Neighbours With Him

Hoofdstuk 6

Thomas was serieus toen hij gister akkoord ging om mij een privé show te geven. En vroeg in de ochtend ook nog.

Eenmaal wakker doe ik mijn gordijnen open. Aan de overkant zie ik Thomas naar zijn scherm kijken voordat hij mij ziet en opstaat om het raam open te doen.

"Ben je nu pas wakker." Zie ik zijn lippen bewegen.

Ik kijk naar de klok. Het is elf uur in de ochtend. Ik knik maar gewoon en doe mijn raam ook open.

"Wat dacht je dus nu van die privé show?"

"Ha. Ha. Nee," zeg ik kill, terwijl ik mijn armen kruis onder mijn borst.

"Ook niet die van mij?" zegt hij met een pruillip.

Mijn wenkbrauwen gaan omhoog en ik leun naar voren.

"Laat maar is zien," zeg ik speels.

Hij grijnst mijn kant op en begint zijn T-shirt uit te doen. Mijn ogen worden wijd en ik deins een beetje achteruit. Niet omdat ik zojuist zijn gespierde lijf voor me heb, maar omdat ik niet dacht dat hij het zou doen. Hij gooit zijn T-shirt op zijn bed en opent zijn rits, mij nog steeds grijnzend aankijkend.

"Stop!" schreeuw ik lachend met mijn wijde ogen.

Toch gaat hij verder. Zijn broek is in no-time uit. Nu draagt hij alleen maar shorts. En wat voor een paar. Godverdomme! Dit kan niet gebeuren.

Zijn handen gaan naar zijn onderbroek. Als een soort reflex doe ik gelijk de gordijnen dicht en wacht voor een paar seconden voordat ik door de gordijn spiek om te kijken of hij al is gestopt.

Hij zit op zijn bed met een slappe lach. Ik doe mijn gordijnen weer wijd open. Als hij mij weer opmerkt staat hij weer op. Ik kijk hem voorzichtig aan terwijl ik zijn kant op wijst.

"Als je nu iets flikkerd, ik zweer..."

"Wat ga je dan doen? Ga je mij dan wel die godverdomme privé show geven?" vraagt hij uitdagend.

"Nee! Hou toch op met dat gedoe! Geen privé show! Punt uit."

Hij komt dichterbij het raam en leunt op het hout.

"Oh, kom op. Ik heb toch niet voor niets jou een privé show gegeven?"

"Ik durf te wedden dat je dat wel gewent bent tot nu toe?" Er begint een glimlach te vormen rondom mijn lippen die ik niet meer kan stoppen.

"Nou eigenlijk," hij kijkt naar beneden en dan weer mijn kant op, "doe ik zoiets normaal niet. Ik trek meestal mijn kleren veel sneller uit en zonder show. Dus je moet je vereert voelen."

"Ha. Hebben we dat ook weer gehoord."

"Waarom laat je me niet weer die collectie van je lingerie zien net als gister."

"Even kijken in mijn agenda," ik pak mijn telefoon en kijk er na, alsof ik mijn agenda aan het kijken ben.  Dan richt ik me weer tot Thomas, "'laat de casanova jouw lingeriecollectie zien' staat niet op mijn agenda, helaas.

"Het staat wel op die van mij."

"Dan moet je beter kijken, of een bril kopen."

"Ik maak nooit fouten als het gaat om mijn agenda."

"Nooit fouten die je durft toe te geven aan jezelf bedoel je?"

"Ik weet wat ik wil doen en wat niet."

"Ja, dat begrijp ik. Maar de vraag is of de andere partij dat ook wilt."

"Ik krijg altijd wat ik wil, dus je kan maar beter stoppen met tegenstrijdig te zijn, want uiteindelijk ga je toch op mij vallen."

"Wouw, je bent niet zelfverzekerd. Je bent zo arrogant als iemand maar kan zijn."

"Emma, geef je gewoon over. Je zal er geen spijt van krijgen. Ik weet dat je me wilt. Het is heel duidelijk."

"Nope."

"Jij bent echt zo eigenwijs," hij rolt zijn ogen met een grote zucht erbij.

"Bedoel je misschien 'niet wanhopig'?"

"Het zal wel." En met dat doet hij het raam en zijn gordijnen dicht.

"Wouw. Tot zo ver zijn vriendelijkheid I guess."