Neighbours With Him

Hoofdstuk 31

Vanzelf wordt ik wakker en als ik mijn mobiel open doe zie ik dat het zeven uur is. De hele nacht kon ik niet slapen, dus ik besluit om dan maar toch wakker te blijven.

Ik open mijn kledingkast om mijn sport-bh en sportbroek te pakken samen met een kleine rugtasje waar ik al mijn spullen in kan doen. Ik denk dat ik vandaag voor een lange afstand zal gaan rennen, waardoor ik zeker weet dat ik die rugzak nodig zal hebben voor onder andere water en een handdoek.

Buiten raakt de frisse ochtendlucht mijn gezicht en ik voel me gelijk vrijer. Langzaam begin ik het rennen op te bouwen met muziek in mijn oren, terwijl ik weer denk over alles wat de afgelopen tijd is gebeurd.

Twee uur later kom ik hijgend stil te staan, een paar meter voor mijn huis. Thomas loopt naar zijn auto met een koffer en stopt gelijk als hij mij ziet. Ik begin naar hem toe te lopen, dat snel overgaat in rennen.

Ik knuffel hem bijna omver. Hij draait me een rondje in zijn stevige omhelzing. Mijn tranen komen naar buiten. Mijn neus zit al helemaal verstopt, omdat het weet dat dit niet zomaar een huilbui gaat zijn. Het is een uitbarstende waterval vol water en emoties. En niemand die het kan stoppen.

"Hey, rustig. Ik ga niet voor altijd weg. Het zijn maar twee weekjes." Hij draait met zijn hand rustgevende rondjes op mijn rug, wat mij alleen nog droeviger maakt.

"Ik weet het, maar ik wil niet..." ik verlos me van zijn greep en kijk hem goed aan. Hij veegt mijn tranen weg.

"Niet huilen schoonheid." Zijn handen liggen nog op mijn wangen. Hij laat me niet los.

Ik schrik van zijn reactie. Normaal zou ik gelijk smelten en naar hem lachen, maar zijn woorden zorgen voor ene tegenovergesteld effect. Ik denk terug aan mijn droom.

<< Je hebt geen wete van wat schoonheid is. >>

De woorden schieten elke seconden voor me. Hoe hij dat zei met die walging in zijn stem dat zijn gehele lichaam ook uitstraalde. En hoe dezelfde persoon precies hetzelfde woord uitspreek, maar dit keer vol liefde, vol emotie, met respect. Het is totaal niet dezelfde persoon. Dus ik weet ook niet waarom mijn brein toch denkt dat hij degene was in mijn droom.

"Ems?" Op zijn gezicht is volle bezorgdheid te zien.

"Wat zei je nou?" Mijn stem is zowel verbaast als angstig.

"Schoonheid?" Hij grijnst, want hij denkt natuurlijk dat het schattig is. En dat zou het ook zijn als ik die droom niet had gehad.

Ik glimlach maar zwakjes zijn kant op om er maar geen gedoe van te maken.

"Je vind het niks," zegt hij tot slot.

Als ik nu iets zeg moet ik zeker uitleg geven, maar als ik niks zeg dan stel ik hem teleur. Zijn gezicht is al verdrietig vandaag. Ik wil hem niet nog verdrietiger maken.

Maar voordat ik überhaupt goed kan nadenken over welke stap ik ga zetten, is Thomas mij voor. "Ik zoek wel een ander woord voor jou."

"Hou het voorlopig bij babe. Het klinkt super sexy als jij het zegt." Ik grijns.

"Dan houden we het bij babe." Hij zegt babe expres wat flirterig en geeft mij een kus.

"Wees voorzichtig," zeg ik als laatste.

"Zal ik doen."

"Ik ga maar snel douche. Sorry dat ik je ene knuffel gaf terwijl ik zweet," lach ik.

"Je wilt niet weten wat ik nu wil doen met je nu ik je zo zie." Hij brengt een plukje van mijn haar naar achter en kijkt mij uitdagend aan. Zijn hand gaat naar mijn kont en hij knijpt erin.

"Stop," plaag ik hem met mijn ogen wijd open en een glimlach zo groot dat mijn mondspieren pijn doen en mijn ogen vanzelf kleiner worden.

"Ik ga je missen," gaat hij verder op serieuze toon.

"Ik hou van je."

En met dat geef ik hem een laatste zoen, voordat ik wegloop naar mijn huis. Als ik bij mijn deur ben draai ik me om en zie dat hij nog steeds naar mij zit te kijken. Ik weet precies waar hij naar keek en steek mijn tong naar hem uit.

Hij schud zijn hoofd terwijl hij mijn kant op lacht en verliest zijn oogcontact met mij om zijn koffer in de auto te zetten. Als hij bij de deur is kijkt hij een laatste keer naar mij, knipoogt mijn kant op en stap in de auto.

De auto start en hij rijd weg. Vervolgens hoor ik hem drie keer toeteren en nu ben ik degene die hoofdschuddend zijn kant op lacht.

Alhoewel hij het niet meer kan zien.