Neighbours With Him

Hoofdstuk 12

Dat ik zo'n groot verlangen had om zijn lippen te voelen is iets wat ik nooit had gevoeld. Tot nu toe dan. Hij was zo dichtbij. Ik kon hem gewoon zoenen en dan zeggen dat ik het niet zo bedoelde. Zou dat erg zijn?
Zijn aanraking maakte me met de seconde warmer in heel mijn lichaam. Niemand had ooit zoveel controle over mijn lichaam. Niemand kon mij ooit zo laten voelen zoals hij. Niemand maakt mij zo gek als hij. Het kan gewoon niet. Hij is gene goed nieuws! Ik moet wakker worden, weg van deze fantasie. Het moet klaar zijn. Ik moet hem vergeten. Dit was iets kleins, een kleine ervaring. Niks bijzonders. Mijn brein moet nu stoppen voordat het te laat is en ik niet meer terugkan gaan naar hoe ik voorheen was. Nee, dat mag absoluut niet gebeuren. Hij mag geen invloed krijgen op mij.

Denkend aan wat er zonet is gebeurd zoek ik of ik Anne zie in de woningkamer. Geen resultaat. Ze zijn oog niet op de gang, of buiten. Na een half uur zoeken heb ik het opgegeven. Of misschien niet. Ik ga lopen naar de  trap. Vanaf het moment dat ik de trap opstap tot het moment dat ik boven ben denk ik maar aan één ding: laat ik ze alsjeblieft niet in een kamer vinden tijdens hun moment!

Gelukkig voor mij is er niks aan de hand als ik, na drie deuren geopend te hebben, de laatste deur open en hun twee op de bank zie zitten.

"Waarom gingen jullie weg?" zeg ik teleurgesteld.

"Je was aan het praten met die knappe Griekse god buurjongen van je."

Rens rolt zijn ogen. "Thomas is geen goed nieuws," zegt hij dan terwijl hij een slok van zijn drinken neemt en mij ondertussen aankijkt.

"Ja, dat weet ik," beken ik.

"Ik wil niet kut zijn of zo, maar Thomas... hij is een beetje..."

"Fuck boyish?" Maak ik zijn zin af.

"Zo kan je het noemen. Alleen... hij staat bekent om zijn... afspraken."

"Afspraken?" Zeggen ik en Anne tegelijkertijd met dezelfde nieuwsgierige toon.

"Ja. Hij zegt tegen mensen hoelang het hem gaat kosten om iemand te krijgen en als het binnen die tijd is krijgt hij veel geld."

Anne kijkt geschrokken naar Rens. "Serieus?"

"Zie ik eruit alsof ik een grapje maak? An denk na. Sinds wanneer maak ik zulke domme grapjes."

"Sinds je Emma hebt gezien en je misschien haar voor jou wilt houden omdat je ziet hoe ze naar elkaar kijken."

"Zoiets zou ik nooit doen en dat weet je!" Hij drinkt het laatste wat over is van de inhoud van zijn beker.

"Rustig aan met dat, wil je? Ze wilde je niet beledigen."

"Ze kent me langer dan vandaag. Je zou beter moeten weten An."

"Sorry." Anna kijkt op de grond, wetend dat hij gelijk heeft.

"Dus zit je in zijn vriendengroep?"

"Meestal wel ja." Hij haalt zijn schouders op.

"Heeft hij het over mij gehad?" Ik wil weten of ik zijn slachtoffer zal zijn, want tot nu toe lijkt dat er wel een beetje op.

"Nee, tenminste niet tot gister. Hij kan vandaag allerlei afspraken hebben gemaakt met de jongens."

Ik ga eindelijk even zitten, tenover hun, op het bed. Dit gesprek heeft dat wel nodig, want anders redden mijn voeten het niet.

Ik ben bang om het hem te vragen, maar toch doe ik het. "Als je bedoelt met 'om iemand te krijgen' bedoel je dan..."

"Hij heeft seks met ze," hij lacht een beetje, "Geen kindergedoe waarbij ze alleen zoenen en iedereen giechelt."

"En wat nou als het meisje maagd is?" Zoiets zou hij toch niet doen?

"Pech voor haar." Hij kijkt mij rechtstreeks in de ogen aan. Ik begin hem met de seconde minder te mogen.

"Dus hij heeft al het gedaan met meiden die maagd waren?"

