Verwacht het meest onverwachte

Deel 72

Het werd laat.
'Zullen we maar naar huis gaan?' Vroeg Rayan.
'Rayan?' vroeg ik zacht.
'Wat is er?'
'Even goeie vrienden?' Vroeg ik voorzichtig.
'Tuurlijk Amal.' Zei hij.
'Ik wil hem echt vergeten. Dat meen ik.' Zei ik teleurgesteld.
'Het gaat je ook lukken, echt. Ik weet het nu, je bent niet alleen.' Zei hij terwijl hij over me schouder wreef. We liepen stilletjes naar de auto. Rayan parkeerde voor mijn deur.
'Bezoek is er nog.' Zei hij toen hij iedereen voor de deur zag zitten.
'Ja. Net wat ik nodig had.' Zei ik sarcastische. Hij lachte.
'Misschien is het echt wat je nodig hebt. Ga lekker met me zusje zitten, vergeet even alles. Je mag ook bij mij zitten als je wilt.' Ik schudde met mijn hoofd.
'Ik ben je dankbaar voor vanavond. Ik vond het gezellig, bedankt.' Zei ik oprecht. Hij glimlachte bescheiden.
'Any time girl.' Zei hij wuivend alsof het geen moeite was. We stapte uit. Mijn neven keken me een beetje scheef aan. Als ze maar niet gaan praten. Ik liep naar binnen met Rayan achter me aan.
'Amalll!!' riep Selma toen ze me opmerkte. Ik keek verward om me heen. Het huis leek alleen maar drukker te worden. Ik voelde Rayan achter me staan. Hij had zijn hand op mijn rug. Af en toe wist hij gewoon precies waar ik behoefte aan had. Selma omhelsde me en keek me stralend aan. Ik schudde mijn hoofd. Ze keek teleurgesteld. Ze dacht dat ik haar ging vertellen dat ik wat met haar broer had. Helaas.
'Was het wel gezellig jongens?' vroeg ze aan ons beide.
'Ja heel erg. We waren naar het strand.' Zei ik. Rayan kneep in mijn schouder.
'Vind je het goed als ik bij de jongens ga?' Vroeg hij. Ik keek hem lachend aan.
'Tuurlijk gekke.' Zei ik lachend.
'Hoor ik het van je als het niet gaat?' vroeg hij. Ik knikte. Walid keek van ver naar ons. Rayan liep op hem af. Walid sprak hem ergens op aan. Rayan haalde steeds zijn schouders op. Een paar nichten keken hun aan.
'Ow nee.' Zei Selma zacht maar ernstig.
'Shit.' Zei Bilal die ineens naast me stond.
'Wat is er aan de hand?' vroeg ik verbaasd.
' Walid vond het vreemd dat jullie zo laat zijn.' Zei Selma.
'Ik ga met hem praten.' Ik liep tussen de menigte door naar hun.
'Jongens lopen jullie even mee?' zei ik dwingend. Mijn vader keek ons strak aan. Ik schudde met mijn hoofd naar mijn vader. Hij gebaarde dat ik ze weg moest sturen.
'Rayan, Walid lopen nu. Papa kijkt ons aan.' Zei ik tegen Walid. Toen pas kreeg ik zijn aandacht. We liepen naar buiten.
'Je wist toch dat ik met je zusje was?'
'Ja dat wist ik ja, maar ik wist niet dat je romantische met haar ging eten?'
'Wow wow eten? Dan heb jij volgens mij de verkeerde informatie gekregen want we hebben alleen even wat gedronken en gelopen bij de duinen. Het slaat nergens op dat je zo reageert Walid.' Zei Rayan boos.
'Nee maar even aan het strand wat gaan drinken met je personeel slaat wel ergens op?'
'Ga toch heen joh. Hij is even oud als jou en we zijn familie. Daarboven op kan ik het goed met hem vinden. Is dat een misdaad, na3na3 thee drinken? En trouwens, als jullie niet als stelletje kleuters zouden willen spelen dan waren jullie gewoon meegegaan, dus ga geen dingen verzinnen en problemen maken van iets wat geen probleem kán zijn. Alsjeblieft gedraag je hoor.' Zei ik tegen Walid.
'Mohiem en wat is dit dan?' zei Walid wijzend naar de tijd.
'Dat is een horloge Walid, zilver met zwart. Een heel mooi ding dat de tijd aangeeft.' Zei Rayan sarcastische.
