံးသုံးစကၠန္႔ကုန္ေတာ့မည္အခ်ိန္တြင္ ရန္ရိသည္ တစ္ကိုယ္လုံးမွအားကိုစုစည္းၿပီး၊ ဗုံးကို ေလထုအျမင့္ပိုင္းထဲသို႔ အသားကုန္ပစ္ထည့္လိုက္သည္။ တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ သူ႔ေျခေထာက္ေအာက္တြင္ ဗလာျဖစ္သြားၿပီး၊ ထပ္ခိုးေပၚမွ လိမ့္က်သြားေလသည္။
ကုံးရင့္ရွန္သည္ ကိုယ္ကိုဒိုင္ဗင္ပစ္လိုက္ၿပီး၊ ရန္ရိတစ္ေယာက္ ႏွစ္ဆယ့္ေလး-ငါးမီတာမွ်ျမင့္သည့္ထပ္ခိုးေပၚမွ ျပဳတ္က်ေတာ့မည့္အခ်ိန္တြင္၊ သူ႔၏လက္ကို လွမ္းဖမ္းလိုက္ေလသည္။ သူ႔တစ္ကိုယ္လုံးလည္း ရန္ရိ၏ဆြဲသြားမႈေၾကာင့္ ေအာက္သို႔ေလွ်ာက်သြားေလသည္။ သူ႔၏ေျခလက္မ်ားသည္ မွန္မ်က္ႏွာျပင္မွျမင့္တက္ေနသည့္ steel frame မ်ားကို ႀကိဳးစားၿပီး အားႏွင့္ကုပ္တြယ္ထားေလသည္။ ႏွစ္ေယာက္သည္ ေလထုအလယ္တြင္ အႏၲရာယ္မ်ားစြာျဖင့္ တြဲေလ်ာင္းျဖစ္ေနေလသည္။
ဗုံးေပါက္သံထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။ ေပါက္ကြဲမႈလႈိင္းမွာ ခပ္ျပင္းျပင္းလက္သီးတစ္ခ်က္ႏွယ္၊ ႏွစ္ေယာက္၏ကိုယ္ေပၚသို႔ က်ေရာက္သြားခဲ့သည္။ ေဘးပတ္ပတ္လည္ရွိအၾကမ္းခံမွန္မ်ားသည္လည္း အသံ၏သက္ေရာက္မႈေၾကာင့္ ကြဲထြက္သြားေလသည္။ ကုံးရင့္ရွန္တစ္ေယာက္ အလႈပ္ယမ္းခံလိုက္သျဖင့္ ေသြးေတာင္အန္ထြက္ေတာ့မလိုပင္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ ရန္ရိကို အေသဖမ္းဆုပ္ထားၿပီး လက္ကိုမလႊတ္ခဲ့ေခ်။
တစ္ခ်ိန္တည္းမွာပင္ ႏွစ္သစ္ကူးေခါင္းေလာင္းသည္ ျမည္လာခဲ့ၿပီး၊ ေျမာက္မ်ားစြာေသာမီးရႉးမီးပန္းတို႔သည္ အားကစား႐ုံ၏ေကာင္းကင္ယံအထက္သို႔ ဥကၠာပ်ံမ်ားႏွယ္ ပ်ံတက္သြားၿပီး ညအေမွာင္ထုထဲတြင္ ခမ္းနားစြာပြင့္လန္းသြားၾကေလသည္။ တစ္မိနစ္စာ " ညတာရွည္ " ကို ျဖတ္သန္းၿပီးေနာက္၊ စင္ျမင့္ေပၚတြင္ မီးမ်ားျပန္လင္းလာၿပီး၊ သီခ်င္းသံမ်ား ျပန္လည္ထြက္ေပၚလာခဲ့သည္။
ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံး၏ ေမွာင္မည္းမႈႏွင့္တိတ္ဆိတ္မႈတို႔သည္ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို လင္းထိန္ၿပီးဆူညံသည့္အျဖစ္သို႔ ေျပာင္းလဲသြားၿပီး၊ ဗုံးေပါက္ကြဲသည့္အသံႏွင့္မီးအလင္းေရာင္တို႔သည္လည္း တိုက္ဆိုင္စြာျဖင့္ အဖုံးခံလိုက္ရေလသည္။
