Neighbours With Him

Hoofdstuk 51

"Ik kan niet geloven dat ik op jullie moest wachten tot jullie kutfilm klaar was." Anne kijkt ons bits aan en stampt met haar rechtervoet op de grond, duidelijk geïrriteerd, terwijl ik en Ben naar haar toe komen lopen.

"Sorry," ik geef haar een lange knuffel waarbij we bijna ten onder gaan.

"Nou dit is dus Ben. Ben, dit is Anne, maar volgens mij kennen jullie elkaar al of niet?"

"Ik zag jou ooit bij een feestje, niet waar?" Anne knijpt haar ogen samen, alsof zij daardoor een betere  zicht krijgt.

"Klopt. En wat was jij een feestbeest," zegt hij grijnzend. "Zullen we nu maar gaan voordat mijn ouders en jouw ouders in paniek raken dat we ergens in Mexico zijn gevlucht of zo vanwege hun rare ideeën? Mijn auto is niet zo ver hiervandaan."

"Ik mag hem wel," zegt Anne en knipoogt naar me als hij zich opdraait. Met zijn rug naar ons toe zegt Anne ook 'hot' geluidloos, waarbij ik mijn ogen rol en zij haar schouders omhoog haalt.

"Wij gaan achterin zitten," zeg ik tegen Ben.

"Mijn droom komt eindelijk waar. Ik wilde altijd al een persoonlijk chauffeur worden. Bedankt zeg."

"Ach houd toch je bek," lach ik.

"Weet je wat? Waarom ook niet." Hij opent de deur voor ons als we aangekomen zijn bij zijn auto. "Nou, dames, stap er maar in hoor."

"Hij is geweldig!" zegt Anne helemaal geamuseerd vanwege dit gebeuren.

Ben schud alleen maar lachend zijn hoofd tot ook hij de auto instapt. Hij zet zijn vooruitkijk spiegel goed recht en kijkt ons via daar aan met een grote grijns op zijn gezicht.  "Klaar voor de start?"

"Gas!" roept Anne, die gewoon meegaat met de flow.

"Stelletje sukkels."

Beiden kijken ze me opeens nep beledigt aan. Dan beginnen ze te lachen en later lach ik ook met ze mee.

______________________________

"Rens is er zo," fluistert Ben aan mijn oor als we bij zijn tuin zijn terechtgekomen.

Je kan niet zeggen dat de tuin ergens tekort van komt. Het is bloeiend vol bloemen en een boom of twee. Vogels komen en gaat en de geur, naast de rookgeur van de barbecue, is heerlijk.

"Mooi," fluister ik terug. We kijken beiden naar Anne die een paar meter verderop mijn pa en Linda begroet. Ze kijkt onze kant op en trekt een fronsend gezicht. Ik grinnik en zorgt voor afstand tussen mij en Ben.

"Wat zeiden jullie toen net?," ze kijkt ons vragend aan.

Ik en Ben kijken elkaar aan. "Niks," zeggen we in koor.

"Jaja. Ik kom er toch achter." Kruist haar armen tegen haar borst. Zogenaamd boos.

Een paar minuten gaan voorbij voordat we de bel horen. Ik kijk naar Ben die al naar mijn keek met wiebelende wenkbrauwen.

"Laten we is kijken wie dat is," zegt hij te verdacht. Logisch dat Anne hem dan ook aankijkt met dichtknijpende ogen.

Als Ben naar de deur gaan kijkt ze mij aan. "Wie komt er Ems?"

Ik haal mijn schouders op en probeer mijn acteer skills te gebruiken. "Ben zei iets over een vriend  an hem of zo? Ik weet het niet."