Verwacht het meest onverwachte

Deel 12

Met mijn hoofd tegen het raam aan werd ik wakker geschud door de motor van de auto en de bobbeltje en hobbeltjes over het wegdek. Ik had mijn haar in een slordige knot en rekte me uit. De lantaarnpalen waren inmiddels al aangezet. Het was 10 uur in de avond toen ik naar het klokje in de auto keek die lichtgevend aangaf hoe laat het was.
ik ging overeind zitten en keek voor me uit. Walid was aan het rijden. Hatim zat voorin maar zijn gebogen hoofd gaf aan dat ook hij in slaap was gevallen. Ik ontmoette de donkerbruine ogen van walid in de spiegel.
'wakker?' vroeg hij met een volle mond. Hij was chips aan het eten merkte ik op. de chips zak op zijn schoot en ondertussen zijn blik op de weg.
ik knikte. 'waar zijn we ongeveer?' vroeg ik gapend. Hij schoot meteen in de lach.
'nog niet eens Nederland uit. We zijn pas een uur onderweg amal.' Zei walid. Hij had zijn dag vandaag. Gelukkig maar.
'ow..' zei ik weer gapend. Ik ging aan de andere kant van de bank liggen en strekte me benen uit op de bank.
'mag ik straks ook rijden?' vroeg ik. Hij gaapte en keek me weer via de spiegel aan.
'als je het verdiend.'
'hoe moet ik het verdienen?'
'door je te gedragen deze reis.'
'oke, dat zal wel lukken.' Zei ik het spelletje meespelend.
'waarom ben je nu makkelijk?' vroeg walid argwanend.
'ik weet niet voor jou, maar ik wil van deze vakantie genieten.' Zei ik gapend. Meteen erachter aan gaapte walid weer.
'hou eens op met gapen man!' zei hij.
'sorry hoor, meneer.' Zei ik zakelijk.
'walid, je bent moe, laat mij rijden.' Zei ik toen hij weer eens gaapte en zijn ogen sloot. Hij had vandaag veel heen en weer gereisd om alles voor te bereiden.
'nee, ik rij tot België. Dan mag jij.' Zei hij. ik knikte instemmend. Mijn ogen rustte op hatim. Ik ben blij dat we het goed hebben gemaakt. Maar ik hoefde niet te vroeg te juichen, met hatim wist je het nooit.
We hadden de hele nacht doorgereden. Walid en ik losten elkaar voortdurend af. Terwijl hatim gedurende de hele reis sliep. Geen idee hoe hij ongestoord kon door slapen na alle lawaai die walid en ik maakte. Om nog maar te zwijgen over het muziek dat op zijn hoogste volume werd aangezet.
ik had nog nooit zoveel gelachen met walid. Het beloofde een mooie reis te worden.
de volgende dag maakten we een stop. Walid ging tanken. We hadden geen oog dicht gedaan. Hatim die rekte zich uit. Ik trok de handrem omhoog. Hatim keek mij slaperig aan. 'heb jij gereden?' vroeg hij gapend. Ik knikte.
'walid en ik hebben elkaar afgelost.' Zei ik. Hij knikte. Ik stapte uit om mijn knieën wat vrijheid te gunnen. Hatim deed hetzelfde. Nadat walid betaald had en iedereen zich had opgefrist stonden we naarst de auto. Walid wilde wat pauze en hatim wilde ontbijten. Ik stemde toe.
Walid wilde wat pauze en hatim wilde ontbijten. Ik stemde toe.
'gaan we ergens eten?' vroeg walid. Hij keek zoekend om zich heen. Ik zwaaide hopeloos met mijn armen om wat winde te voelen. Het was stikheet. Hatim keek me raar aan. 'denk je dat het helpt?' vroeg hij spottend. Ik stak me tong naar hem uit en liep naar de kofferbak om ijskoude water te pakken uit de koelbox.
'hey, ik heb wat rondgevraagd en er is daarzo bij die winkelcentrum een restaurant waar we kunnen ontbijten. Komen jullie?' vroeg walid die inmiddels met een blote bovenlichaam rondliep. Op dit soort momenten was ik stik jaloers op de jongens. Hatim goot koude water over zijn hoofd heen. De waterdruppels liepen over zijn wangen naar zijn hals. Langs zijn hals gingen ze in zijn hemd. Ik slikte moeilijk toen ik de druppel langs zijn hals zag gaan. Zijn haren krulde door het water. Wat was hij mooi!
