Mavi Ay

Ep.19 "Ben artık sensiz olamam"

07.12.2017

Aybüke'den

Kıkırdayarak izliyordum haber videosunu. Şaşkın sevgilim benim. O nasıl tatlı bir haber yalanlamadır ya? İnansalar bari. Gülerek instagramdan çıkıp Tolga'yı aradım.

"Alo canım."

"Tolga, arabayı bir yere çarpmadın di mi?"

"Ne arabası Aybüke?"

Ben kendimi tutamayıp gülünce Tolga devam etti.

"Ne gülüyorsun kız? N'oluyor?"

Gülmeyi kesip konuştum.

"Şu dün geceki magazincilerle konuştuğun haber videosunu izledim de. Yola çıkacakken arabayı çarpmadın inşallah."

Tolga da gülmeye başladı. Ardından muzipçe konuştu.

"Ne yapayım kızım, sevgilimin adı geçince elim ayağım birbirine dolaşıyor."

Kıkırdayarak konuştum.

"Bak sen."

"Hem sen utanmıyor musun sevgilinle dalga geçmeye? Çok ayıp Aybüke hanım."

Boğazımı temizleyip ciddi bir tonla konuştum.

"Afedersiniz Tolga bey, bir daha olmaz."

"Aferin."

Ben tekrar gülerken Tolga devam etti.

"Sen nerdesin canım? Evde misin?"

"Hayır hayatım, provadayım. Artık son provalar, biliyorsun pazar günü altın kelebek var."

"Biliyorum canım. Bir haftadır doğru düzgün yüzünü göremiyorum zaten. Çok özledim seni."

"Ben de seni özledim Tolga. Ama bak, birkaç gün kaldı."

"Birkaç gün mü? Haftasonuna kadar görüşmeyecek miyiz yani? Altın kelebekte de görüşeceğiz sayılmaz zaten, bir araya gelemeyeceğiz. Ya ben seni çok özledim ama."

Gülerek alt dudağımı ısırdım.

"Ben de özledim. Çok özledim."

"Ben bu gece gelip görürüm sevgilimi ya. Ha, olur mu?"

"Olur tabi, olur da, senin işin ne zaman bitecek ki?"

"Valla ne zaman biterse bitsin, geleceğim. Burnumda tütüyorsun resmen. Biliyorum sen de yorgunsun ama yarım saat görsem yeter."

Gülümseyip konuştum.

"O zaman şöyle yapalım. Sen işlerini bitir, gel. Sabaha kadar birlikte olalım."

"Ha?"

Tolga birden böyle tepki verince, maksadını aşan bir şey söylediğimi farkettim. Anında toparlamaya çalıştım.

"Şey, yani, şey demek istiyorum. Kaç gündür görüşemiyoruz, oturup sohbet ederiz. Sonra da uyuruz birlikte. Onu diyorum yani."

Susup yutkundum. Alev alev yanıyordu yanaklarım. Kendi söylediğim şeyden utandım da, ben onu kastetmemiştim ki. Tolga da eminim muzır muzır sırıtıyordur şimdi.

"Tamam canım. Ben işim bitince arayacağım seni. Akşam görüşürüz. Seni seviyorum."

Gülümseyip konuştum.

"Seni seviyorum."

Telefonu kapatıp kenara attım. Ellerimi yanaklarıma getirip kapattım gözlerimi. Ben ne dedim öyle ya? Tolga yanımda olsaydı bir ton dalga geçerdi benimle. Ya da belki de o da utanırdı. Gerçi hiç sanmıyorum da, neyse. Gülerek eğdim başımı. İyi ki yüz yüze konuşmuyorduk. Yoksa valla utançtan yerin dibine girerdim.