Mavi Ay

Ep.56 "Ben hayatımda kendimi hiç bu kadar özel hissetmedim"

Tolga'dan

"Tolga bir saniye canım. Sen şunu bir al."

Aybüke'nin uzattığı poşeti alıp elimi zile uzattım.

"Dur bir dakka."

Zile basmadan durup Aybüke'ye döndüm. Aybüke de hızlı hızlı saçlarını düzeltip bana baktı.

"Tamam, çalabilirsin kapıyı."

Gülerek bakıp ardından çaldım kapıyı.

"Bu ne heyecan Aybüke? Sanki ilk defa bizim eve geliyormuşsun gibi."

"Heyecan değil ya. Yani ne bileyim, mutluyum işte."

Ben gülümseyerek bakarken kapı açılınca o tarafa döndüm. Annem gülerek kapıyı açıp kenara çekildi.

"Hoş geldiniz çocuklar."

"Hoş bulduk anne."

"Hoş bulduk Gül teyze."

"Hadi gelin içeri, durmayın kapıda."

Aybüke'ye dönüp elimle işaret edince o da gülümseyerek girdi. Elindeki mimozaları anneme uzattı.

"Bunlar sizin için. En sevdiğiniz çiçeklermiş. Tolga söyledi."

Annem gülümseyerek bana bir bakış atıp ardından Aybüke'nin uzattığı çiçekleri aldı.

"Çok teşekkür ederim güzel kızım. Uzun zamandır çiçek almıyordum."

Annem sitem eder gibi konuşup yandan yandan bakınca, ben de gülüp göz devirdim. Aybüke de gülerek devam etti.

"A a, ihmal mi ediyorlar yoksa sizi?"

Annem de gülerek elini mimozalara getirdi.

"Yani, sanki, biraz."

Gülerek gidip kollarımı doladım anneme.

"Bak şimdi. Öyle mi yaptık annecim? Çok özür dilerim. Hem kendi adıma hem kardeşlerim adına. Bir daha olmaz, söz."

Yanağına bir öpücük kondurunca annem gülerek kapattı gözlerini. Elini yüzüme getirip konuştu.

"Tamam tamam hadi."

Aybüke de gülerek bakıyordu bize.

"Hadi içeri geçin. Kaldık böyle kapıda."

"Tamam anne. Bunları da mutfağa bırakayım ben. Aybüke sen geç canım salona. Geliyorum ben de."

Aybüke kafa sallarken Gencay gelip karşıladı bizi.

"Hoş geldiniz."

"Hoş bulduk Gencay."

"Nasılsın Aybüke?"

"İyiyim. Sen nasılsın?"

"İyiyim ben de. Abi, onlar ne ya elindekiler?"

"Aybüke bu sefer kek poğaça yapamadım, bari tatlı falan alayım dedi."

Gencay hevesle gülerek gelip aldı poşetleri elimden.

"Niye zahmet ettin Aybüke ya? Ooo, trileçe, en sevdiğim. Saol Aybüke."

"Afiyet olsun Gencay."

"Gencay, poşetleri aldın bari sen götür mutfağa. Hadi kardeşim."

"Tamam abi tamam."

Gencay mutfağa giderken annem de bize döndü.

"Siz de salona geçin çocuklar, ben de çiçekleri vazoya koyup geliyorum."