Atty. Christine Villeza
"Pero kung scripted 'yon, Sandoval must know it already! Sana sinabi na niya sa atin agad 'di ba?!"
Kahit papagabi na ay umalis agad ako ng bahay at sumakay sa aking kotse. I think it's already 6:00 pm. I was wearing my usual formal attire when going to Sandoval's detention room. Hindi na ako napigilan ni Jelsey dahil kailangan ko talagang malaman ang totoo mula sa bibig ni Sandoval.
Kailangan naming malaman kung scripted nga talaga ang mga 'yon. If it really is, then all of that was just a bunch of waste. It wasn't a genuine vlog or a video footage. It's fake.
We need to know the truth from Sandoval himself.
Habang nagmamaneho, bigla na lang may tumawag sa aking telepono na nasa aking tabi. I looked at it and found out that Jelsey was calling. I pressed a button and put it on loudspeaker. "What is it?" I acquisced.
"Why are you in such a haste, Christine? Hindi naman makakatakas si Sandoval d'yan eh."
I rolled my eyes while listening to Jelsey. "I need to know the truth right here, right now. Mas lalo akong magagalit kung pinagmumukha lang pala tayong tanga ni Sandoval. That son of a bitch!" Napa-preno pa ako dahil sa nag-overtake na sasakyan sa harap ko.
I heard her heaved a heavy sigh and slighly chuckled. "Kumalma ka nga, Christine. You will hear the truth in no time. Just. . . Just be safe in driving."
"Okay, fine. Bye, Jelsey. I'll hang the call now."
MABUTI NA lang nakarating na rin ako sa wakas sa police station. Alas-syete na rin ng gabi kaya medyo madilim na. I got out of my car and went straight to Sandoval's room. Muntik na nga akong hindi papasukin ng pulis dahil 'di raw muna tumatanggap ng bisita si Sandoval. Bago pa lang siguro itong pulis na ito. Nang malaman nila na abogado ako ni Sandoval ay pinapasok agad nila ako.
Agad ko namang isinara ang pinto at nakita si Sandoval na natutulog sa kama niya. I rolled my eyes when I noticed that he was faking it. "Sandoval, we need to talk."
He opened his eyes and glanced at me. Tapos bumalik na naman siya sa pagkakatulog. Inilapag ko ang bag ko sa lamesa at bahagya siyang nilapitan. "Hey, Sandoval! Mag-usap nga tayo!"
Umupo ito mula sa pagkakahiga at tiningnan ako ng masama. "What the fuck, can't you see that I'm sleeping?"
"Eh, p*tangina ka pala eh, abogado mo ako 'di ba?" Hinampas ko ito sa balikat para tumayo siya. Nang tumayo naman ito ay lumayo ako nang bahagya. "What?!"
"Ano bang pag-uusapan natin, ha?"
"Scripted ba 'yong mga videos niyo ni Charisse sa camera mo?" diretso kong tanong. She was caught off guard by that sudden question. Tiningnan ko lang siya hanggang sa kumawala na ang tingin niya sa akin.
"Why don't you investigate it yourself?" He looked at me straight in the eye. I feel like he's up for something. Mukhang galit ito sa akin o ano.
"Why don't you cooperate, Sandoval? You're my client! Bakit ba pinahihirapan mo ako ng ganito?"
"Eh sayang naman pala 'yong milyon-milyon na binigay ko sayo eh!" sigaw nito sa akin habang dinuduro ako. "Puro ka lang siguro kalandian sa prosecutor na kalaban mo? Nakipag-halikan ka pa nga sa kaniya no'ng nakaraan. Kung hindi pa kita nahuli, ano? Magse-sex na kayo?
I was taken aback by his sudden statement. Nanlaki ang aking mga mata habang at napaawang ang aking bibig. "W-What the fuck?"
He was also shocked by what he had said. "N-No, no, I'm sorry, Christine----!"
"FUCK OFF!" Isang malakas na sampal ang inabot niya sa akin. Tuluyan nang tumulo ang mga luha ko habang nakatingin sa kaniya. "Ang kapal ng mukha mong isumbat sa'kin 'yang pera mo! Oh edi sige, kingina ka! I'LL FUCKING DROP THIS CASE!"
Tumalikod na ako sa kaniya't kinuha ang aking bag. I was about to open the door, but Sandoval held my hand and pulled me to his body. His face my close to mine, I can feel and smell his breath. Nagawa ko siyang tingnan sa mga mata kahit napuno na ng luha ang akin. "D-Don't leave, Christine. I-I'm sorry----!"
"Fuck you!" Sinampal ko na naman ito ng pagkalakas-lakas kaya napahawak na siya sa pisnge niya. Nagdugo na rin ng gilid ng labi nito. "Sorry for humiliating me?! Dinamay mo pa nga si Bright sa sinasabi mong kalandian ko? EH GAGO KA TALAGA!"
Itinulak ko na siya nang lumapit na naman siya sa akin. Bago pa ako lumabas ay humarap muli ako sa kaniya at tiningnan siya ng diretso. "Ito ang tandaan mo, Sandoval. Mabubulok ka na sa kulungan kung wala ako."
