Neighbours With Him

Hoofdstuk 60

Een paar maanden later.

"Hier zijn we dan," zegt Thomas. Gelijk hoor ik de deur open en dichtgaan. Die blinddoek ook!

Ik wil de deur openen om ook naar buiten te gaan, alhoewel ik bang ben aangezien Thomas mij blind heeft gemaakt met deze blinddoek, maar ik krijg de kans niet, omdat hij mij voor is.

Ik glimlach naar hem, of tenminste, waar ik denk dat hij is, als ik inga op zijn hand die mijn elleboog vastpakt. "Wat een gentleman dat jij bent." Ik leg mijn armen achter zijn nek wat moeilijker is met een blinddoek om en kus hem terwijl hij mijn benen pakt, waardoor ik kleine gil geef, en mij in bruidspose optilt.

"Mag ik nog steeds die fucking blinddoek niet afdoen?"

Ook al zie ik zwart, ik weet dat Thomas mij aankijkt met een grijns, ik voel het.

"Hoezo? Ben je zo nieuwsgierig?" Alleen door de toon waarop hij die woorden uitspreek weet ik dat hij grijnst. Een uitdagende grijns.

"Ja." Ik laat een zucht uit.

"Nieuwsgierigheid doodde de kat," zegt hij heel nonchalant terug.

"Je hebt al die maanden op dit moment gewacht of niet soms, om me terug te dissen?"

"Correct."

"Thomas!" zeg ik wanhopig. Hij treitert me gewoon, alhoewel ik het niet erg vind dat hij me draagt.

"Geduld, prinses."

Ik frons mijn wenkbrauwen van zijn woordkeuze, ook al kan hij het niet zien. Ik schiet een beetje overeind in zijn omhelzing en probeer hem aan te kijken, ook weet ik nog steeds niet waar in hemelsnaam zijn gezicht is, dus het is een kwestie van gokken. "Wacht even. Wat?"

"Wat, 'wat'?" Je hoort een speelse toon in zijn stem, alsof hij bijna gaat lachen.

"Je zei iets?" Met mijn handen ga ik opzoek naar zijn gezicht, want ik raak echt gek om niet te weten waar hij is. Als ik niet kan zien dan maar voelen.

Per ongeluk raakt mijn duim zijn oog aan.

"Emma, au! Is het zo erg als je niet kan zien?" Hij begint te lachen wat waarschijnlijk een teken is dat ik hem niet zoveel pijn heb gedaan.

"Sorry, sorry, het spijt me Thomas." Als ik zijn lippen vind ga ik er met mijn duim heen.

"Waarom doe je dit nou weer met me?"

"Omdat ik weet dat het je gek maakt. Misschien ontdoe je me dan van mijn blinddoek om heftige seks met me te hebben," daag ik hem uit.

"Hoor eens wie praat!" Waarschijnlijk schud hij zijn hooft op dit moment. "Maar omdat je het zo aardig zegt en ik daadwerkelijk heftige seks wil hebben met je doe ik wel je blinddoek uit hoor."

Ik laat een klein lachje horen. "Je zegt dat alleen omdat we er zijn."

"Jep." Zijn hand zet mijn benen langzaam op de grond en gaan naar mijn blinddoek.

"Wat vind je ervan?" vraagt hij een beetje nerveus terwijl zijn handen mijn middel van achteren vastpakken.

Hij heeft me gebracht naar een strand die best wel onbewoond is, maar waarbij het water zo mooi en schoon is, zonder enige vuil of wat dan ook. Het is ook wel wat donker, waardoor je niet alles kan zien in het water, maa rik zie meer dan genoeg om dut strand in mijn hart een plek te geven.

De stenen die ik onder mijn schoenen voel, veranderen in zand een paar meter verderop. Het water zorgt voor een kalmerend gevoel. In de verte zie ik allemaal lichtjes, het ziet er zo magisch uit dat ik hier gewoon jaren naar kan zitten kijken, genietend van de vrijheid die het water mij geeft.