Mavi Ay

Ep.71 "Ben de Tolga'ysam, bu sefer bensiz göndermem seni hiçbir yere"

Tolga'dan

Hızla koşuyordum hastane koridorunda. Nefes nefese kalmıştım ama duramazdım. Yetişmem lazımdı. Engel olmam lazımdı. Bacaklarımın dermanı tükenirken ben hızımı artırdım. Ne olur Aybüke, yapma bunu? Bana bunu yapma, bize bunu yapma n'olur. Koridorda hızla koşuyordum ama bitmiyordu bir türlü koridor. İlerde, üstünde ameliyathane yazan yere koşuyordum bir gayret ama varamıyordum bir türlü. İçimde berbat hisler vardı. Korkuyordum, üzülüyordum. Yetişemeyeceğim diye korkuyordum. Aybüke bebeğimizden vazgeçecek diye korkuyordum. Bu kararı vermesine, bensiz vermesine üzülüyordum. Bunu bize yapma Aybüke? N'olur. Öldürme bebeğimizi.

Koşarak yetiştim nihayet kapıya. Ama açılmıyordu. Kapıyı yumruklayarak bağırmaya başladım. Kimse beni duyuyor mu bilmiyorum ama avazım çıktığı kadar bağırıyordum. Sonra birden Aybüke'nin sesini duydum.

"Tolga."

"Aybükee!"

Daha çok bağırıp daha çok yumrukladım ameliyathanenin kapısını. Kapı açılmıyordu, kimseyi de görmüyordum ama duyuyordum Aybüke'yi.

"Tolga."

"Aybüke yapma! Bunu bana yapma. Bunu ona yapma!"

"Tolga canım."

"Aybüke!"

Birden sıçrayarak uyandım. Yatağa oturup derin derin nefesler aldım. O neydi ya? Rüya mıydı? Ne biçim bir rüyaydı bu?

"Tolga canım."

Başımı çevirip yanımdaki Aybüke'ye baktım. Bir elini yüzüme getirmiş, diğer eliyle bacağımı okşayarak tedirgin bir şekilde bakıyordu.

"Aybüke."

Aybüke hafifçe gülümseyip yüzümü sevdi.

"Burdayım canım burdayım."

Yutkunup baktım yüzüne. O da yüzümü severek sakince konuştu.

"Bir tanem iyi misin? Kötü bir rüya gördün galiba?"

Kaşlarımı hafifçe çatmış bakıyordum sadece. Hiçbir şey demeden kafa salladım. Aybüke de şefkatle gülümsedi.

"Tamam bir tanem, geçti gitti bak. Hadi sakin ol."

Derin bir nefes alıp kendime gelmeye çalıştım. Ne kötü bir rüyaydı. Ardından oturduğum yerde iyice Aybüke'ye dönüp ellerini tuttum.

"Aybüke, sana bir şey soracağım."

Aybüke de gülümseyip sıkıca tuttu ellerimi.

"Sor canım."

Derin bir nefes alıp tek seferde sordum.

"Aybüke hamile misin?"

Aybüke gülümsemeyi kesip gözlerini kocaman açtı.

"Nerden çıktı bu Tolga?"

"Aybüke cevap ver n'olur. Hamile misin? Ya da böyle bir ihtimal var mı?"

Aybüke aynı ifadeyle başını iki yana salladı.

"Hayır değilim tabi ki. Ayrıca böyle bir ihtimal de yok."

"Eminsin di mi?"

"Eminim Tolga."

"Peki, eğer biz evlenmeden önce hamile kalırsan onu aldırmazsın di mi? Bize bunu yapmazsın di mi Aybüke?"

Aybüke kaşlarını hafifçe çatıp dikkatlice baktı.

"Sen bunu mu gördün rüyanda? Hamile olduğumu mu gördün?"

Burukça bakıp konuştum.

"Keşke onu görseydim. En azında mutlu uyanırdım. Ben bebeğimizi aldırdığını gördüm. Yani hamileymişsin de bebeğimizi benden habersiz aldırıyormuşsun. Ben de sana yetişmeye çalışıyordum. Çok kötüydü."