Verwacht het meest onverwachte

Deel 76

Na het eten was iedereen een beetje dronken aan het doen. We waren zoals elke avond een wandeling aan het maken. Het was super gezellig. Ik negeerde de vrouw van Hatim en Hatim zelf, maar voor de rest was het super gezellig. Wat me wel de hele dag opviel is dat Selma af en toe heel diep in gedachten verzonk. Als ik haar dan vroeg wat er was, dan begon ze heel raar te glimlachen en zei ze dat er niks was. Ik hoopte dat het maar niks ernstigs was. Zij en Walid hadden gelukkig geen ruzie ofzo. Hmm, vreemd.
'Ewa drerries, gaan we duikje nemen nigh?' schreeuwde Bilal.
'Hewaa.' Riep Rayan naar zijn broertje. Hij trok als eerst zijn shirt uit en rende richting het water. Ik keek verliefd toe. Walid en Bilal keken elkaar aan en rende toen achter Rayan aan. Hatim zat bij de duinen verliefd te doen met zijn vrouw. Ik staarde ze een tijdje aan. Selma en de meiden gingen achter Tarik aanrennen omdat hij iemands telefoon had afgepakt.
Ik voelde me ineens alleen.
De jongens waren aan het dollen in het water. Ik ging op de grond zitten en staarde naar de koppel recht voor me. Hij hield echt van haar, ik had me zo vergist. Ik streek met mijn vinger in het zand. De lantaarnpaal scheen het licht op het gedeelte waar ik zijn naam schreef. Ik zette er een hartje achter. Zuchtend stond ik op en liep ik naar mijn nichten en Selma toe.

Rayan's perspectief.

Stoeiend werd ik kopje onder geduwd door Walid en mijn broertje. Toen ik mijn hoofd boven water hield zag ik onder de lantaarnpaal het meisje dat in het donkerste donker nog licht zal uitstralen met haar schoonheid. Ze keek geconcentreerd een kant op. Ik zwom aan de kant. Ik deed alsof ik wat in mijn oog had om even met rust gelaten te worden. Mijn hart begon sneller te kloppen toen ik zag wat haar aandacht zo bezig hield. Ze staarde naar Hatim en Fatima. Iets in me zegt me dat ze niet Hatim mist. Maar iemand die van haar houdt. Ik staarde naar haar sombere gezichtje. Ze glimlachte en schreef iets op het zand. Daarna stond ze op en liep ze richting Tarik en de meiden. Ik volgde elke beweging van haar. Toen ze mij niet meer kon zien trok ik mezelf het water uit. Ik rende naar de lantaarnpaal waar ze zat. Mijn adem stokte. Mijn hart begon heftiger te kloppen.
'Rayan.' Stond er. Met een hart. Ik viel door mijn knieën omdat mijn benen mij niet meer konden dragen. Ik keek naar Hatim en Fatima.
'Ze heeft voor mij gekozen.' Fluisterde ik zacht. Ik schreef haar naar ernaast. Ik hoop dat ze het zal lezen. Ik stond op en keek naar haar. Ze lag met haar hoofd op de schoot van Tarik. Tarik was haar de hele tijd aan het kietelen en zij schreeuwde dat ze even wilt uitrusten. Ik lachte in mezelf. Wat is het toch een schatje...

Selma's perspectief.

Ik schrok steeds van het geschreeuw van Amal naast me. Ze was in ieder geval vrolijk.
Ik was de hele dag aan het piekeren vandaag. Als ze eens wist wat ik wist zou ze niet zo vrolijk meer lachen. Ik keek haar van opzij aan. Ik hou van haar. Ik hoop dat ze het slechte nieuws goed gaat opvangen als ik het haar vertel. Want dit moet ze gewoon weten. Maar wat ik sinds een paar uur geleden heb ontdekt kan ik haar echt niet zeggen. Zo erg niet dat het pijn doet. Ik weet niet bij wie ik terecht kan. Ik schrok toen Amal mij ineens heel strak aankeek. Ik glimlachte nep naar haar. Shit, ik ben gepakt.