Through Dangers Untold

Chapter Two - The Letter

PINANOOD NILA ANG PAG-ALOG sa fishbowl. Kasalukuyang nagaganap ang alumni party para sa batch nila Stacey nung college. Every section of their batch had their own representatives holding a fish bowl filled with rolled papers. The papers were five years old. Mabuti at maingat na naitabi iyon sa faculty room ng kanilang naging mga adviser noong nag-aaral pa sila. Bago ang graduation nila, nagkaroon ng eleksyon para sa alumni officers. Ang mga ito ang aasahang mangunguna pagdating sa pag-oorganisa ng kanilang mga alumni parties. At ang mga officers na ito rin ang nakaisip ng gimik na ito.

Nung huling practice ng lahat para sa kanilang graduation ceremony, nag-anunsyo ang bawat class president na kumuha sila ng isang piraso ng papel na ipaaabot nito.

Kung may gusto kayong sabihin sa kaklase natin na hindi niyo masabi ng harap-harapan, isulat niyo diyan sa papel. Then, i-rolyo ninyo, i-tape at ilalagay natin sa glass jar na ito, pakita noon ng lalaking class president nila Stacey sa garapon.

Weh! Baka naman etchos niyo lang iyan, ipagkalat niyo pa mga isusulat namin! Kontra ng isa sa mga kaklase nila.

Lalong umugong tuloy noon ang bulung-bulungan.

Sira! Kaya nga ite-tape ninyo, para secured. At ilalagay natin sa garapon at ipapakita ko sa iyo na iaabot ko ito mamaya kay Ma'am Jess! Si Ma'am Jess ang magtatabi ng garapon.

Bakit naman? singit ng isa pang nagtataka nilang kaklase. Para saan iyan?

Para daw pag nag-alumni party na tayo, bubuksan daw natin 'yung mga letters!

Hindi ba matagal iyon?

Hindi no, kasi kung para kanino iyon, siya lang ang pwedeng magbasa. At kung wala siya sa party, lagot siya at 'yung sender! Dahil babasahin daw sa harap ng buong batchmates natin 'yung letter!

Nagsimula na ang kantyawan.

Natatawa ang class president nila habang panay ang kaway ng kamay at saway sa mga maiingay.

Kaya! nagtaas ito ng boses para makinig na sila. Kaya lahat a-attend ng alumni party! Kung hindi— nanunuksong kinaway-kaway nito sa kanila ang hawak na garapon.

Pwede bang hindi na lang magsulat? Sure naman ako, walang susulat ng para sa akin, reklamo ng isa.

Hindi! mariing wika ng class president. Lahat magsusulat! Ilalagay dito sa garapon! Ga-graduate na tayo, oh, huwag nang KJ at isip-bata. Kooperasyon naman!

Naghalo ang tawanan at ungol ng pagrereklamo bago humupa ang ingay nila nang may kanya-kanya nang mga papel. Halos nakayuko lahat sa kanilang mga desk. Kulang na lang, sumubasob para matakpan ang papel nila at walang makabasa ng isusulat nila.

At nagbalik sa kasalukuyan ang atensyon ni Stacey.

She displayed an awkward smile as their sections representative stepped forward. Ang bunutang ito sa fish bowl kasi ang magsisilbing attendance check nila. Kaya naman kung time-consuming, ayos lang dahil parte ng programa.

"Section C!" maingat na along ni Martin sa hawak na fish bowl.

Si Martin ang kanilang class president noon. Mukhang maloko ang lalaki. He had the smile of a Cheshire cat and a tall, lanky frame. Hanggang ngayon ganoon pa rin ang binata, may suot na nga lang ito palagi na reading glasses. Kahit sabihin pang mukhang pilyo ito, ang binata naman ang pinakamatino sa kanilang klase noon. Walang bisyo sa katawan. Lumaking patpatin dahil nagmula sa payak na pamumuhay. Hindi na sila dapat pang magtaka sa pag-asenso nito ngayon, pero mapipigilan ba nila ang mapahanga rito?