Neighbours With Him

Hoofdstuk 24

"Ik weet het. Ze is gewoon pissig over het feit dat beiden van jullie tegen haar hebben gelogen," hoor ik Thomas' stem zeggen. Ik open mijn ogen, maar er staat niemand in mijn kamer.

"Wat heb jij dan gedaan klootzak! Jij, van iedereen hier heeft het ergste gelogen tegen haar hoor!" zegt een vrouwenstem. Is dat Anne?
De vrouwenstem gaat verder. "En waar the fuck bemoei jij je ermee? Je mag dan misschien een Griekse god zijn en al, maar je hebt niks te zoeken tussen mij en Ems." Ja, het is nu zeker, dat is Anne.

Ik sta op van mijn bed. Toch doe ik geen poging om de deur te openen. Ik wil horen wat ze zeggen voordat ik het moment verpest.

"Ik geef om haar. Ik weet niet wat er aan de hand is. Het enige wat ik weet is dat ik bij haar wil zijn. En als jij daar iets tegen hebt of tegen doet zie je mij voor je."

Er is een sarcastische lach te horen op de gang. "Jij denkt jij breekt haar hart en ze vergeeft jou gelijk? Jij weet helemaal niks af van Emma. Ze zal jou nooit meer voor de volkomen 100% kunnen vertrouwen," fluistert ze op een schreeuwende toon. "Tenminste, niet nu," gaat ze verder op een rustigere stem.

"Alsof ik dat niet weet," hij verhoogd zijn stem een beetje. "Maar ik ga er alles aan doen om te bewijzen dat ik niet meer die gast wil zijn die ze in het begin had ontmoet."

Er is en kleine stilte voordat Anne weer begint te praten. Ik hoor een bonk op mijn deur waardoor ik een meter achteruit spring van de schrik. "En waarom ben je zo snel van gedachtes verandert. Jij bent sowieso iets van plan."

"Ik ben niks van plan," zegt hij op monotoon.

"Kom op Thom. Wees even eerlijk hier. Jij bent met Anne voor hele andere redenen dan zij denkt."

Ik stop met ademen voor een paar seconden. Mijn ogen kijken naar de deur. Wat is er zojuist gebeurd? Nu is het echt dat ik de deur niet wil openen. Nu wil ik pas echt weten wat ze te zeggen hebben, vooral Thomas.

"Jij weet helemaal niks van mij af. Doe niet alsof je gelijk weet wie ik ben omdat je liefje dingen heeft verteld over mij."

"Maar je kan ze niet ontkennen, of wel soms?" Anne pusht hem heel erg. Iets in me zegt dat ik dit moet stoppen, maar mijn lichaam blijft in shock. Ik kan het niet bewegen.

De stilte die volgt geef het antwoord op haar vraag. "Ik heb geen slechte bedoelingen tegenover Emma."

"Nee, maar je bent niet met haar omdat je haat leuk vind..." concludeert Anne.

Mijn hart stopt, letterlijk. Ik wil niet zijn antwoordt horen. Alsof ik dat kan verminderen knijp ik mijn ogen dicht en zet mijn handen op mijn oren. Maar ik hoor het antwoord uiteindelijk toch wel.

"Ik vind haar wel leuk..." Thomas' stem is wel twijfelachtig. Ik zou willen weten hoe hij er bij staat. Zijn antwoordt geeft me een kleine opluchting, echter, hij kan ook liegen.

"Maar jouw doel is het belangrijkste op dit moment." Anne pusht hem steeds verder en verder en het verbaast me dat Thomas haar niet op haar plaats heeft gezet tot nu toe.

"Je weet niet eens waarover je het hebt." Zijn stem klinkt heel zwak, ook al probeert hij sterk te lijken. Het lukt hem niet goed.

"Volgens mij weten we beiden dat ik wel weet waarover ik het heb. Probeer je mij serieus anders te laten denken hierover? Het boeit me niet of je haar leuk vind of niet. Jij bent alleen maar met haar, zodat je erachter kan komen waar je moeder is."

Wat? Zijn moeder? Waar hebben ze het over? Wat heeft zijn moeder te maken met mij? Hoe moet ik nou zijn moeder kennen?

Thomas zegt niks. Hij zegt niks!

"Tegenwoordig kan je alles vinden op internet. Waarom speel je met Emma. Alweer overigens."

"Mijn moeder was goed bevriend met haar vader. Daar ben ik laatst pas achtergekomen," bekent hij.

Oh god.

"Dus je kan niet vragen aan haar vader over je moeder? Je moest zo nodig zijn dochter claimen?"

"Dat gebeurde gewoon."

"Ja, en het komt ook goed uit met je plan. Nu kan je vader en dochter ondervragen."

"Ik heb genoeg van jou. Als je me niet vertrouwt, jouw probleem. Ik ben bij haar, omdat ik me goed erbij voel. Rens is ook niet de beste als het gaat om relaties. Hij heeft er in eeuwen niet eentje gehad, geen serieuze tenminste en dat weet jij heel goed. Hoe lang zijn jullie wel geen vrienden?"

"Langer dan jullie twee kan ik wedden."

Dat was het. Met die gedachte open ik gelijk de deur. Thomas draait zich geschrokken om en kijkt mij aan met grote ogen. Anne daarentegen kijkt mij schuldig aan. Ik zou bijna zeggen dat ze een beetje naar beneden zakt.

Ik kijk naar Thomas. Met Anne regel ik het later pas. Ik wil weten waar hij mee bezig is. "Wie is je moeder?" vraag ik.

Dat is het moment dat Thomas zekerheid heeft gekregen dat ik alles heb gehoord. Ik heb al een idee wie ze kan zijn, maar ik weet het niet zeker. Dus wacht ik af tot Thomas mijn vraag beantwoord.

"Emma. Het is niet wat je denkt," begint hij. Alsof ik hem net zoenend met Anne heb betrapt. Eerst Rens dan hem, dat zou een chaos creëren in mijn hoofd. Dat is pas echt iets dat ik haar nooit zou vergeven. Maar ze is niet zo. Ik weet dat ze geeft om Rens.

"Het boeit me niet wat het wel is. Ga je me nog zeggen wie je moeder is?"

Zijn gehele lichaamshouding verandert. "Ze heet Matilda," bekent hij dan uiteindelijk. 

Ik kijk hem aan. Ik weet gelijk wie ze is.

En ik weet ook gelijk dat Thomas dit niet wilt horen.