Verwacht het meest onverwachte

Deel 98

Ik stapte uitgeput van de vorige werkdag mijn auto uit om naar het bedrijf toe te lopen.
Eenmaal binnen sprongen de jongens op mij af.
'Ewaaa Amal eneghh!' riepen ze.
'Ja ik ben ook blij jullie te zien, hondje af en zit!' zei ik tegen ze. Ik kreeg een klap van Bilal. Rayan kwam boos op ons af.
'Jullie jagen mijn klanten weg met jullie kinderpraktijken op de gang. Ga in de kantine even jullie jeugd inhalen!' riep hij boos naar ons.
'Hey Amal.' Zei hij toen hij me zag staan.
'Hey Rayan.' Hij gaf me een hand.
'Alles goed?'
'Hamdoullah met jou?' hij hield nog steeds mijn hand vast. Bilal en Baderdinne keken toe terwijl ze sneaky aan het lachen waren.
'Hamdoullah.' Zei ik terwijl ik ondertussen van alles voelde terwijl hij mijn hand vast had.
Hij liet mijn hand los toen hij zag dat ik mijn mapjes en mijn telefoon bijna liet vallen.
'Meziane. Mijn moeder nodigt morgen iedereen uit. Jullie ook. Jij komt ook mee?' vroeg Bilal die ertussen kwam staan.
'Ow echt? Me moeder heeft me niks verteld?' vroeg ik.
'Ik weet ook van niks. Maar we zullen er zijn.' Besloot Rayan voor mij. Ik glimlachte.
'Er is voor mij gereserveerd hoor ik.' Rayan boog voor mij.
'Danku.' Zei ik terwijl ik voor hem naar de kantine liep. Ze liepen achter me aan.
'Maar Rayan?' vroeg Baderdinne.
'Watser?'
'Mag ik ook misschien komen morgen?' Hij vroeg het op een hele schattige manier.
We keken hem allemaal verbaasd aan.
'yeh poephoofd. Is toch logisch dat jij ook komt!' zei Bilal terwijl hij hem een klap gaf op zijn achterhoofd.
'Ewa weet ik veel. Voor Amal maakt Rayan een buiging alles en voor mij wordt mijn naam niet eens genoemd.' Zei hij zogenaamd zielig. Hij wou nu even de aandacht opeisen meskien dacht ik lachend.
'Voor Amal doe ik alles, niet alleen een buiging.' Zei Rayan lachend en liep met een koffie zijn kantoor in.
'Saaaaang wanneer is trouwdatum dan?' vroeg Baderdinne.
'Hou je bek.' Zei ik sissend toen twee meiden de kantine inliepen. Ze gingen naast elkaar zitten.
'Dames, mag ik jullie wat te drinken aanbieden?' begon Baderdinne meteen.
'Nee dankjewel.' Zei eentje.
'Aangenaam Bader.' Hij stak zijn hand naar ze uit die ze beide aannamen.
'Kunnen we jullie ergens mee helpen?' vroeg ik terwijl ik Bader wegduwde.
'Nee shoukran. Ik heb een sollicitatiegesprek, en me vriendin is gewoon mee als gezelschap.
'Ow sollicitatie? Naar welke functie?' vroeg ik geïnteresseerd.
'Secretaresse van meneer R. el bahar.' Zei ze terwijl ze op haar blaadje keek om de achternaam van Rayan uit te kunnen spreken. Ik knikte en perste er met moeite een glimlach uit.
'Ik moet even weg. Succes.' Zei ik zonder emotie en liep de kantine uit.
Rayan!!!' riep ik terwijl ik bonsde op zijn kantoor.
'Ja lieve schat kan het wat rustiger?'
'Secretariële sollicitaties?' vroeg ik hem.
'Sorry?' vroeg hij terwijl hij opstond en de deur achter mij dicht deed toen Baderdinne en Bilal in de deuropening stonden mee te genieten.
'Er zit een meisje in de kantine. Die heeft een gesprek met jou heb ik begrepen?' zei ik terwijl ik ongeduldig tikte met de voorkant van mijn schoen en mijn handen in mijn zij deed.
Hij begon te lachen.
'Wat is er zo grappig?
'Je zegt dingen die er niet zijn, dat vind ik grappig. Mag ik?'
'Ik denk niet dat dat een geest was want we konden haar allemaal zien en Bader heeft hun zelfs aangeraakt.' Zei ik woedend. Rayan kon zijn lach niet inhouden.
'Lieve schat? Sinds wanneer heb ik behda een secretaresse nodig. Ik regel mijn zaken zelf. Hoef geen tuttebel die mijn telefoontjes voor mij opneemt. Mijn handen doen het perfect hamdoullah.' Zei hij lachend.
'Rayan doe eens even normaal. Ze staat te wachten op een gesprek. In de kantine!' Riep ik gefrustreerd uit.
'Amal? Heb je koorts?' vroeg Rayan die er niks van wilde horen.
'Rayan geef me je hand.' Zei ik. Hij gaf me zijn hand. Ik nam zijn hand in de mijne en trok hem met me mee. Hij liep zonder tegenwerken mee. Baderdinne en Bilal stonden heel lomp in de gang. Ik wist dat ze al die tijd stonden mee te luisteren.
'Ja Bilal, het is inderdaad mooi weer man.' Zei Baderdinne ongemakkelijk.
'Je hebt hier geen raam, hoe weet je dat het mooi weer is?' vroeg Rayan die als een klein kind omkeek terwijl hij door mij werd meegesleurd.
'Internet.' Zei Bilal terwijl hij me ondeugend aankeek.
'Kijk Rayan. Deze dame is op jou aan het wachten. Ze heeft zelfs een uitnodiging brief bij haar met jou achternaam erop.' Zei ik terwijl ik de kantine inliep. Dat meisje stond op.
'Aangenaam. Soukaina.' Zei ze onwetend en stak haar hand naar Rayan uit. Hij nam hem aan terwijl hij haar fronsend aankeek.
'Mag ik je brief zien?' vroeg hij meteen zakelijk. Ze gaf het aan.
'Ik heb deze brief niet naar jou opgestuurd? Heb je nog telefonische contact gehad met een van mijn medewerkers?' vroeg Rayan aan haar.
'Uhm ja even denken hoor. Ja eergisteren nog om me dus uit te nodigen voor een gesprek.' Zei ze terwijl ze nadenkend naar ons keek.
'Weet je ook met wie je toen gesproken hebt?' vroeg ik meteen. Ze schudde haar hoofd. Ik keek teleurgesteld naar Rayan.
'Wacht! Ik heb een voicemailbericht omdat ze me eerst niet kon bereiken. Toen had ze haar naam genoemd. Wacht even ik ga mijn voicemail nog een keer beluisteren.' Zei ze.
Ik en Rayan keken haar benieuwd aan.
'Isgoed, neem je tijd.' Zei Rayan.
We keken haar afwachtend aan terwijl ze geconcentreerd in haar telefoon luisterde.
'Uhm ja ik heb toen met Mevrouw Amal gesproken. Ze had een bericht achtergelaten en daarna had ik haar teruggebeld en een datum gepland voor mijn gesprek.' Zei ze blij. Rayan keek mij onderzoekend aan.
'Ik heb met niemand gesproken? Dit klopt niet. Ik ben Amal en ik ben de enigste in dit bedrijf die zo heet. Vindt je het erg als ik je voicemail bericht zelf mag beluisteren?' vroeg ik verbaasd. Me hersenen maakte overuren omdat ik ineens aan mezelf begon te twijfelen. Dit klopte niet. Ik doe geen sollicitaties en de belrondes van sollicitanten! Ze knikte en speelde de voicemail nog een keer voor me af. Ik deed het op luidspreker zodat Rayan kon meeluisteren. Meteen bij het horen van de stem schudde Rayan met zijn hoofd.
'Dit kan niet. Dit ben jij niet, jij hebt altijd zo een schattig stemmetje. Dit ben jij niet. Mag ik het nummer zien?' vroeg hij geïrriteerd. Ze keek hem raar aan en liet hem het nummer zien. Hij schrok.
'Dit is ons nummer. Er is van het bedrijf gebeld!' Riep hij verbaasd uit.
'Meen je niet?' vroeg ik raar. Ik moest het gevoel negeren wat ik op dit moment voelde. Ik was te verbaasd en boos om wat er nu gebeurde om verliefd weg te smelten bij wat Rayan net over mijn stem zei.
'Het spijt me Soukaina. Ik heb geen secretaresse nodig en mijn sollicitaties zijn al afgesloten en afgerond. Het spijt me echt. Iemand in mijn bedrijf vindt het nodig om te stoken tussen collega's en daar ben jij helaas het dupe van geworden. Het spijt me en bedankt voor het vertrouwen in ons als bedrijf en het solliciteren in ons bedrijf! Echt mijn excuses hiervoor!' Verontschuldigde Rayan zich de hele tijd. Ik knikte erbij.
'Het is oke. Ik kijk wel verder. Jammer.' Zei ze een beetje boos.
'We wensen je heel veel succes bij het zoeken. En nogmaals sorry!' zei ik tegen haar. Ze liep met een teleurgesteld gezicht weg. Dat snap ik ook wel.
'Amal? Wat is dit?' ik keek verdoofd voor me uit.
'Ik weet het niet.' Zei ik zacht. Wat gebeurde hier?