Neighbours With Him

Hoofdstuk 36

"Dus dit is een groter feest dan die andere keren?" vraag ik aan Rens als ik eenmaal in zijn auto ben gestapt.

Ik heb lichtblauwe gescheurde jeans met een donkerrode off schoulder topje aan, witte sneakers van Adidas met die roze strepen en een witte schoudertas om het te matchen met mijn schoenen. 

"Niet zo heel erg hoor," stelt hij me gerust.

Dit kan wel een afleiding zijn. Een afleiding zodat mijn gedachtes niet de hele tijd naar Thomas gaan die vanavond terug zou moeten komen voor zover ik weet. Daarnaast weet ik nu dat ik niet elke vijf minuten mijn telefoon zal gaan checken. Tenzij het een slechte feest is. Ik hoop het niet, want ik heb de afleiding echt heel erg nodig.

Tien minuten later zijn we aangekomen bij een villa. En wat voor eentje. Hij is helemaal kleurrijk door de bomen, struiken en planten die er aanwezig zijn en de ton vol mensen die ook verschillende soorten kleding aan hebben.

Zowel binnen als buiten is het vol drinken tieners. Nu al. Het is pas negen uur!

"We gaan naar de keuken om wat drinken te halen." Rens loopt voor me uit en begroet ondertussen iedereen die naar hem toe komt. Hij kent dus wel heel veel mensen. Ik herken wel wat mensen van onze school wat me doet denken aan waarom ik hier eigenlijk echt voor ben gekomen.

In de keuken is het minder druk. Er staat maar een groep jongens bij de bierkratten.

"Hey, jongens. Rens is er!" roept de ene.

"Hey Sam. Al aardig feestje hebben we hier."

Sam legt zijn hand op de schouder van Rens en klopt er even op. Hij doet zijn handen in zijn broekzakken.

"Zeker," hij wijst met zijn hoofd mijn kant op, "nieuw meisje al gevonden? Ik dacht dat je wat had met die Anne chick?"

Rens kijkt mij aan. "Ze is haar vriendin Emma." Hij kijkt weer terug naar Sam.

"Oh oké, mooi zo." Hij geeft mij een knipoog, waarop ik een beetje verlegen naar beneden kijk. Heel awkward vind ik dit.

"Wat wil je drinken?" vraagt Rens.

"Wat neem jij?"

"Biertje." Hij begin al een stap richting de koelkast te zetten.

"Ja, is goed," zeg ik dan.

"Sam? Ik ga even naar..." de stem stopt gelijk. Ik kijk naar degene die zojuist sprak en hij kijkt naar mij.

Mijn ogen zitten vol ongeloof. We hebben zolang niet geappt dat het bijna leek alsof hij nooit in mijn leven was gekomen.

De muziek is overal luid te horen, maar toch is er een stilte ontstaan tussen mij en hem. Alles is stil gevallen. Ik zie niks behalve hem. Zijn ogen zitten vol hoop mijn kant op te kijken.

"Emma," zegt hij uiteindelijk.

"Hoi Finn." Ik weet nou niet wat ik moet doen. Moet ik hem knuffelen of is dit al genoeg?

Hij glimlacht. "Hoe gaat het?" Zijn blik ziet er heel vriendelijk uit. Ik merk niet dat er iets aan de hand is waar Anne mij voor waarschuwde.

"Het gaat goed. Met jou?" Ik glimlach terug.

"Ja ook goed hoor. Ben bezoek bij vrienden zoals je ziet. Ik wist niet of het handig was om naar je toe te komen, dus ik kwam uiteindelijk niet."

"Oh."

Rens komt erbij en kijkt ons met een vragende blik aan. "Kennen jullie elkaar?"

"Ja," zeg ik kortaf zonder te zeggen dat hij mijn ex is.