Neighbours With Him

Hoofdstuk 57

Alles kan veranderen binnen een paar minuten, je hele leven kan een andere draai krijgen.

In een paar minuten tijd was ik weer degene kwijtgeraakt die ik nooit meer kwijt wilde. De enige waar het om ging. De enige waar ik alles voor zou doen. Diegene ben ik in een mum van een paar seconden kwijtgeraakt, voor de tweede keer! Maar dit keer was het niet mijn fout. Dit keer was het een misverstand, een misverstand die goed gemaakt kon worden.

Maar hij is weggegaan. Hij is er niet meer.

Ik zak door de grond als ik het nieuws weer hoor van iemand anders behalve van diegene.

Mijn handen bedekken mijn betraande gezicht.

Hij is er vandoor. Alweer.

Emma? Ben je er nog? Hallo? EMMA!

Rens kan de kleren krijgen. Ik zet gelijk onze gesprek op stop en ga naar boven, waar mijn laptop is.

Alle prijzen zijn fucking duur! Dat kn ik niet zelf betalen.

Dan maar via mijn vaders bankrekening.

En vijf minuten later heb ik de ticket die mij naar mijn vrijheid gaat brengen.

Gelijk bel ik Anne op en vertel haar het nieuws. In het begin schrikt ze van mijn spontane beslissing om zomaar weg te gaan, maar daarna doet ze er wel chill over. Ze heeft gezegd dat ik mijn hart moet gaan volgen en dat als ik me er goed bij voel dat ik het moet doen, wat de gevolgen ook zullen zijn. Maar, vervolgde ze, ik moest wel op tijd terug op school komen, want dit jaar is een belangrijk jaar.

Op dit moment boeit het me even niet.

Ik moet dit doen.

Ik moet mezelf verlossen van de bende waarin ik ben beland.

Het moet gewoon gebeuren.

Vrijdag is alles gebeurd, zaterdag zat ik hem vol te spammen met berichten en tonnen volle gemiste oproepen. Ik smeekte hem om zijn deur te openen, wachtte tot hij zijn huis uit zou komen, totdat ik in de bank vanzelf in slaap viel, waardoor ik de volgende dag wakker werd en weer een poging waagde om in zijn huis te gaan, waar ik weer geen antwoord kreeg. Maar dit keer kreeg ik geen antwoord omdat er niemand in huis was.

Na dat gebeuren werd ik gebeld door Rens die tegen mij zei dat hij terug naar Amerika ging en dat hij gestopt was met school.

Ik haatte het gevoel dat Ik toen kreeg.

En nu. Nu heb ik een reis geboekt, klaar om alles op een rijtje te zetten.

Morgenvroeg ga ik ervandoor.

En niemand zal mij nog stoppen om mijn doel te behalen. Vooral hij niet.

***
Er klinkt een bel. Ik hoor Linda praten met iemand waaruit blijkt dat het een man is. Zijn stem klinkt heel bekent. Dan hoor ik voetstappen op de trap. Het geluid van de voetstappen stopt recht voor mijn deur.

De deur wordt langzaam geopend en onthult een man, of eerder gezegd een jongen, die mij aankijkt met een blik waarvan je weet dat er iets is gebeurd, ook al wilt hij niet dat jij het ziet.

"Hey," begint hij met een zachte, schorre stem. Nu ben ik zeker dat er iets aan de hand is, omdat hij niet meer zijn normale begroeting gebruikt.

"Hey." Ik glimlach vriendelijk naar hem, als een soort verwelkoming dat hij mijn kamer verder in mag gaan, wat hij vervolgens ook doet.

"Wat is er?" vraag ik dan maar.

Ben wijst naar mijn bureaustoel en gaat erop zitten, tegenover mijn bed, als ik naar hem knik als toestemming.

Zijn ellebogen legt hij op zijn knieën. Met een zucht haalt hij zijn handen door zijn haren en kijkt vanuit mijn raam naar buiten.