Verwacht het meest onverwachte

Deel 14

Dat laatste gedeelte naar Almeria was geweldig. Hatim deed zoals gewoonlijk muziek op en ik reed de parkeerplaats uit.

Ik kwam de overdreven kleine douche uit. Ik was nu lekker fris en schoon dus ik hoefde niet te klagen. Ik liep naar het kamertje waar we zouden slapen. Nou mij niet gezien. Ik ga de boot verkennen, dacht ik bij mezelf. Ik dumpte mijn toilettas op het bovenste bed. Onderin lag walid met zijn armen onder zijn hoofd. Hij was verzonken in zijn eigen wereldje. Hatim was ergens aan het rondhangen. Douchen of zo.
'wat gaan jullie doen?' vroeg ik.
'hmm?' zei walid vaag. Ik haalde mijn schouders op.
'ik ga een beetje rondkijken, oke?' zei ik. Hij knikte afwezig. Ik liep de kamer uit en keek links en rechts. Wat zal ik het eerst zoeken. Cafeetje om te zitten of de balkon. Ik nam de rechtse gang. God mag weten waar ik uitkom. Ik kwam in een hele grote gang met allerlei trappen die je lijden naar de gangen waar de kamers zich bevinden. Ik liep rechtdoor en kwam uit bij een grote bar met allemaal tafels en banken. Toen ik naar binnen ging zag ik voornamelijk de jongeren. Hier en daar wat moeders met hun kleine kinderen. Ik ging naar de bar en bestelde een cola. Toen ik afrekende ging ik rustig achterin zitten. Ik keek nieuwsgierig om me heen. Mensen interesseren mij altijd. Dan wil ik kijken wat ze aanhebben, aan de hand daarvan probeer ik te ontdekken wat voor persoon het zou kunnen zijn. In de verte zag ik plotseling de grijze kijkers die mij vaker gevangen hielden. Hij kwam mijn kant op gelopen. 'waarom zit je hier zo alleen?' vroeg hij.
'hahaha, zoals jij het zegt klinkt het wel héél triest.' Zei ik. Hij ging met zijn hand door zijn haar en keek verward om zich heen.
'ik ben moe.' Gaapte hij uiteindelijk. Meteen gingen mijn ogen naar zijn hals. De ketting hing er weer aan. Onbewust haalde ik opgelucht adem. Hatim merkte het op. Fuck. Ik keek meteen de andere kant op. Toen gebeurde er iets. Zo onmogelijk dat het net een droom leek. Hij haalde de ketting van zijn hals. Hij keek er een lange tijd naar. Toen keek hij naar me op. Toen ik zijn blik opving hapte ik letterlijk naar lucht. Ik nam snel een slok van mijn cola. Ik deed dit heel traag om te voorkomen dat hij me het mogelijke gaat vragen. Maar toch kwam het.
'hier.' Hij strekte zijn hand uit en overhandigde mij de ketting. Ik bleef beduusd kijken naar de ketting. Wat bedoeld hij met hier. Hier kijk maar. Of hier neem het.
'w wat... b bedoel je precies?' vroeg ik hakkelend.
'ik geef het aan je.' Zei hij zacht maar beslist.
heftig schudde ik met me hoofd.
'dit kan ik niet, hatim. Sorry.' Zei ik schuldig. Hij keek me intens en lang aan.
'je wilt het verhaal weten, is het niet?' vroeg hij nadenkend. Na lang twijfelen knikte ik. Ik omklemde me cola glas zo hard dat ik bang was dat het uiteen zou vallen in scherven.
'maar dat kan ik niet.' Ik zag hoe hij slikte.
'ik wordt er ziek van. Het doet me aan hem denken, deze ketting. Het sloopt me.' Zei hij schor.
'praat er dan over? Dan voel je je lichter.' Deed ik een poging. Hij schudde vastbesloten met zijn hoofd.
'ik wil dat je het van me aanneemt.' Zei hij nu harder.
'waarom, hatim?' vroeg ik verward. Ik begreep niet wat hij hiermee wilde bereiken.
'ik wil dat jij mijn geheim draagt. Alsjeblieft? Ik kan het niet vertellen.' Zei hij bijna huilend.
'maar hatim, zeg me dan wát het geheim is?' vroeg ik een laatste poging.
'amal. Je maakt me kapot met je vragen. Hou ermee op, oké.' Zei hij nu geïrriteerd. Hij hief zijn hand met de ketting op.
'waar moet ik het doen?' vroeg ik radeloos.
'bewaar het waar jij je belangrijkste dingen bewaart. Ik vertrouw je.' Zei hij rustig. Stilletjes liet ik zijn woorden tot me doordringen. Uiteindelijk nam ik de ketting van hem aan. Ik keek er een tijdje lang aan. Het zag er oud uit. Logische. Ik deed het voorlopig om mijn hals. Onder mijn shirt. Niemand hoefde het te zien. Toen ik opkeek ontmoette ik de betraande ogen van hatim. Het raakte me als een speer in mijn hart. Wat doe hem zo een pijn? Hatim... riep ik in gedachten. Ik wou de persoon zijn aan wie je je grote geheim vertelde, en niet de gene die opgezadeld wordt met nog meer onbeantwoorde vragen. Een kleine lach sierde zijn lippen. Gemengde gevoelens borrelde in me naar boven. Waarom hield ik ineens van je? Zeg me alleen waarom ik van niemand anders dan van hatim moet houden. You're so complicated....