Atty. Christine Villeza
"Ma! Mama!"
Nakabibinging mga sigawan ang aking naririnig habang sinasamahan ko ang mga doktor na dalhin si Jayron palabas ng building. Hindi ko naman ma-contact si Mama kaya maging sa kaniya'y nag-a-alala ako. Hindi ko na alam kung saan kami dadalhin ng agos ng mga tao.
Lahat ay nagsisilikasan. Lahat ay nagtatakbuhan palabas ng hospital.
Isang palapag sa taas ng hospital ang gumiba nang mangyari ang pagyanig ng lupa kanina. Mabilis kaming bumaba kasama ang mga nakaalalay na doktor kay Jayron para ilipat ito ng hospital. Maraming mga namatay. Maraming mga pamilyang nawalan ng mahal sa buhay.
"Doc, kamusta ho ang lagay ni Jayron?!" Halos pasigaw kong tanong habang pababa kami ng hagdan. Nasa ikalawang palapag na kami at dahil nasira ang elevator kanina ay sa hagdan kami dumaan. "B-Buhay pa po ba siya?"
"Buhay pa po ang kapatid niyo, Miss Christine. Kami ho ang bahala sa kaniya."
Sa wakas ay nakarating na rin kami sa unang palapag. Maraming mga nagtatakbuhan at mga nag-iiyakan dahil sa nangyari kanina. Dali-dali kaming lumabas tumingala sa gumuhong palapag sa taas.
Sirang-sira.
"Ma'am Christine, may gusto pong kumausap sa inyo." Mabilis na sambit sa akin ni Agustus na nasa tabi ko pala.
"Sabihin mo 'di ako available ngayon, kingina!"
"Si Sir Anthony po ito."
Tila tumigil ang mundo ko nang marinig na si Anthony ang tumawag. All I need right now is a companion. I haven't heard anything from Jelsey and I also cannot reach my mom. Kaso maging si Anthony ay hindi ako masasamahan ngayon.
But at least, he gave me a call. "Akin na." Hinablot ko mula sa kamay ni Agustus ang cellphone at agad na itinapat sa aking tainga. "A-Anthony, what is it?'
"Are you okay, Christine?"
Marahang bumuhos ang luha ko habang nakikinig. "Fvcking hell, do I sound like I'm okay, Sandoval?"
"Sorry, sorry, Christine."
"Why did you call?"
"Okay, I only got a minute left here. Go to our house, yes, our family's house and knock my mom. She already know what you're up to. Bring all the doctors who are with you right now, plus Agustus and his men. They already got all your needs there."
Napakunot ang noo ko. "Needs for what? And why will I go there? Why will I bring the doctors----!"
"All the doctors who helped you are my doctors, okay? Any time by now, there will be a white van there to catch you, yes? It's for your----!"
Hindi na natuloy ni Sandoval ang sinasabi niya dahil naputol na ang tawag. And wait, what does he mean when he said 'it's for your----' and what?
"Agustus, sinabi mo ba kay Sandoval ang nangyari sa kapatid ko?"
Agustus immediately nodded and looked at his back. As if on cue, two white vans approached us and parked near us. Nagbukas ang kani-kanilang mga pinto at kinausap ang isa sa mga doctor ni Sandoval. "Hop in. Kailangan na natin siyang magamot."
Napatingin ako sa mga doctor at lahat naman sila'y ngumiti at tumango sa akin. Dali-dali nilang isinakay si Jayron sa van habang ako nama'y dumeretso sa aking kotse at sinundan sila.
"Jelsey?" I tried to reach Jelsey on the phone, but I couldn't hear anything from her. Patuloy lang ako na nagmaneho at sinusundan ang mga puting van na sa tingin ko ay pinadala ni Sandoval. Meanwhile, I tried to call Jelsey again but still, to no avail. "Jelsey, what the fvck?"
Wala talagang sumasagot sa kabilang linya kaya si Mama na muna ang tinawagan ko, pero kahit siya'y hindi rin sumasagot sa telepono. I tried to call them multiple times, but I failed to reach them. Patuloy kong sinundan ang mga puting van hanggang sa mapansin kong sa bahay kami nina Sandoval at Tita Cheska pupunta.
Dali-dali akong lumabas ng kotse nang lumabas na rin sila't inihatid si Jayron sa loob. Lahat ng doctor ay nagmadaling kumilos at kunin ang mga gamit sa loob ng van. Pagkababa ko ng kotse'y narinig ko agad silang nagsisigawan.
"CODE BLUE! CODE BLUE! Emergency cardiopulmonary resuscitation. NOW!" a guy doctor in his 20's shouted.
"A CPR, Doc Ivan? The patient had cardiac arrest?!" tanong ng isang babaeng doktor. "The report? Physical analysis?"
"Bleeding in his head from a huge blow when the earthquake occured. Check if he has internal or external injury. Test if a concussion occured. Do CT scan after the CPR, yes?" madaling sabi ni Doc Ivan. Maging ako'y natataranta sa pinagsasasabi nila.
