Bagian 4 - Terdiam

1.4K 83 13
                                    

Bisa dibilang, sih, ini Banjar Pride. Yahahahayuuuk!

---

Aku bener-bener gak pernah ngebayangin sebelumnya buat berlibur ke Sumatera Barat. Kalo dipikir-pikir, seneng banget rasanya. Tapi aku masih agak sedih akibat mimpi aneh tadi malam. Dalam perjalanan menuju bandara, aku cuman diam sambil memperhatikan setiap jalan yang ku lalui. Aku pasti bakalan kangen Banjarmasin selama kurang lebih dua minggu.

"Tumben anak Mama kada banyak pander, ni? Biasanya Anin yang paling rebut kalo di mobil," tanya Mama.
(Tumben anak Mama gak banyak ngomong nih? Biasanya Anin yang paling ribut kalau di mobil,)

"Lagi koler bepander banar ai, Ma." Aku menjawab seadanya sambil terus menatap kosong jalanan.
(Lagi males ngomong aja, Ma.)

"Mana ada, inya lagi galau Ma ai!" Kak Lisa tiba-tiba ikutan nimbrung.
(Mana ada, dia lagi galau Ma!)

"Ai apa jar kisah tahu banar!"
(Dih. Apaan sih sok tau banget!)

"Kada usah bepacar-pacaran. Hanyar lulus SMP ngini. Masih beh-obo-c-ici-el, BOCIL!" Kak Lisa menjulurkan lidah meledekku.
(Gak usah pacar-pacaran. Baru lulus SMP juga. Masih beh-obo-c-ici-el, BOCIL!)

"Si paling dewasa," jawabku santai.

"Dasar!" jawab Kak Lisa setuju.
(Emang!)

"Ma, masa Lisa tulak gasan daftar ulang kampus lawan nyari kost ja. Kada rami lalu! Lisa handak jua umpat ke Sumbar. Kenapa kada pas Lisa sudah tuntung beurusan kuliah ja gerang? Lisa belum pernah ke sana jua lo..." Kak Lisa memohon pada Mama dengan memasang muka memelas. Melihat mukanya yang seperti itu aku jadi merinding.
(Ma, masa Lisa pergi liburan buat daftar ulang kampus sama nyari kost doang. Gak seru banget! Lisa juga pengen ikut ke Sumbar. Kenapa gak pas Lisa udah selesai urusan kuliah aja si? Kan Lisa belum pernah ke sana jugaa...)

"Mampus! Kak, pinanya ikam tu anak pungut pang. Makanya kada diajaki soalnya kada penting dan lain prioritas keluarga," kini waktunya aku yang meledeknya.
(Mampus! Kayaknya lu itu anak pungut, deh, Kak. Makanya gak diajak soalnya gak penting dan bukan prioritas keluarga,)

"Bore! Ikam yang anak pungut!"
(Bacot! Lu yang anak pungut!)

"Lisa sudah suah bejalanan lawan Mama bedua, sekarang begiliran pulang Mama bejalan lawan Anin," jawab Mama mencoba menenangkan keadaan yang kian memanas.
(Lisa, kan, udah pernah jalan-jalan sama Mama berdua, sekarang giliran Mama jalan-jalan sama Anin,)

"Hah?! Mama suah bejalan lawan Kak Lisa kemana? Kenapa Anin kada tau?!" Aku spontan kaget, sejak kapan Kak Lisa pernah liburan berdua sama Mama?
(Hah, Mama pernah jalan sama Kak Lisa kemana? Kok Anin gak tau?!)

"Nah, jelas, lo, siapa yang anak pungut sekarang?" Kak Lisa tertawa puas sedangkan Mama gak ngerespon pertanyaanku dan hanya tersenyum.

"Ikam yang anak pungut! Tuh melihatlah Mama ja kada sarik pas aku sambat ikam anak pungut. Kada sarik berarti bujur to."
(Lu yang anak pungut! Tuh Mama aja gak marah pas gua bilang lu anak pungut. Gak marah berarti bener.)

"Buhan ikam nih sehari ja jangan ribut bisa lah? Kena buhan ikam beganangan. Soalnya habis ini Kak Lisa mungkin langsung begana di Malang." Papa akhirnya buka suara. Aku yakin Papa muak dengan kebacotan anak-anaknya.
(Kalian bisa sehari aja jangan ribut, gak? Ntar kalian kangen-kangenan, lho. Soalnya abis ini Kak Lisa mungkin langsung netap di Malang.)

"Kasiannya ai dibuang. Kena cobai pindah ke Surabaya pang, siapa tahu hidupnya kada malang lagi." Aku menatap miris Kak Lisa.
(Kasian, dibuang, coba ntar pindah ke Surabaya, biar hidupnya gak malang lagi.)

Tentang Kamu dan Rindu ✅Tempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang