Verwacht het meest onverwachte

Deel 33

Amal's perspectief.
We stapte met z'n alle de auto in. Mijn ouders gingen ook mee.
Daar aangekomen werden we verwelkomd door luide muziek. Amira maakte dansbewegingen naarst me. Ik nam haar uitgestoken hand aan en begon met haar mee te dansen.
'Rustig dames. Die pitbulls daar staan al te kwijlen.' Wees Walid naar een paar jongens die tegen een muur aanstonden te roken.
We liepen naar binnen en groeten de meiden, moeders en oma's. Geamuseerd keek ik rond. Dit zijn dus de familieleden van Hatim. Ik keek rond en zocht Hatim, maar vond Samir. Ik kuste hem op beide wangen en stelde hem voor aan Amira.
Vervolgens trok ik haar mee door de menigte achter mijn moeder aan. Er werd op mijn schouder getikt.
'Jij bent Amal?' vroeg een knappe meisje dat er heel feestelijk uitzag.
'Dat klopt, en wie ben jij?'
'Souhaila!' ik trok mijn beide wenkbrauwen op.
'Ow, Gefeliciteerd meid. Je ziet er onweerstaanbaar uit.' Zei ik terwijl ik haar een kus en een dikke knuffel gaf. Vervolgens knuffelde Amira haar ook.
'Ik heb veel over je gehoord van Samir.'
'Ik hoop wel positief?' grapte ze.
'Alleen maar positief!' stelde ik haar gerust.
'Kom verder. Ik pak wel thee en koekjes voor jullie.'
'Is goed. Kom je er zo ook gezellig bij zitten?'
'Zodra ik mijn moeder en beetje afgelost heb, kom ik erbij.' Beloofde ze.
'Aardig meisje hé?' zei ik.
'Ja zeker. Tegenwoordig heb je er alleen maar van die hoge dunks kapsones wijfen.' Deelde Amira mee. Ik knikte.
De muziek werd hard aangezet. Een paar meiden stonden op en begonnen te dansen. Amira en ik keken elkaar vragend aan. Mijn moeder gaf me een bemoedigend knikje. Meteen sprongen wij op en haalde onze beste schouder en heup dansbewegingen naar boven. De nichten van Samir en Hatim voegde zich bij ons. Gezamenlijk in een kring begonnen we gek te dansen op de verslavende beat. Wie kan er nou tegen Berbers muziek op?
Moe en puffend nam ik even plaats op de bank. Amira die had meer in huis en bleef dansen. Ik pakte mijn make-up tasje en liep ermee de gang op. Ik trof daar Walid aan die met een jongen stond. Ik liep op ze af.
'Walid?' stoorde ik ze uit hun melige gesprek.
'Wat is er?'
'Help eens even een wc zoeken.'
'2e verdieping is vrij, meteen aan de linkerkant. Tweede deur.' Mengde de jongen zich met ons gesprek mee.
'Bedankt.' Mompelde ik en rende zowat naar boven.
Gelukkig was er op deze verdieping niemand te zien. Op een paar catering mensen die ze gehuurd hebben na dan. Ik trok de wc deur open. Ik bracht mijn haar in model en werkte mijn mascara wat bij. In Marokko moet je echt geen make-up doen, dacht ik gestrest. Alles verpest door de hitte. Toen ik tevreden was over het resultaat trok ik de deur open. Ik knalde met de deur tegen iets aan.
'Fuck. Kijk uit!' hoor ik een bekende stem schreeuwen. Ik keek voorzichtig vanachter de deur. Hatim! Wat zag hij er mooi uit. Ik moest slikken bij deze pijnlijke verschijning.
'Amal!'
'De enige echte.' Wist ik er met moeite uit te brengen.
'Jij zou niet komen?'
'Dat waren jou eisen. Ik heb nooit ingestemd met jou krankzinnige idee.'
'Wat doe je hier boven?'
'Een wc zoeken.' Ik liep langs hem snel naar beneden. Wat gedroeg hij zich raar!
Beneden werd het eten opgediend. Ik schoof snel aan tussen Souhaila en Amira.
'Mijn complimenten voor dit feest, Souhaila. Ik ben benieuwd naar hoe je verloving en bruiloft dan wordt.' Zei een jonge dame met een baby in haar armen. Ze was pas getrouwd zeker.
'Dank je wel. Ik hoop natuurlijk dat het een knaller wordt. Maar dat zal haast wel. Aangezien Hatim de verloving groter wilde hebben, vandaar dat het verzet wordt.'
Bij het horen van de woorden van Souhaila verslikte ik me in me drank.
'Gaat het?' vroeg Souhaila lachend. Ik keek Amira benauwd aan die mij met dezelfde blik aan keek.
'Er bestaan zoveel Hatims Amal.' Zei Amira in mijn oor. Ik kreeg geen lucht meer. Met moeite nam ik nog een slok.
'Euh leuk joh. Welke Hatim?' vroeg Amira alsof haar neus bloedde. Ze wist dat ik niet meer in staat was iets zinnigs uit te brengen.
'Uhm hij is mijn neef. Hij heeft een hanenkammetje als kapsel en een lichtblauwe bloesje aan.' Beschreef ze Mijn Hatim!
'ow, het zegt me niet zo veel.' Groef Amira door.
'Die ene die dag en nacht met Walid optrekt. Amal jij kent hem al sinds je geboorte.' hielp me moeder haar. ze moest eens weten dat haar dochter naar adem aan het snakken was. Ik kreeg het letterlijk benauwd. Ik sprong op en zonder me te verontschuldigen rende ik naar boven. De tranen hadden hun weg al gevonden. Amira rende achter me aan. Wat moest ik toch zonder haar. Ze greep me vast aan me middel en begeleide me naar het dak. De serveersters keken me raar aan.
'Haal adem Amal. Alsjeblieft. Haal adem.'
Het leek alsof ik overdreef, maar ik was aan het hyperventileren. Letterlijk!
Amira begon te huilen toen ze zag dat me ademhaling zijn controle verloor. Ik greep naar me wild kloppende hart en piepte in de hoop haar naam te kunnen roepen.
'Amaaaal!!! Nee!' schreeuwde Amira ergens in de verte. Ik voelde de grond onder me voeten verdwijnen. Vervolgens voelde ik een harde dreun tegen mijn hoofd en de koude vloer dat tegen mijn wang drukte. En toen zag ik en hoorde niks meer.