Verwacht het meest onverwachte

Deel 100

Mijn telefoon trilde. Ik hoopte dat het Rayan zou zijn maar toen ik keek was het Selma.
'Rayan is net gearriveerd!!' appte ze. Ik schoot in de lach. Ze doet er alles aan om mij snel te laten doen. en het gaat haar lukken ook nog.
Ik reed in mijn perfecte outfit naar zijn ouderlijke huis.
Selma deed meteen open.
'Ewaaa gangster! Je ziet er goed uit!!! Heb je date??' zei ze lacherig. Ik duwde haar weg.
'Straks komen me ingewanden eruit eh heks.'
'Is je verdiende loon. Je bent te laat. We hadden twee uur geleden afgesproken!' riep ze overdreven hard. Zodat iedereen wist dat Amal is aangekomen natuurlijk.
'Fainaaa kleintje!' riep Bilal die me meteen kwam knuffelen. Hij bekeek me.
'Voor wie zie jij er zo mooi uit?' vroeg hij. Ik kneep hem in zijn zij.
'hou je bek, wat zet je me verschut.' Riep ik fluisterend.
'Walid kom eens naar je zusje!' riep Bilal alsof hij me niet hoorde.
'Laat mijn baby met rust jij!' riep Walid die mij een kus op mijn wang gaf.
'Jeezus Walid. Waarom zo aardig?' vroeg ik meteen argwanend.
'Niks eh bledder. Ik kwam je gewoon even redden ja! Maar laat maar, doe maar zo.' Zei hij beledigd. Ik trok hem naar me toe.
'Sorry eh teddybeer. Kom hier.' Ik gaf hem een knuffel. Hij glimlachte sneaky.
'Ik ga even iedereen groeten.' Ik liep naar de vrouwen toe en begon aan die Marokkaanse routine van Salaam, Labbas? Labbas. Hamdoullah. Terwijl het met 90 procent helemaal niet Labbas gaat. Maar goed. Zit in de Marokkaanse cultuur he, liegen, chaos en doen alsof..
Ik liep naar de keuken waar iedereen zich had verzameld. Ik zocht subtiel met mijn ogen naar Rayan maar vond hem nergens.
'Ik ga even naar boven. Moet zakelijk telefoontje doen, tis hier te druk.' Zei ik tegen Selma die me al de hele tijd in de gaten hield. Ze wilde het moment niet missen als ik Rayan zou zien. Ze vond dat dat het enige moment is dat Amal verlegen is. Ik liep naar boven. Ik moest echt een telefoontje plegen. Maar het had geen prioriteit. Ik wilde gewoon Rayan zoeken. Ik hoorde hem in zijn kamer aan de telefoon. Ik klopte. Ik deed zachtjes de deur open. Hij had een pak aan! Een crème. Het stond hem goed! Hij heeft wel vaker een pak aan. Maar deze was zo netjes. Een beetje te zakelijk en te netjes. Zijn haar had hij in gell en kort. Hij was ook naar de kapper geweest zo te zien. Hij zag er zo goed uit. Maar waarom heeft hij een pak aan in het weekend?
'Ja nee, dat suggereer ik ook niet. Ik snap alleen niet zo goed waarom het zoveel moeite voor je is om die dossiers na te trekken? We hebben daar toch de juiste middelen voor? Of probeer je jij mijn werk te belemmeren?' vroeg hij scherp. Hij maakte een gebaar dat ik naar binnen moest komen. Ik deed deur achter me dicht.
'Top. Ik reken erop. Ik zie de mail wel verschijnen. Verdere doelloze discussies lijken mij ook geen oplossing.' Zei hij bijna hatelijk. Wow. Zo zie ik Rayan zelden.
'Fijn weekend.' Hij hing op en keek me even twee lange seconden recht in de ogen aan. Ik wist niet zo goed wat hij voelde en in welke stemming hij verkeerde. Hij had een afstandelijke houding maar die heeft hij altijd als hij aan het werk is. Maar nogmaals, werk en een pak in het weekend?