At tuluyan na akong lumabas ng kwarto niya.
"Christine, what happened----?" Nagulat ako nang sumunod pala si Jelsey sa akin. She looks so worried while looking at me. Hinawi ko lang ito at dumeretso sa labas. "Hey, Christine!"
"I don't need to answer your question, Jelsey!" sigaw ko habang nakatalikod pa rin sa kaniya. Nagpatuloy lang ako sa paglalakad kahit maraming nakatingin sa akin at nagbubulungan. Sino ba namang hindi makapapansin sa akin?
Umiiyak ako habang natakbo papunta sa kotse ko.
Jelsey tried to run after me, but I managed to got into my car and drive fast. Mabuti na lang at hindi na niya ako sinundan at pumasok na muli sa police station. I received a text message afterwards. It was from Jelsey. "Drive safely." she said. Pinatay ko na ang phone ko nang mabasa ko ang text niya.
Hindi ko rin alam kung saan ako pupunta.
All I was thinking was my brother, Jayron, right now. Nasa bahay siya nina Sandoval ngayon. At kung bibitawan ko ang kaso ay baka alisin nila si Jayron doon. Pipiliin ko bang bitawan ang kaso pero malalagay naman sa panganib ang kapatid ko?
"Aishi!" Napabusina na naman ako dahil sa sobrang inis kay Sandoval. Ang kapal ng mukha niyang sumbatan ako? For his information, binayaran niya lang ang serbisyong binigay ko sa kaniya! Wala akong utang na loob, putang*na siya. Ginagawa ko lang ang trabaho ko, binabayaran niya ako. That's it!
Kung trabaho lang ang lahat, bakit ako nasasaktan ngayon? Hindi naman dapat ganito eh! Dapat madali lang kumalas, madali lang siyang iwan. Pero bakit ganito?
Bakit pinahihirapan niya pa rin ako?
Hindi ko namalayan, napatigil na pala ako sa harap ng isang park. What do you call this?
Ortigas Park.
Lumabas ako ng aking kotse at iniwan na muna 'yon sa daan. Wala namang ibang motorista na nadaan kaya hinayaan ko na lang 'yon doon. Mabuti na lang at napakaliwanag ng mga ilaw dito at may ilan-ilan ding mga tao. Masaya lang ang mga nasa paligid ko, ibang-iba sa nararamdaman ko ngayon.
Umupo muna ako sa isang bench sa ilalim ng isang lamp post. Malamig ang simoy ng hangin, nakapagpapakalma talaga ng aking pakiramdam. Tumingin ako sa kawalan at nag-isip-isip. Tama ba ang gagawin ko?
Dapat ko ba talagang bitawan ang kaso ni Sandoval?
Ilang minuto lang ang nakalipas, dahan-dahan nang pumatak ang ulan. Kasabay nito ang patuloy na pag-agos ng aking luha. Bakit pati ito ay nakikisabay pa? Nakakatamad bumalik ng kotse. Siguro rito na lang ako't maliligo sa ulan nang mahimasmasan naman ako.
"Mukhang malalim ang iniisip mo ah?"
Tumingala ako sa kalangitan nang mapansing tumigil na ang pagpatak ng ulan sa aking balat.
Payong.
May lalaking nagpapayong sa akin.
I instinctively smirked after I found out what he was wearing. He's wearing his infamous white coat and pants, while holding a transparent umbrella for me. Nang makita ko ang mukha nito ay agad kong binawi ang ngiti ko. "Sinusundan mo ba talaga ako, Prosecutor Bright?"
He chuckled and sat beside me. Hindi ko naman siya pinapaupo pero tumabi talaga siya sa'kin. Siniksik pa talaga niya 'yong pwet niya sa upuan ah! Sinamaan ko ito ng tingin na bahagya naman niyang ikinatawa. "Kapal rin ng mukha mo eh, 'no?"
He just smiled and looked at me. "Alam mo ba, dito rin ako nagpupunta kapag may problema ako?"
Bahagya akong tumingin sa kaniya.
"Masaya kasi rito. Walang problema, walang stress. Walang expectations." Sumilay ang lungkot sa kaniyang mga mata nang mabanggit niya 'yon.
Nanatili akong nakinig sa kaniya. I don't need to say something though. Gusto ko lang na makitang may ganitong side pala si Bright. 'Yong hindi puro yabang at pang-aasar.
"Pag nandito ako, nawawala lahat ng problema ko." Tinitigan nito ang aking mga mata, maging ang aking labi. Napalunok ako habang tinitingnan ang mapanuri niyang mga mata. "Pwera ngayon."
Napakunot ang aking noo sa kaniyang sinabi.
"Mukha ka kasing problema."
"Nang-aasar ka na naman eh!" Sinuntok ko ito sa kaniyang braso na ikinatawa naman niya. Napatitig ako sa masaya niyang hitsura. He looks so genuine, and not scripted. He looks so great
He looks so cute.