Author's Note: This is the continuation of the previous chapter! Happy reading! Votes and comments are highly appreciated.
°°°
JANUARY 12, 2021
(TUESDAY)
Mr. Anthony Sandoval
"I knew it. Papatayin mo rin kami pagkatapos ng pagtulong namin sayo, basura ka."
Umigting ang aking panga't tinapunan siya ng matalim na tingin. "And what will you do, huh? You're just a freaking, depressed, dumb bitch! Mabuti na ring alam mong papatayin kita dahil sawang-sawa na ako sa pambubugbog mo. I don't wanna be in this toxic relationship anymore. Killing you two is the simplest solution."
Nanlaki ang mga mata nito't nangatog ang kaniyang tuhod. Her eyes were asking for forgiveness for what she has done to me all these years. But, I'm sorry, I can't give her that one. Lumapit ako sa kaniya't tinapik ang kaniyang balikat. "I might reconsider not killing you, my fiancé. Prepare the dinner and keep your mouth shut."
Pagkalabas ko ng pinto ng kwarto ay sakto ring may kumakatok sa pintuan ng bahay namin. I opened it and saw the guy, or maybe a girl, that Charisse has referred to earlier. May dala itong dinner namin na pwede naming kainin habang hinihintay ang niluluto ni Charisse. I gladly received it and closed the door. Inilagay ko na ito sa babasaging lamesa sa harap ng sofa at inalok si John. "Eat something, bro. You must be tired from our golf practicing."
He nodded and chuckled. "Yeah." Kinuha na nito ang isang serving ng beef steak and rice samantalang ako'y naupo na muna para pagmasdan sila. As if on cue, Charisse also went out of our bedroom and directly went to the kitchen fast. John noticed Charisse's haste and looked at me. "What was that?"
I just shrugged my shoulders and chuckled. Kinuha ko na rin ang pagkain ko't sumubo ng kanin para makaiwas sa mga tanong niya.
Don't bother asking me too much, John. You'll die later and that's the only thing that matters.
AFTER AN HOUR of Charisse's cooking, we finally ate proper dinner tonight. Many hours had passed again while we were talking and chit-chattering about my recognition as the top 5 billionaires and great businessman across Asia and Europe. Napag-usapan din namin ang iba pang kompanya na pinatatakbo ni John pati na rin itong hotel na katulong siya sa pagpapatakbo. He's my business partner in this Rivamonte Hotel and to our other businesses across Asia and Europe.
Alas-diyes na ng gabi (10:00 pm) pero parang hindi namin dama ang oras dahil sa mahaba naming kwentuhan. Charisse got us some whiskey and even joined us for a bit.
"Baka naman nababagot ka na dito, Charisse?" John scoffed and played with the bottle of whiskey in his hand. "You know. It's kinda boring here when you're alone."
"N-Not really." Charisse retorted and shuttered. Napatingin ito sa akin na agad ko namang nginitian nang makahulugan. You have to act normal, you fucking bitch! "I usually do vlogging to ease my boredom, though."
"But will that make you successful?" Tyler drank again and smirked. Nakakailang baso na siya ng whiskey kaya sigurado akong lasing na ito. "Barya-barya lang naman ang nakukuha mo d'yan."
"I'm already successful, brother. Shut the fuck up." Bahagya itong natawa at uminom din ng hawak niyang alak. I can still see the nervousness in her face, but not like what she was showing earlier. Mukhang bahagya na ring nalasing si Charisse.
"By the way, Anthony. Bakit hindi pa kayo lumipat sa bahay na pinapagawa niyo rito sa Pasig?" John looked at me and smirked mischievously. "You know, this hotel room is small for the two of you."
"Well, I was planning to do that already." Tumayo na ako sa aking upuan para kumuha ng panibagong whiskey mula sa kusina. Paubos na kasi ang dinala ni Charisse dito sa lamesa. I gave Charisse a warning look before I left. "I just have to do other important things here in the hotel." I answered John.
"Like what?" pahabol nitong tanong kahit na papunta na akong kusina.
Hindi ko na muna siya sinagot dahil bukod sa wala naman ako sa mood ay may kailangan na rin akong gawin. I pulled out the bottle of powdered poison from my pants and stared at it. Napangisi ako habang binubuksan ang bote ng whiskey at budburan ito ng lason sa loob. Now, I only have to made them drink this and they'll be dead.
Bumalik na ako sa sofa sa living room at naabutan silang dalawa na nagtatawanan. Nang makita ako ni Charisse ay biglang nagbago ang ekspresyon nito kaya nginitian ko lang siya nang nakaloloko. Inilapag ko sa lamesa ang bote ng whiskey na dala ko't nginitian sila. "Another bottle of whiskey for us! Ako na maglalagay d'yan sa baso niyo."
Kinuha ko ang baso nila't nilagyan sila ng alak. Nilagyan ko rin ang baso ko pero hindi ko naman iinumin 'yon dahil may lason nga 'to. Charisse looked at me as if she was begging me to stop my plan.
"Isang taon na kayo rito, Anthony. Hindi talaga kayo lilipat?" John insisted and played the bottle of whiskey in his hand.