ရန္ရိသည္ ကုံးရင့္ရွန္ကို ေခါင္းေမာ့ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ ေျပာစရာစကားေပါင္းေထာင္ေသာင္းမကရွိေနေသာ္လည္း ဘယ္ေနရာကေနစေျပာရမွန္းကို မသိေခ်။
ကုံးရင့္ရွန္သည္လည္း ရန္ရိကို ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ သူကလည္း တစ္ခုခုေျပာခ်င္ေနခဲ့သည္။ သို႔ေသာ္ သူသည္ နာလြန္းသျဖင့္ ပါးစပ္ေတာင္မဟႏိုင္ေခ်။ သူ႔၏အတြင္းကလီစာမ်ားမွာ ေသမတတ္နာက်င္ေနၿပီး၊ အ႐ြယ္ေရာက္ေယာက်ာ္းေလးတစ္ေယာက္ကိုလည္း လက္တစ္ဖက္တည္းျဖင့္ ဆြဲထားရေသးသျဖင့္၊ တစ္ကိုယ္လုံးကို အတြင္းမွအျပင္သို႔ အဆြဲၿဖဲခံေနသလိုမ်ိဳးပင္။ သူသည္ စကားသုံးလုံးကိုသာ ႀကိဳးစားၿပီးေျပာႏိုင္ေလသည္ ：
" ေတာင့္ခံထား။ "
တျခားလူမ်ားသည္လည္း ေျပးလာခဲ့ၿပီး၊ ကုံးရင့္ရွန္ႏွင့္ရန္ရိတို႔ကို တစ္ေယာက္ၿပီးတစ္ေယာက္ဆြဲကာဖမ္းလိုက္သည္။ ေဘးကင္းသည့္ေနရာသို႔ေရာက္သည္အထိ ႏွစ္ေယာက္ကို တျဖည္းျဖည္းခ်င္းျပန္ဆြဲတင္လိုက္ၾကသည္။
ကုံးရင့္ရွန္သည္ အစမွအဆုံးထိ လက္မလႊတ္ခဲ့ေခ်။ အႏၲရာယ္မွလြတ္ေျမာက္လာသည့္ေနာက္တြင္ ရန္ရိအား ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းေပြ႕ဖက္ပစ္လိုက္သည္။ ရန္ရိအား ကိုယ္ထဲသို႔ထည့္ပစ္လိုက္ခ်င္သည့္အားမ်ိဳးျဖင့္ ေပြ႕ဖက္ထားၿပီး၊ သူ႔၏နား,နားတြင္ စို႔နင့္သံျဖင့္ဆဲကာေျပာလိုက္သည္ ：
" မင္းေမ-ိုး အသက္မရွင္ခ်င္ေတာ့ဘူးလား ！"
ေအာက္သို႔ျပဳတ္က်သြားသည့္ ရန္ရိ၏ကိုယ္ကို ေတြးမိလိုက္တိုင္း၊ သူ႔မွာ ေၾကာက္လြန္းသျဖင့္ ရင္ကြဲေသေတာ့မလိုပင္။ အကယ္၍ ရန္ရိကိုသာ ဆုံးရႈံးလိုက္ရမယ္ဆိုရင္......မဟုတ္ဘူး၊ ဒါက သူ လုံးဝအဆုံးရႈံးမခံႏိုင္တဲ့လူ ！
ရန္ရိ၏ႏွာေခါင္းထိပ္သည္ က်ဥ္တက္လာၿပီး၊ ကုံးရင့္ရွန္၏ခႏၶာကိုယ္က အလြန္ႀကီးမားၿပီး၊ အလြန္ေႏြးေထြးသည္ဟုသာ ခံစားမိေလသည္။ ေလာကႀကီးတစ္ခုလုံးက မိုးသက္ေလျပင္း(ခက္ခဲၾကမ္းတမ္းမႈ)မ်ားကို ကာကြယ္ေပးႏိုင္သလိုမ်ိဳးပင္။ ဒါက ကုံးရင့္ရွန္ သူ႔ကို ဘယ္ႏွႀကိမ္ေျမာက္ကယ္ျခင္းလဲ ？မိမိက ႀကီးမားသည့္အားအင္ျဖင့္ အကာကြယ္ေပးခံထားရသည့္ လုံၿခဳံသည့္ခံစားခ်က္ကို ကုံးရင့္ရွန္ကသာ သူ႔အားေပးစြမ္းႏိုင္ေလသည္။ ဘယ္ေလာက္ပင္ႀကံခိုင္သည့္လူျဖစ္ေနပါေစ၊ နက္ရႈိင္းသည့္အတြင္းစိတ္ကႏွစ္သိမ့္မႈကို ဘယ္လိုမွျငင္းပယ္ႏိုင္စြမ္းမရွိေပ။