"The emergency room is now prepared! Get him into there NOW!" utos pang isang doctorkaa mabilisna nilang naipasok si Jayron sa loob ng bahay.
Noong una'y nagtaka ako kung saan nila gagamutin doon si Jayron pero nakita kong may sarili palang hospital sina Sandoval sa likod ng mansion nila. Dali-dali kaming tumakbo sa likod ng bahay nila kasama ang mga doktor na nasa loob na.
"Doc Ivan!" the female doctor earlier called him again. "The CPR may not be possible now! Let's do defibrillation!"
"Do it now!" Ang ilan sa kanila'y pumasok pero ang iba kasama na si Doc Ivan ay hindi sumunod sa loob. Inayos nito ang mga natitira pang gamit sa labas ng Emergency Room. Tinulungan ko na siya pati ang ibang doctor sa pag-aayos ng gamit.
Sadyang malaki ang personal hospital na ito nina Sandoval, pero hindi kasing laki ng mansion nila.
Kompleto na rin ang lahat ng gamit, pati mga kwarto na pwedeng magamit ng mga pasyente o kahit mga bisita. It's just a whole building with one floor but it's just too big for a personal hospital. Nang matapos kami mag-ayos ay napaupo kaming lahat sa mga benches sa tabi. Ako lang ang naiiba sa kanila dahil lahat sila'y mga doktor at nurse, samantalang umalis na rin sina Agustus para balitaan si Sandoval sa Pasig police custody.
"Doc, m-magiging ayos lang ba ang l-lahat?" tanong ko kay Doc Ivan nang umupo ito sa aking tabi. I saw his full name from his white coat, "Doc Ivan Gecana."
"The patient has an existing heart desease so he occasionally have cardiac arrests, which we always treat beforehand to lessen the possibility of having one. Siguro'y dahil sa sobrang pakabigla o ang pagtama ng kaniyang ulo sa bakal, gaya ng sinabi mo, nagkaroon siya ng cardiac arrest.
"But worry not, Atty. Christine, he'll be fine. Sir Anthony has the best doctors all over the Philippines who'll take care of your brother." Ngumiti ito sa akin. Ngayon ko lang napansin na gwapo pala ang mukha nito, mas gwapo pa kay Jeffrey. Sadly, I cannot appeciae his Adonis-like face right now. Nag-aalala ako para sa kapatid ko.
"Christine! Christine!" Narinig kong tawag sa akin ni Tita Cheska habang naglalakad ito sa kalagitnaan. "Nand'yan ang Mama mo pati si Attorney Jelsey."
"T-Talaga po, Tita?" Hindi ko na nahintay ang sagot nito dahil tumakbo na agad ako sa labas ng hospital at hinanap sina Jelsey at Mama sa loob ng bahay nina Tita Cheska.
Hinanap ko kaagad sila at natagpuan sa malaking sofa. Sinalubong ako ni Mama nang umiiyak habang si Jelsey ay nakasuporta sa likod niya. "A-Anong nangyari sa kapatid mo, A-Anak?"
Hindi ko na napigilan ang mga nararamdaman ko't niyakap si Mama. Umiyak ako sa kaniyang balikat at umikbi. "N-N-Nasa operating room si Jayroon, Mama. K-Kasalanan ko 'to eh! Hindi ko siya na-protektahan!"
Tama naman 'di ba? Ako ang may kasalanan! Nandon ako nang mabagok si Jayron pero anong ginawa ko? Wala! Nangatog lang ang tuhod ko't umiyak. Ni hindi ko nga siya nasalo nang tutumba pa lang ito eh. Ako dapat ang nasa ER ngayon at ginagamot, hindi si Jayron!
Marami na siyang napagdaanan kahit bata pa lang siya. Ang dami na niyang paghihirap at pasakit sa buhay tapos ngayon, nadagdagan pa? P-Paano kung tuluyan nang mawala sa amin si Jayron? Hindi ko kakayanin!
H-Hindi kakayanin ni Mama. Mas mabuti na lang siguro na maging ako'y mawala na rin 'di ba?
Napakawalang kwenta kong kapatid, tangina. Kasalanan ko lahat ng 'to!
"W-Wala kang kasalanan, Anak! Huwag mong sisihin ang sarili mo sa nangyaring hindi mo naman kontrolado!" Patuloy niya akong pinakakalma habang hinahaplos ang aking likod. Si Jelsey nama'y nakasuporta sa aking balikat.
"Wala akong kwenta, Mama! Ako ang may kasalanan!" Napakapit ako sa aking dibdib dahil tila humihigpit na naman ang aking paghinga. "A-A-Ako ang may k-kasalanan eh! Ako ang d-dapat mamata--!"
Mas lalong humigpit ang aking paghinga kaya hindi na ako makapagsalita. Ang akala ko'y makapaglalakad pa ako para makaupo sa sofa.
Pero ilang segundo ang nakalipas, tila nandilim na ang aking paningin at nawalan na ng malay.