'ja, als amal klaar is dan kunnen we gaan.' Zei hatim die zag dat ik het hele gebeuren van net gade sloeg. Mijn bloed steeg in een razende tempo naar mijn wangen. Mijn god, hij zag me gewoon. Flikker. Walid die vatte het gelukkig anders op en liep niets vermoedend voor ons uit. Plotseling sloeg hatim grijnzend zijn arm om mijn schouders heen en hief zijn waterfles.
'wil je nog zo een demonstratie, ik zal dit keer wat langzamer gaan.' Zei hij spottend. Beledigd sloeg ik zijn arm weg. Hoewel ik die het liefst nog om mijn schouders heen wilde voelen. Maar op dit ogenblik wilde ik in de grond zakken.
'je vat het verkeerd op hoor!' riep ik gekweld. Gefrustreerd omdat ik niet kon acteren liep ik snel achter walid in het restaurant in. Hatim nam plaats op het terras. Het was te heet om binnen te zitten. Ik nam schoorvoetend aan tafel plaats. Walid kwam terug met Franse stokbrood en Franse kaas, la vache qui rit. Koude cola en juice de orange. Hij legde alles neer op tafel en kwam bij ons zitten. Gelukkig maar, want hatim begon me langzamerhand op de zenuwen te werken met zijn blikken de hele tijd.
'dit jongens, dit noem je pas echt vakantie.' Zei walid met een zucht. Ik viel meteen aan op het brood. Dit was zeker vakantie.
Na een heerlijke ontbijt haalde ik ijsjes voor ons. Ik ging met me gezicht naar het zon zitten en genoot van mijn chocolade ijs. Ik likte eraan terwijl ik mijn ogen kneep tegen de zon. Walid stond ineens op en liep naar de wc.
nietsvermoedend sloot ik mijn ogen. Toen ik mijn ogen opende stond hatim ineens naar me te kijken. Nee, dat was geen kijken. Hij staarde me aan. Toen pas drong tot me door waar ik mee bezig was. Ik was zo aan het genieten van mijn ijsje dat ik niet doorhad hoe ik eraan likte. Ik kon een lach niet onderdrukken. Hij krijgt het terug.
'zal ik de demonstratie overdoen, maar dan wat langzamer?' zei ik met spot in mijn stem. stomverbaasd keek ik toe hoe hij serieus naar me knikte.
'ja, doe het nog een keer.' Zei hij zonder spot of grijns. Ik keek hem beduusd aan. Dit meende hij. tfoe. Spelbreker. Dacht ik. Ik likte verder aan me ijsje en keerde hem mijn rug toe. Ik hoorde hoe hij grinnikte. Ik hoorde hem rare bewegingen maken achter me maar ik gaf het geen aandacht. Ik was aan het zonnen na dat ik volop genoten had van mijn ijsje. Met mijn ogen gesloten hoorde ik hoe hij weer ging zitten.
Toen ik even later mijn ogen opende zag ik dat hij zijn hemd had uitgedaan. Zijn gebruinde gespierde lijf trok aandacht. Ik keek snel weer de andere kant op.
'amal? Wil je even energy drank voor me halen?' zei hij. ik stond op, blij dat ik even weg kon van hem. Ik knipperde met mijn ogen. Ik zag zwarte vlekken voor me doordat ik de hele tijd in de felle zon keek. Ik zag hatims lange benen te laat en struikelde. Hatim trok bliksemsnel aan mijn arm om te voorkomen dat ik op mijn gezicht zou vallen. Wel viel ik over hem heen omdat ik geen controle meer over mijn gewicht had. Ik stokte. Hij sloot zijn benen en keek me indringend aan.
'gaat het?' zei hij zacht. Ik knikte. Ik kon het niet laten een blik te werpen op zijn gespierde borstkas. De ketting die nog altijd om zijn hals hing stak sterk af tegen zijn gebruinde huid. Ik nam de naam van zijn opa in mijn handen. Hij glimlachte even.
'abdelaziz.' Zei ik zacht zijn naam uitsprekend.
'ja, zo heette hij.' zei hatim ineens schor. Ik besefte dat dit onderwerp hem pijn deed. Ik trok mijn hand snel terug. Hij liet mijn arm los. Ik deed een paar stappen naar achter terwijl ik op hem neer keek. Hij kneep zijn ogen dicht en haalde diep adem. Ik wist dat hij vocht tegen de opkomende tranen. Meteen wist ik hoe laat het is en liep snel weg, richting de winkel. Hij moest alleen zijn.