သို႔ေသာ္ သူ ျပန္ေပြ႕ဖက္ခ်င္သည့္စိတ္ျဖစ္ေပၚလာသည့္အခ်ိန္တြင္၊ ေခါင္းထဲတြင္ ေပၚလာသည္မွာ ကုံးရင့္ရွန္၏႐ြံမုန္းမႈမ်ားႏွင့္ျပည့္ႏွက္ေနသည့္ " ငါ့ကို မထိနဲ႔ " ဆိုသည့္ ထိုစကားပင္။
သူ႔ရင္ထဲတြင္ နာက်င္လာရၿပီး၊ ခ်က္ခ်င္းဆိုသလို အားအင္မ်ားမရွိေတာ့ေခ်။ ကုံးရင့္ရွန္၏ရင္ခြင္ထဲတြင္ ေပ်ာ့ေခြေနၿပီး၊ ေကာင္းကင္အျပည့္ပြင့္လန္းေနသည့္ မီးပန္းမ်ားကို ၾကည့္ရင္း၊ ယခုအခ်ိန္တြင္ သူ႔ႏွင့္ကုံးရင့္ရွန္တို႔သည္ ဆက္ၿပီးခ်ိန္းေတြ႕ေနခဲ့ၾကၿပီး၊ အတူတူေဖ်ာ္ေျဖပြဲနားေထာင္၊ အတူတူႏွစ္ကူးၾကၿပီး၊ ၾကည္ႏူးဖြယ္မီးရႉးမီးပန္းမ်ားကို အတူတူခံစားေနခဲ့ၾကသည္ကို စိတ္ကူးယဥ္ၾကည့္ေနခဲ့သည္။
သူ႔ရဲ႕တစ္ကိုယ္တည္းဆႏၵနဲ႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့ခ်ိန္းဆိုမႈျဖစ္ေနခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာင္မွေပါ့။
အကယ္၍၊ ဘာကိစၥမွသာမျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္ ေကာင္းမယ္။
ေခါင္းေဆာင္က်န္းဦးေဆာင္သည့္တျခားလူမ်ားသည္ ဝမ္ေ႐ြ႕ကို ဆြဲမလိုက္ကာ၊ ဆရာဝန္ဆီသို႔ သယ္သြားလိုက္သည္။
တျဖည္းျဖည္းႏွင့္စိတ္သက္သာလာသည့္ႏွစ္ေယာက္သည္ ကသိကေအာက္ျဖစ္စြာျဖင့္ ခြာလိုက္ၿပီး၊ မွန္ေပၚတြင္ ထိုင္ခ်လိုက္သည္။
တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ဘာမွမေျပာၾကေခ်။
အေတာ္ၾကာမွ၊ ရန္ရိေျပာေလသည္ ：
" ၿပီးသြားၿပီ။ "
ကုံးရင့္ရွန္မွာ တိတ္ဆိတ္ေနဆဲ။
" ငါတို႔ ဒီတစ္ေခါက္လုပ္တာ သိပ္လွတာပဲ။ "
ရန္ရိ ရယ္လိုက္ၿပီး၊
" ေတာ္ေသးတယ္ အျပစ္မဲ့တဲ့လူေတြတစ္ေယာက္မွ ဒဏ္ရာမရလို႔။ "
" ......အင္း။ "
