The Prince Who Built the Snowman (Prince Series #4)

Prologue

Prologue

My prince held my hand with the sweetest smile on his face. Who would thought that after a terrible fall in my life, someone would be there to catch me?

I knew that moment, when he extended his warm hand on me... natagpuan ko na ang prinsipeng hinihintay ko.

He's like a sun that could always produce warm and heat, kanyang mga ngiti at matang nagniningning na siyang hinihiling ng mga katulad kong naghihintay ng isang prinsipe.

"Ashanti Rose La Rosa, you're the prettiest." I smiled at him.

May mukha na akong ihaharap sa mga kapatid kong babae. They've been bullying me for having no boyfriend, sa aming limang magkakapatid ay sa akin lang walang pumipilang manliligaw, I was dubbed as the ugliest La Rosa. But when I met Langston Samonte, he made me feel that I was the prettiest.

Hinalikan niya ang likuran ng kamay ko. I blushed, he's also a gentleman. Sa ilang buwan naming relasyon ay ni minsan ay hindi siya nagbigay sa akin ng motibong nais niya humigit sa kamay ang maabot ng kanyang mga labi.

Halos tumirik ang mga mata ng mga kapatid ko sa akin sa tuwing inihahatid ako ni Lants sa bahay dala ang mamahaling sasakyan niya. Kung dati ay halos insultuhin nila ako dahil wala man lang magkamali sa aking mayaman, kilala at magandang lalaki para ligawan ako ngayon ay halos mamatay sila sa inggit.

I was my mom's least favorite before, pero ngayong mas malaking isda ang dinadala ko sa bahay bigla ako nitong naging paborito. My mom's clan was known for women with great beauty, na nakakapag-asawa ng mayayaman at kilalang lalaki sa alta Sociedad. Because she got pregnant by my father who was just still a student before, nawala na ang pangarap ni Mama na makapangasawa ng mayaman at kilalang lalaki, kaya sa amin siya bumabawi.

My sisters and I were exposed with that mind set, be beautiful, find a suitable husband and soar high. Ano na nga lang ang magagawa namin sa sandaling lahat kami ay may kilalang lalaking manliligaw? Anak lang naman kami ng magandang si Alaska Miral La Rosa, ang kilalang modelo ng kanyang kapanahunan.

"Lants, hijo!" natutuwang sabi ni Mama. She kissed me on cheeks and even Lants. Ngumiti naman si Lants sa kanya.

"Tita, ipagpapaalam ko lang si Ashanti bukas."

"Oo naman! Saan ba kayo pupunta ng anak ko?"

"Sa mansyon po."

Namilog ang mata ni Mama at nagtaasan ang kilay ng mga kapatid ko sa likuran.

"W-why naman hijo?"

Napakamot sa kanyang ulo si Lants.

"I know it's a bit awkward po, I want to invite her sisters too. To assure you po na hindi ako gagawa—" naputol na ang sasabihin ni Lants.

"Of course, Lants! We'll join you! Papayag na si Mama." Sabat ni Ate Aliyah.

I want to roll my eyes, ayoko silang kasama.

"Sure, why not, hijo? Ano ba ang meron?"

"It's a simple dinner. I'll just introduce Ashanti to my brother, he's been curious about her." Nag-init ang pisngi ko lalo na nang sumulyap sa akin si Lants at mas lumawak ang ngiti niya.

Lants told me that his brother was just his only family. At gusto niya na akong makilala nito.

Ngayon taon lang bumalik sa Pilipinas ang mga Samonte, nakakarinig na rin naman ako ng balita sa kanila lalo na sa kapatid niya na hinahangaan ng nakararami dahil sa sipag at galing nito sa murang edad. Kung ganito na kabait si Lants, sigurado akong hindi ko na kailangang kabahan sa kuya niya.