Neighbours With Him

Hoofdstuk 39 (Thomas)

"Hé Linda. Hoe gaat het?"

"Thomas. Het gaat goed hoor. Met jou?"

"Prima," zeg ik met een glimlach.

"Hoe is je vader?"

"Zoals altijd." Mijn antwoorden zijn kort en krachtig. Ik doe niet aan lange dialogen waarin je je levensverhaal in kwijt kan. Waarom wil je dat überhaupt vertellen aan mensen. Alsof ze daar interesse in hebben. Het enige wat mensen willen is het gevoel dat ze er niet alleen voor staan. Goed voor mij dat ik daar vrede mee heb gevonden.

"Is er iets dat ik voor je kan doen?" vraagt ze vriendelijk.

"Zeker. Ik sprak met je gast boven." ik wijs met mijn vinger naar de trap die je net kan zien. Mijn glimlach verandert bijna in een grijns. Beter dat ik dat achterwegen laat met Linda hierbij. Zij weet veel meer dan dat ik haar eigenlijk wilde laten weten, maar het zal wel.

Een man rond halverwege de veertig komt naar ons toelopen. Hij kijkt mij kill aan. Alsof hij weet waarvoor ik ben gekomen. "Wie is deze jongen?" Waarschijnlijk de vader van de sexy stem.

"Thomas is de zoon van degene die naast ons woont. Blijkbaar heeft hij Emma al ontmoet en nu wilt hij haar zien."

De vader kijkt mij aan met een onderzoekende blik, misschien eerder een waarschuwende blik.

Zonder oogcontact te verliezen roept hij Emma. Een paar seconde later komt ze bij de deur staan. Haar vader en Linda zij al weggegaan. Geen goed idee, maar dat is hun probleem.

Mijn ingehouden grijns komt weer naar voren. "Emma dus."

Ze kruist haar handen op haar borst en kijkt mij bits aan. "Ik weet jou naam nog niet."

"Thomas."

"Oké, Thomas dus," praat ze mij na.

Let the fun begin!

Ik haal mijn wenkbrauw omhoog en wijs naar de woonkamer die vanaf hier nog net te zien is. "Mag ik naar binnen?"

Haar handen gaan naar haar heupen. Het lijkt alsof ze boos is, maar haar ogen vertellen me dat ze hier plezier van heeft. En dan heeft ze niet eens het echte plezier meegemaakt. "Ik hoop wel dat jouw verstand gezond genoeg is dat je begrijpt dat ik dat van daarnet niet meende he?"

Mijn grijn wordt alsmaar groter. "Tuurlijk." ik heb toch andere plannen met haar dan die privé-show. En misschien als alles goed loopt dat ze me toch die show kan geven.

Ze kruist weer haar armen. Is ze zenuwachtig? Wat vermakelijk. "Als je dat verwacht kom je sowieso dit huis niet binnen."

Ze wilt net iets zeggen, maar Linda, die net weer terug is, is haar voor. "Thomas, sta niet zo daar, kom maar naar binnen. Wil je wat drinken?"

Ik glimlach naar Linda "Ja graag, een biertje." Als ik naar Emma kijk verandert mijn glimlach in een grijns die ik maar al te graag aan haar geef.

Ze fronst haar wenkbrauwen, kijkt naar de grond voor even en  kijkt weer met een normale blik terug. "18 of boven?"

Ik lach. "Ik ben 18."

Ik kan de opluchting in haar hele houding zien, waardoor ik dit moment alleen maal nog beter vind.

Dit is te amuserend voor woorden.

Linda verpest weer het moment. "Neem plaats Thomas," ze kijkt naar Emma, "Emma, wil jij wat drinken?"