Neighbours With Him

Hoofdstuk 25

"Ken je haar?" vraagt Thomas ongeduldig nadat ik voor minutenlang voor me zat te staren.

Ik kijk hem weer aan. "Ja," zeg ik droog.

Thomas fronst. "Weet je waar ze is?"

Mijn hoofd gaat een beetje schuin. Net zoals bij honden als ze niet begrijpen wat je zegt. "Je weet helemaal niks van haar of wel soms?" Als hij zelfs het kleinste beetje wist van haar dan zou hij weten met wie hij te maken had, maar hij weet niks.

"Wat wil je daarmee zeggen?" Hij kijkt me waarschuwend aan.

"Niet alleen weet ik waar ze is. Ik ken zowat haar hele verhaal, maar moest ik het weten dat het ging om jou." Nu weet ik precies wie Matilda bedoelde toen ze tegen mij begon te vertellen over haar kleine jongen. Ik vraag me af of hij eigenlijk weet hoe alles tot stand kwam. Waarom zijn moeder echt wegging en hem alleen achterliet.

"Hoelang ken je haar?" Hij kijkt verbaast mijn kant op. Anne is ondertussen weggegaan om ons even alleen te laten.

"Mijn hele leven. Ze kwam altijd bij ons langs. Zij en mijn moeder hadden een hele goede vriendschap. Jarenlang voordat ze kinderen kregen."

"Maar, hoe kan dat? Jij woont in zwolle. Wij woonden altijd hier..." zijn blik gaat naar de grond. Ik snap dat hij niks begrijpt van deze situatie. Maar het is raar dat niemand het hem heeft verteld. Het is raar dat zo iets dat zo dicht bij hem was achter zijn rum om speelde, zonder dat hij er maar iets van merkte.

"Ik vertel je waar ze is dan legt ze het je zelf uit. Het is niet mijn verhaal om te vertellen."

"Waar is ze dan?" Zijn fronsende gezicht heeft een tikje boosheid gekregen. "Is ze dan niet in Zwolle?"

Ik blijf een klein beetje stil, zucht en begin weer met praten. "Ze was in Zwolle, maar toen wij gingen verhuizen is ze naar Griekenland gegaan."

"Griekenland?" zegt hij spottend.

"Op het platteland in een dorp, bij het strand . Best wel makkelijk te vinden. Als je naar Thessaloniki gaat met het vliegtuig is het maar een klein half uurtje vandaan.

"Ze heeft nooit moeite gedaan om mij te zien," concludeert Thomas.

Ik grijp hem vast bij zijn T-shirt. "Jij weet helemaal niks van deze situatie dus houd je mond. Ze mocht je niet zien van je vader. Moest zij weten dat je vader jou zou slaan. Überhaupt dat hij dronken thuiskwam."

Thomas wilt mijn handen van hem weghalen, maar ik ben hem voor. Als hij mijn handen weg zou slaan zou er zeker grootte ruzie zijn. ik snap dat hij verwart is en boos, maar alle schuld aan zijn moeder geven zonder iets te weten gaat me te ver, juist omdat ik alles weet.

"Luister je hebt nog een paar dagen voor school begint. Daarnaast maakt de eerste week voor school niks uit, dus die kan je in principe ook wel missen. We gaan tickets voor je regelen. Ik zorg ervoor dat Matilda ervan afweet en dan komt ze je ophalen. Goed?"

Hij is een lange tijd stil.

"Kijk, jij bent degene hier die antwoorden wilt of niet?," hij knikt mijn kant op. "Dan moet je ze volgen. Jouw antwoorden zijn op dit moment in Griekenland. Jij beslist daarna wat voor communicatie je wilt met je moeder. Maar wat je ook doet, luister eerst gewoon naar haar. Dan pas conclusies trekken. Alsjeblieft."  Zijn moeder is een geweldige vrouw. Ik zou niet willen dat Thomas helemaal... nou ja,, helemaal Thomas zou gaat op haar.

Het volgende moment zitten we met drie man op de bank met mij in het midden die een laptop heeft met de site voor vliegtickets open op het scherm.

Een paar klikken later is alles al geregeld. Ik heb ondertussen ook even Matilda gebeld. Ze was helemaal blij dat haar zoon eindelijk zou komen en ze was meer dan ooit bereid om hem alles uit te leggen.