'Hey Amal.' Verbrak hij de stilte.
'Hey Rayan.' Zei ik zacht. Hij stak zijn hand naar me uit. Ik nam zijn hand aan. Hij hield hem lang vast, zoals hij vaker doet de laatste tijd.
'Ben je naar werk gegaan?' vroeg ik. Hij knikte.
'Alles goed met jou?' negeerde hij het onderwerp.
'Hamdoullah met jou ook?' vroeg ik.
'Hamdoullah. Kom je net aan?'
'Yes, ik had moeite met opstaan zoals altijd.' Zei ik lachend. Hij glimlachte.
'slaapkop.' Zei hij.
'Jij kunt er ook wat van hoor. Alleen weet ik niet wat er vandaag anders is?' vroeg ik subtiel het onderwerp 'werk' terug halend.
'Klopt. Vandaag is een andere dag. Iedere dag is anders.' Zei hij kortaf.
'Ga je me niet vertellen waarom je erbij loopt alsof je gaat trouwen? En zakelijke telefoontjes pleegt in het weekend?' vroeg ik maar direct. Hij lachte.
'Eerst probeer je het subtiel. En als het dan niet lukt ga je plankgas?' hij keek me uitdagend aan.
'Ja simpel toch. Draai er dan ook niet omheen en geef even antwoord.' Reageerde ik snel.
'Nou ik vermoed dat iemand binnen het bedrijf volgens een tweede agenda werkt en dat zorgt voor enige incidenten binnen het bedrijf die ik niet kan gebruiken. Een klein voorbeeld is dat meisje dat een sollicitatie had waar ik niks vanaf weet.' Legde hij uit.
'Is er nog iets gebeurd dan?' vroeg ik verbaasd. Hij ging zitten.
'Dat kan ik nog niet met zekerheid zeggen. Er zijn mensen die dat even voor mij natrekken. Daar had ik een afspraak mee vandaag.' Vertelde hij.
'Ow. Duidelijk. En wanneer hoor je meer?'
'Zo snel mogelijk.' Zei hij.
'Hou je me op de hoogte?'
'Tuurlijk. Maar vergeet het voor nu even. Maandag praten we verder.' Zei hij. Ik knikte en ging op zijn bed zitten.
'ik maak me zorgen.' Zei ik uit het niets. Ik verraste hem maar mezelf ook.
'Hoezo?' vroeg Rayan die naar mij toe draaide en me onderzoekend aankeek.
'Je werkt te hard. En je rekent niet veel op me. Je kan mij toch ook wat toeschuiven?' zei ik.
'Dat doe ik ook Amal. Dat is even iets wat erbuiten valt.'
'Dus je vertrouwt me niet?' vroeg ik aarzelend.
'Hoe kom je daar bij Amal?'
'Nou, als ik niet had doorgevraagd had je me er helemaal niks over gezegd.'
'Ja dat klopt, maar dat is niet omdat ik je niet vertrouw. Integendeel. Jij bent de enige die alles over mij weet. Maar ik wilde dit dus voorkomen. Amal die zich zorgen maakt. Je blik zegt al genoeg.' Zei hij terwijl hij me even zacht over mijn wang aaide.
'Ik ben geen klein kind Rayan. Ik kan heel wat hebben. Je moet me niet buitensluiten want dit is ook mijn zaak.'
'Oke, sorry. Ik zal je er bij betrekken voortaan. Maar je moet je geen zorgen om mij maken. Ik weet wat ik doe.'
'Ja ik weet ook wat je doet. Je werkt te hard.'
'Dat valt mee Amal. Ik wil alleen even wat uitzoeken, anders had ik hier nog in bed gelegen.' Zei hij geruststellend.
'Oke. Ik hou je in de gaten.' Zei ik. Hij glimlachte.
'Moet je doen kleintje. Ik zie jou ook.'