Bumalik na ako sa aking kinauupuan at komportableng umupo. I could feel the cold bottle of whiskey in my hand, but I also feel the excitement to kill these two. Tinitigan ko lang si John habang nilalaro niya ang boteng hawak niya. "Not now, John. As I was saying earlier, I still have to prepare a few more things here in Rivamonte Hotel."
Dahan-dahan itong tumango at tumingin ulit sa whiskey na hawak niya. "Cheers?"
"Cheers—!"
"NO!" Isang malakas na sigaw ni Charisse ang nakapagpatigil sa amin ni John. I eyed her and twitched my lips meaningfully. She shattered the glass of whiskey that John was holding with her bottle. Ngayon ay nabasag na ang baso nilang dalawa kasabay ng pagtapon ng alak sa lamesa.
Napatayo ako sa kaniyang ginawa at tinitigan siya sa masama. "WHAT THE FUCK, CHARISSE?"
"STOP THIS MADNESS, ANTHONY!" sumigaw ito ng malakas at kinuha ang bote ng whiskey sa lamesa. She smashed the glass table with the bottle of whiskey with full force. Nabasag na rin ang lamesa kaya napatayo na rin si John at tinitigan si Charisse. "HE'S ABOUT TO POISON US, JOHN! HE'LL KILL US!"
"What did you say?" kunot-noong tanong ni John at tinapunan ako ng masamang tingin. "WHAT'S THIS, ANTHONY?"
Natawa ako nang malakas at itinapon na rin ang baso ng whiskey na nasa kamay ko pa pala. Tiningnan ko lang sila't ngumiti. "Charisse's right. PAPATAYIN KO NGA KAYO! HAHAHA!"
"SAY THAT AGAIN, SON OF A BITCH—!"
"SAY WHAT?" Hindi ko na pinatapos si John sa pagsasalita nang iputok ko sa kaniyang noo ang baril na may silencer na nakatago sa bulsa ko. Our distance was not too wide so some of his blood splattered on my clothes. Si Charisse ay biglang napaluhod habang tinitingnan ang sandamakmak na dugong tumalsik sa katawan niya.
"WHAT THE HELL!" Charisse shrieked in fear while looking at her bloody hands and at my face as well. Nangangatog ang tuhod nitong gumapang mula sa kinauupuan niya papunta sa aming kwarto. Ngumisi ako't naglakad palapit sa kaniya. I dropped the gun and got the metal fork that we used earlier. "D-DON'T COME NEAR ME, YOU PSYCHOPATH!"
Nang makalapit ako sa kaniya'y tinadyakan ko ito sa tiyan kaya halos masuka na siya. Nagpatuloy pa rin siya sa paggapang papunta sa kwarto namin kahit na patuloy ko siyang sinisipa't sinusuntok. "STOP, ANTHONY, STOP!"
"You witnessed my murder, Charisse! You shall not see anymore, bitch!" Ginamit ko ang tinidor na hawak ko't itinarak sa kanang mata niya. "That's it! PERFECT!"
"WHAT THE HEEEEELL!" Dahan-dahan itong tumayo ito't sinubukang pihitin ang doorknob ng kwarto namin. Kahit nahihirapan na siyang makakita ay nagawa pa rin niyang mabuksan ang pinto kaso hanggang doon na lang 'yon. I know that she'll do an emergency call but I didn't let her. I already grabbed her hair and banged it to the door. "A-A-Anthony, stop! I-I'm begging y-you!"
"Watch me avenge, bitch!" Sinuntok ko ito sa mukha kaya siya natumba't tumama ang ulo sa kanto ng bakal sa kama namin. Kasabay pa noon ang paghampas ko sa kaniyang ulo ng flower vase para masigurong patay na ito. Bahagya akong natawa nang makita ang nakahandusay niyang katawan. "How do you like that?"
Hindi pa ako nakontento't hinubaran ko ito't pinabayaan. Pagkatapos ay nagbihis ako ng bago at malinis na damit kasabay ng pagtapon ko sa basurahan ng damit kong puro dugo na. I was about to go outside from this hotel room but a call from John's phone hindered me. Tiningnan ko ito't nakita kung sino ang tumatawag. "Babe." the phone says. Pinabayaan ko na ito't pinihit na ang doorknob ng bahay.
Paglabas ko'y may nakasalubong agad akong hindi pamilyar na lalaking naghihintay siguro sa tapat ng pinto. His eyes widened in shock when he took a glimpse inside my room. "W-What the hell did you do?" he grabbed my phone off my hand and called 911.
"What the fuck are you doing?" dahil sa pagkataranta ay napatakbo ako palayo sa kwarto namin. Hinayaan ko na sa lalaking 'yon, na hindi ko naman kilala, ang cellphone ko dahil ang nasa isip ko na lang ngayon ay makatakas.
I know I have to get out of this. I must get out of this mess!
Isa lang ang taong makatutulong sa aking ilabas ako sa kasong kahaharapin ko. I instinctively smirked while I was running off the building. Alas-quatro na ng umaga kaya wala masyadong nakakita sa aking tumatakbo sa buong building.
Nang makalabas ako ng Rivamonte Hotel ay agad kong tinawagan ang numero ng taong makatutulong sa akin. I used my extra phone from my pocket and dialed her number. Nagpatuloy lang ako sa pagtakbo habang nakatapat na sa aking tainga ang aking cellphone.
"Attorney Christine Villeza?"