Through Dangers Untold

Chapter Sixty - Change of Plans

"GOD," mahinang bulong ni Stacey nang magising.

Renante did not leave any note for her but a text message. Hindi na raw nito inabala ang tulog niya para makapagpahinga siya ng mabuti. Stacey hissed as soon as the shower water hit her skin. Iniinda niya ngayon ang matinding pananakit ng mga muscle. Pagkatapos maligo, nadatnan na lang niya sa kusina ang isang pack ng fast food meal na pinadeliver ng binata. It was already two in the afternoon, making them less warm as they should be.

Tipid na napangiti na lang si Stacey. She popped them in the microwave to heat them a bit before eating.

Hindi niya alam ang iisipi mula sa mga nangyari kagabi.

I love you...

And her heart melted again the moment she heard Renante's voice in her head while saying that.

I love you.

Nasapo niya ang noo. Ito ba ang nararamdamang takot ni Renante noon sa kanya? Na paano kung nagsisinungaling siya rito? Paano kung may hindi totoo sa mga pinapakita niya sa binata?

Napapikit na lang siya. Ngayon nauunawaan na niya kung saan nanggagaling ang anumang pag-aalinlangan noon ng binata para sa kanya.

It was so scary... the idea of being lied at, the fact that there was a possibility for it...

Pero umamin na si Renante ng nararamdaman nito para sa kanya.

Shouldn't she be already happy?

"How can I be happy," mahina niyang usap sa sarili, "mas lalong gugulo ang buhay namin. Malalagay siya sa panganib... Siya o ako..."

Why would Renante do this very big risk?

Napailing siya. Because he loves you. Idiot.

Napabuntong-hininga na lang siya. There was another doorbell. Biglang umahon ang pagiging alerto niya. Stacey felt so defenseless all of a sudden. Napalunok siya at hinanda muna ang sarili bago matatag na nilisan ang dining table.

She felt fine in her pair of short-shorts and fitting shirt. Light and tightly clad material. Hindi siya mahihirapan sa suot na tumakbo o tumakas kung kinakailangan.

Pagbukas ng pinto, natanaw niya sa labas si Detective Orlando.

Pinatuloy niya ito, inalok ng maiinom pero tumanggi ang detective.

"Sandali lang ako rito, Ma'am," pormal nitong saad. "Para wala masyadong makahalata na involved tayo sa isa't isa kung sakaling minamanmanan ka ngayon ng stalker mo."

"Pero malamang, nakita na niya tayo sa police station."

"Don't worry, magpagkakamalan lang naman siguro ako na nagta-trabaho para sa pulisya. Hindi para sa inyo," prenteng upo nito sa sofa.

"O—kay," upo na lang siya sa solohang sofa at humarap siya ng pagkakaupo sa direksyon nito. "Ano ngayon ang pag-uusapan natin?"

She noticed that little microphone attached on his shirt's collar. Bit by bit, Stacey was getting used to it. Pinagkwento siya ng lalaki tungkol sa mga pinag-usapan nila ni Marty kagabi bago nito naisipang magpakamatay. Nang matapos, nanatiling walang emosyon sa mukha nito.

Sinipat nito ang dalang smartphone.

"Kaninang umaga, nagtanong-tanong ulit ako sa ospital. Mukhang normal naman daw si Marty makitungo o kumilos. It must be because he was already calmed when interviewed." Nagnakaw ito ng sulyap sa kanya. "Pero dahil may past records siya na may kinalaman sa obsessive behavior at depression, maga-undergo siya ng iba pang tests. Hanggang doon lang ang gustong i-provide ng mga nurse sa akin kahit pinakitaan ko na sila ng lisensya. Normal lang iyon kasi patient confidentiality na ang usapan dito. At hindi ko na pinakiusapan pa ang mga kamag-anak ni Marty na bigyan ako ng persmiso para ma-access ang records niya."