Neighbours With Him

Hoofdstuk 9

Bijna school. Mijn angst wordt met de dagen alleen maar groter en groter. Als ik denk aan de lokalen die ik allemaal moet vinden met de eerste dag alleen al, krijg ik angst. Laat staan hoe ik wordt opgenomen door mijn klasgenoten. Het was altijd moeilijk om vrienden te krijgen voor mij. Dus ik ben bang dat het dit jaar lastig gaat worden. Ik ken niemand en iedereen kent iedereen daar. De klas zat waarschijnlijk al drie jaar bij elkaar. En dan komt het nieuwe meisje in de klas. Wat als we oneven getal zullen zijn door mij? Hoe zouden de gymlessen gaan? Gym is iets waar ik altijd ene hekel aan heb gevonden, tot de dag van mijn dood heb ik gezworen om een hekel aan gym te hebben. Met de klas is het nooit leuk om te gymen. Of mijn vrienden er in zitten of niet. Het enige wat mij motivatie geeft om me niet altijd af te melden tijdens gym is het feit dat we volgend jaar én alleen maar een uurtje gym krijgen én dat maar tot de kerstvakantie. En dan is het asta lavista gym!

Maar nu hoeft ik me daar geen zorgen voor te maken. Anne, mijn partner in crime, komt vandaag eindelijk op bezoek voor een paar daagjes. Ik heb haar alles verteld wat de afgelopen weken is gebeurd, wat niet veel was. En zij is meer dan bereid om mee te gaan naar de stad, al weten we beiden dat we verdwaalt zullen raken. Anne zei gister dat ze iemand kent van Breda die ons misschien kan helpen. Hij is van onze leeftijd en volgens mij zei ze dat hij ook op mijn school zit.

Ik maak mijn bed op, wachtend op Anne die geappt had dat ze er over een half uurtje zal zijn.

Drie kwartier later gaat de bel. Zonder enige twijfel ren ik naar beden, doe de deur open en spring bovenop Anne.

"Motherfucker, ik heb je gemist!"

"Ik ook!" We blijven voor iets dat een eeuwigheid lijkt op elkaar geplakt, totdat het geluid van een auto ons wakker schut. We kijken allebei naar Thomas' auto die hij voor zijn huis parkeert.

Anne pakt me stevig bij de arm vast. "Is dat...?"

"Jep," zeg ik met een geïrriteerde zucht.

Als hij zijn auto uitstapt met zijn zonnebril op, zakt Anne bijna op de grond in mijn arm. Ik grijp haar net op tijd bij de heup om haar weer naar boven te brengen.

"Doe is normaal man," fluister ik in haar oor.

"Dat noem je niet knap. Dat noem je een Griekse goddelijkheid."

"Ach, schei toch uit man."

"Volgens mij heb ik net een orgasme gehad."

"Stopt," zeg ik lachend, terwijl ik haar van me loshaal.

Op dit moment heeft hij al door dat mijn vriendin naar hem zit te staren en hij kijkt onze kant op, haalt zijn zonnebril van zijn gezicht naar zijn hooft en geeft ons een grijns. Anne pakt me weer vast.  "Dames."  Hij knipoogt onze kant op wat hem een boze blik van mij en een verliefde blik van Anne bezorgt.

"Kom, we gaan naar binnen."

"Maar Ems. Ga je me niet voorstellen aan je buurjongen?"

"Nee."

"Hoezo niet Ems?" vraagt Thomas.

"Omdat ik er geen zin in heb."

Weer doet hij dat ding met zijn wennrauwen en Anne valt er gelijk voor.

"Maar ik wel." Ze doet al een poging om zijn kant op te lopen, wat haar niks oplevert omdat ik de achterkant van haat shirt vastpak en haar er gelijk mee terugtrek.

"We gaan naar binnen, nu," waarschuw ik haar.

"Jij je zin...," ze kijkt Thomas' kant op, "plicht roept."

Hij lacht naar ons en loopt weer naar zijn voordeur.

"Ik haat je," zegt Anne als hij zijn huis in gaat.

"Je moet me maar bedanken. Ik heb je leven gered. Straks wordt je zwanger van hem terwijl hij ervandoor gaat met zijn sidechick."

"Nou, nou. Ik wilde alleen gedag zeggen." Ze kijkt naar zijn huis.

"Dat kan ook van een afstand."