"Eentje maar." Bekent hij. "Voor zover wij weten dan," zegt hij serieus.

"Aangezien je zo kijkt is het niet goed afgelopen of wel soms?"

"Het was vorig jaar. Hij is achttien zij is zestien. Haar ouders wilden hem aanklagen toen ze huilend thuis kwam omdat hij haar na de seks eruitgooide. Hij wist niet dat ze maagd was tot het moment dat hij contact met haar had. Zij had het eerder moeten zeggen. En ze was zo verliefd, na alles wat hij had gedaan, dat het toch niks was geworden. Maar ze is wel verhuist, ver weg van hier."

"Waarnaartoe?" zeg ik vol in angst van wat ik net heb gehoord.

"Dat weten we niet, waarschijnlijk naar het buitenland."

"Dit is te gek voor worden, heb je bewijs van dit alles?" Anne kijkt hem ongelofelijk aan.

"Krantenbericht. Haar ouders zijn naar de politie gegaan. Alleen zij zei dat het ging om een verkrachting. Ze had nooit kunnen zien wie hij was omdat hij een masker droeg. Maar de naam van Thomas kwam er wel in voor. "

"En wat heeft hij gedaan?"

"Hoe bedoel je? Wat kon hij doen dan?"

"Tenminste dankbaarheid tonen zou wel goed zijn geweest, vind je niet?"

"Hij deed en zei niks. Voor twee maanden lang ging hij neuken met meiden. Elke dag een andere. Hij begon veel meer te drinken dan normaal. Hij begon aan de drugs. Maar dat stopte een maand of twee geleden. Dat was zijn dankbaarheid voor wat zij heeft gedaan voor hem." Hij kijkt op de grond met ene fronsend gezicht.

"Oké."

"Geloof je dit allemaal Ems? Dit is waanzin! Hij kan toch niet zo erg zijn?"

"Je gelooft het of niet, ik probeer jullie alleen maar te waarschuwen." Hij kijkt Anne aan en zij weet gelijk met een blik van hem dat hij niet liegt.

De deur vliegt open en vertoond Thomas die aan het zoenen is met een blonde meisje, natuurlijk.

"Hey, gast, mensen in de kamer!" Roept Rens, terwijl hij opstaat van zijn plaats.

Dan pas haalt Thomas zijn ogen af van de blondie en kijkt onze kant op. Of merendeels mijn kant op, ik weet het niet. Voor een seconde lijk hij schuldig te kijken, maar waarschijnlijk verbeeld ik het me, want hij kijkt gewoon heel kill naar Rens.

"Ga dan!" zegt hij vervolgens en opend de deur die op een kier was geëindigd.

"Is er geen andere kamer of zo? Je ziet toch dat wij hier zijn of niet dan?"

"Tenzij je ene trio wilt met de meiden, ga weg," commandeert hij op monotoon.

"Dat is precies wat waar we naartoe wouden gaan. Jij kwam ertussen."

Ik probeer mijn lach in te houden door mijn hand op mijn mond te zetten, wat een klein beetje effect heeft, maar je hoort nog steeds een gedempte gelach. Thomas kijkt mijn kant op, dan naar Anne en als laatst naar Rens.

"Eruit."

"Wat ga je doen dan hè?" Rens komt dichterbij. Hun borsten raken elkaar bijna aan. Ik loop al gelijk hun richting op, niet wetend welke kant ik moet kiezen. Thomas is gespierd, ik heb het heel goed kunnen zien laatst, dus als hij begint is Rens al op weg naar een knock-out, maar Rens verdedigt ons terwijl hij met een meisje hierbinnen komt, zomaar een meisje denk ik, wil ik denken tenminste. Of zij is de slachtoffer van een afspraak.
Op het laatste moment pak ik Rens' arm vast en trek het naar achter.

"Rens, laat hem. Kom we gaan," zeg ik tegen Anne die achter roms staat, met haar gezicht half fronsend, half geschokt.

Thomas kijkt naar mijn hand op Rens arm en verstijft. Zijn neusgaten worden groter en hij ademt diep. Dan kijkt hij Rens aan.

"Als jij," hij wijst waarschuwend naar Rens, "iets... probeert. Ik vermink je met mijn eigen handen."

Ik trek Rens mee naar buiten. Als we buiten zijn doe ik zelf de deur dicht, maar niet voordat ik Thomas een walgende blik geef.