ရန္ရိသည္ မွန္မွတစ္ဆင့္၊ ေအာက္ဘက္တြင္ ႏွစ္သစ္ကူးပါတီက်င္းပေနၾကသည့္လူမ်ားကို ၾကည့္ေနခဲ့သည္။ သူတို႔သည္ ေပ်ာ္႐ႊင္သည့္ခံစားခ်က္မ်ားတြင္နစ္ျမဳပ္ေနၾကၿပီး၊ လြန္ခဲ့သည္တစ္နာရီတုန္းက ဘယ္လိုမ်ိဳးသည္းထိတ္ရင္ဖိုဖြယ္ဇာတ္လမ္းျဖစ္ပ်က္ခဲ့သည္ကို လုံးဝသတိမထားခဲ့ၾကေခ်။ သူသည္ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ျပက္ရယ္ျပဳလိုက္ၿပီး ：
" အစတုန္းကေတာ့ မင္းနဲ႔ခ်ိန္းၿပီးေတာ့ အတူတူေဖ်ာ္ေျဖပြဲနားေထာင္ဖို႔ပဲ၊ ဒီလိုမ်ိဳးျဖစ္သြားလိမ့္မယ္လို႔ မထင္ထားမိဘူး။ "
ကုံးရင့္ရွန္သည္လည္း ေခါင္းငုံ႔ၾကည့္ၾကည့္လိုက္ၿပီး၊ အသံတိုးတိုးေလးႏွင့္ ေျပာေလသည္ ：
" ေဖ်ာ္ေျဖပြဲက မၿပီးေသးဘူး။ "
အစတုန္းကေတာ့ ဤညသည္ သူႏွင့္ရန္ရိပိုင္ဆိုင္သည့္ညပင္။ ေနာက္ေတာ့၊ အရင္ဆုံး ခ်ီေရွာင္း၏ဖ်က္ဆီးျခင္းကို ခံလိုက္ရသည္။ ေနာက္ထပ္ၿပီး......မဟုတ္ဘူး၊ ခ်ီေရွာင္းေပၚလာတဲ့အဲ့ဒီအခ်ိန္ကစၿပီးေတာ့ ဒီညကၿပီးဆုံးသြားခဲ့ၿပီးၿပီ။သူသည္ တိတ္တိတ္ကေလးလက္သီးဆုပ္လိုက္ၿပီး၊ ရင္ထဲတြင္ မနာလိုမႈႏွင့္ေဒါသမ်ား ျပည့္ႏွက္ေနခဲ့သည္။
ရန္ရိသည္ မသိလိုက္ဘာသာျဖင့္ ဒူးေခါင္းကိုပိုက္လိုက္ၿပီး၊ ကိုယ္ကို ေရးေရးေလးက်ဳံ႕လိုက္ကာ၊ အသံတိုးတိုးေလးျဖင့္ ေျပာလိုက္သည္ :
" ငါတို႔......စကားေျပာလို႔ရမလား။ "
" ......ဘာကို ေျပာမွာလဲ။ "
" မင္း ႏိုင္မႏိုင္...... "
ရန္ရိသည္ ခက္ခက္ခဲခဲႏွင့္ေျပာလိုက္သည္။
" ဘာမွမျဖစ္ခဲ့ဘူးလို႔ သေဘာထားႏိုင္မလား။ ငါတို႔က တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ရဲ႕အေကာင္းဆုံးသူငယ္ခ်င္းေတြျဖစ္ေနတုန္းပဲေလ။ "
ကုံးရင့္ရွန္၏မ်က္ႏွာမွာ တည္ၿငိမ္ေနၿပီး၊ စကားမေျပာေခ်။
" ငါ ထပ္ၿပီးေတာ့ ဘယ္လို......မသင့္ေတာ္တဲ့အေျပာအဆိုအျပဳအမူေတြ ထပ္လုပ္မွာမဟုတ္ပါဘူး။ ငါ အာမခံပါတယ္။ "
ရန္ရိသည္ ေျပာေလေလ၊ အသံက တိုးေလေလျဖစ္ေလသည္။
" မင္းကို ထိမွာလည္းမဟုတ္ပါဘူး။ "
ကုံးရင့္ရွန္မွာ ေဒါသထြက္လြန္းသျဖင့္ ႏွလုံးသားတစ္ခုလုံးကိုက္ခဲလာရသည္။ သူသည္ ဇတ္ခနဲမတ္တပ္ထလိုက္ၿပီး၊ ေခါင္းပင္လွည့္မၾကည့္ေတာ့ဘဲ ထြက္သြားေတာ့သည္။
ရန္ရိသည္ ကုံးရင့္ရွန္၏ေနာက္ေက်ာကို အသိစိတ္ကင္းမဲ့စြာၾကည့္ေနခဲ့ၿပီး၊ ဝမ္းနည္းစြာျဖင့္ မ်က္လုံးမ်ားကိုမွိတ္ခ်လိုက္ေတာ့သည္။
************************************