'Beter voor je praat je op een normale toon tegen mij, jongen.' Zei Walid beledigd.
'Doe ik, jij kan je moeilijk aanpassen is mij opgevallen. Ik heb haar niks misdaan, ik heb haar gezelschap gehouden toen niemand met haar mee wou, en wat de tijd betreft, zo laat komen we ook van een wandeling met de hele groep, dus wat is nou eigenlijk jou probleem Walid. Als je niet wil dat ik met je zusje omga omdat jij dingen ziet die er niet zijn dan hoor ik het wel van je, ik heb geen tijd voor deze kinderpraktijken hier. Fijne avond.' Zei Rayan terwijl hij oververhit naar zijn auto liep.
'Waar ben jij mee bezig, Walid! Ga hem achterna man.' Zei ik toen ik zag dat Rayan instapte en Walid niet reageerde daarop.
'Jij moet heel goed luisteren naar mij Amal, die vriendschap van jou en Bilal, die kan ik nog accepteren, maar Rayan? Geloof je het zelf dat hij vriendschappelijk met je om wil gaan?'
'We kunnen het goed met elkaar vinden Walid. Je ziet echt spoken, ik zweer het je.' Zei ik terwijl ik naar Rayan's auto liep. Hij deed het raampje open.
'Laat het gaan. Ik ga naar huis, pas goed op jezelf.' Zei hij terwijl hij met zijn hand over mijn wang ging. Ik wilde zoveel zeggen maar ik klapte dicht. Hij reed weg en ik keek hem na.
'Klootzak!' riep ik naar Walid.
'Hij of ik?' vroeg Walid boos.
'Wat denk je zelf idioot!' Hij trok me aan me arm.
'Sla niet zo een toon tegen je broer aan, ik wil je alleen maar beschermen.' Zei Walid. Ik was mijn emotie niet meer de baas. Ik huilde.
'Hij ook. Hij wilt me ook alleen maar beschermen.' Zei ik snikkend. Hij omhelsde me.
'Nee Walid, laat me los. Ga het goed maken met Rayan anders hoef je niet meer tegen me te praten!'
'Waarom ben je zo van slag dat hij weg is?' vroeg Walid.
'Omdat het niet eerlijk is wat je doet. Je hebt hem weg gejaagd. Schaam je!' huilde ik. Mijn vader kwam naar buiten gelopen.
'Waar in godsnaam zijn jullie mee bezig?! Iedereen hoort jullie!'
'Dat kan ons heel toevallig niks schelen. Ik probeer Amal alleen maar te beschermen!' riep Walid boos. Selma verscheen verbaasd in de deuropening.
'Beschermen voor mijn broer? Denk je dat hij een maniak is die jou zusje wat aan wilt doen? Jij kent mijn broer niet Walid, hou die oordelen bij je!'
'Jij wist dat ze met hem was, waarom heb je niet verteld waar ze waren!' riep Walid naar haar.
'Ik wist het toch ook niet?!' riep Selma boos.
'Walid gedraag je onmiddellijk. Schreeuw niet zo en behandel je zusje en vrouw niet zo, ga naar binnen. Praat dit morgen maar uit!' zei mijn vader boos.
'Amal, negeer hem. Kom mee naar boven.' Zei Selma troostend. Ik veegde mijn tranen weg. Mijn vader streek over mijn wang.
'Niet huilen meisje. Ga maar met Selma mee.' Zei mijn vader troostend. Ik ging met Selma mee naar binnen. Iedereen keek ons aan. Mijn moeder kwam bezorgd naar me toe.
'Mama alsjeblieft, we praten als iedereen weg is.' Wimpelde ik me moeder van me af. Die tantes hoeven niet te weten wat er aan de hand is.
'Ga je maar even opfrissen schat. Hier een handdoek.' Zei Selma die op mijn bed ging zitten. Ik knikte en ging de douche in. Ik nam meteen een koude douche. Nadat ik de douche uitkwam ging ik met Selma naar sta7 om daar te zitten. We plofte uitgeput neer in die strandstoelen die we daar altijd hebben staan. Ik keek moe naar de lucht. De sterren aan de hemel waren verbluffend mooi.
'Bedankt dat je voor me bent opgekomen schat.' Zei ik zacht met een schorre stem van het schreeuwen en huilen.
'Geen dank, zusje.' Zei ze terwijl ze met haar hand liefkozend over mijn natte haren streek.