Verwacht het meest onverwachte

Deel 52

Ik duwde hem weg. 'Nogmaals, Bilal. Je ziet spoken.'
'Mohiem ik heb je gezegd.' zei hij schouderophalend. Ik liep naar de kamer met koffie en lekkere snacks.
'Hmm, ruikt lekker.' zei Rayan.
'Ja hea.' glimlachte ik. Wat voor ongemakkelijke gedoe is dit. Bilal trok zijn jas aan.
'Waar gaat dat heen?' zei ik meteen alert.
'Hoezo mama?' vroeg hij ondeugend.
'Ik heb liever niet dat je nog naar buiten gaat nu.' Zei ik serieus. Diep van binnen wilde ik niet alleen met Rayan gelaten worden. Maar ik had echt liever dat hij niet buiten zou hangen.
'Ik ga even bij Walid chillen, maak je geen zorgen.' Zei hij lacherig.
'Nee doe maar niet. Ik meen het. Je kan ook morgen naar hem toe.' Zei ik bloedserieus. Rayan moest zijn lach inhouden. Hij wist blijkbaar niet wat hij hoorde.
'Rayan wat lach jij!' zei Bilal verbaasd.
'Ja er valt niks te lachen Rayan, Bilal gaat nergens heen op dit tijdstip, punt.'
'Doe normaal Amal. Gaat het wel goed met je?'
'Ja prima. Als je zo graag met Walid wil chillen dan komt hij maar hierheen. Ik meen het Bilal.' Tot onze verbazing deed Bilal zijn jas uit. Rayan keek mij verbaasd aan. Ik keek met open mond terug. Gaat hij luisteren naar me? Hij liep naar Bambi toe en tilde haar op.
'Ik ben op me kamer.' Zei hij. Rayan verslikte zich in zijn kop koffie.
'Heeft hij al een eigen kamer hier?' vroeg hij serieus verbaasd. Ik moest keihard lachen. Bilal luistert gewoon naar me.
'Lach maar gewoon hij hoort je toch niet.' Zei Rayan. Ik proestte het uit. Toen keek ik Rayan aan.
'Ik zet hem nooit buiten. Dat je dat maar weet. Hij kan altijd bij me terecht, dat heb ik hem belooft en die belofte zal ik ook nakomen.' Zei ik serieus.
'Respect. Je bent wel een doorzetter he. Ik heb nog nooit meegemaakt dat Bilal naar iemand luistert.'
'Ik heb hem veel gegeven. Dingen die onbetaalbaar zijn, liefde. Daar luister je echt wel naar.' Zei ik terwijl ik een slok van mijn koffie nam.
'Ja klopt. Klopt.' Zei hij knikkend.
'Wanneer gaan jullie naar Marokko?' zei hij na een tijdje.
'Insha'Allah deze donderdag ochtend.' Zei ik.
'Geef je de sleutels aan Bilal dan?' vroeg Rayan.
'Ja hij heeft zoiezo sleutels.' Zei ik.
'Owzo. Oke oke.' Zei hij. Ik keek hem recht aan. Half geïrriteerd, half verbaasd. Wat kwam hij doen? Waarom draait hij ergens om heen? Of heeft Bilal gedwongen hem te blijven? Shit wat haat ik dit vage gedoe van mensen. Is het dodelijk als je direct verteld wat je van iemand wilt. Ik bedoel, je zit in je huis, met je pyjama aan samen met je baas op de bank???? Hoe logische? Ik hoop dat hij z'n koffie snel opdrinkt, want dit werkt me op de zenuwen. Hij kijkt me aan. Ik kijk terug. Hij wint, want ik kijk weg.
'Sinds wanneer woon je op jezelf?'
'6 maanden inmiddels.' Zei ik. Ik keek om me heen. Waarom heeft Bilal Bambi meegenomen, nu heb ik helemaal geen houding meer. In mijn eigen huis en dat is zijn schuld. Waarom trek jij alleen maar van die rare jongens aan? Waarom moet ik ze eerst helemaal ontleden, en dan denk je dat je ze begrijpt, dan komen er nog een paar vraagtekens bij en dan veranderd hun gedrag 380 graden om precies te zijn en dan hoeft het al niet meer. Dan heb je al zoveel geleden dat het niet eens meer leuk is om met diegene te zijn. Ik zuchtte. Rayan keek me vragend aan. Ownee, jij laat niks los, ik ook niet. We werken hier niet met telepathie meneertje. Ik deed dom en keek hem vragend aan.
'Ik ga er maar weer eens vandoor.' Zei hij. Werd tijd. Dacht ik. Ik was z'n vage gedrag meer dan zat.
'Ow oke. Niks belangrijks te melden?' vroeg ik met mijn kaken op elkaar geklemd. Ik probeerde er heel luchtig bij te kijken.
'Uuhm, qua werk of zo, of Bilal?'
'Ik weet niet, misschien?' zei ik nonchalant, terwijl mijn handen zich balde tot vuisten. Hier ga jij echt niet verliefd op worden Amal, dat zweer ik je. Ow, oeps. Te laat.
'Uhm, nee niet dat ik weet. Nee.' Zei hij verward.
'Ow nee saffi is goed. Nou geniet nog van je avond dan he!' zei ik terwijl ik moeite moest doen om mijn stem onder controle te houden.
'Ja jij ook he.' Zei hij. Ik plakte een neppe glimlach van oor tot oor en begeleid hem naar de deur.
'Beslama.' Ik deed de deur dicht en keek een halve minuut naar mijn gesloten huisdeur. Wat was dat? Kraambezoek ofzo? Ik draaide me om en keek naar Bilal.
'Was dat kraambezoek voor Bambi??' ik vroeg het me hardop af. Bilal had Bambi in zijn armen en schoot in de lach.
'Volgens mij voor jou. Kijken wat voor kleur je poep is en of je een harde buik hebt.' Zei hij schaamteloos.
'Met een kop koffie zeker?' voegde ik er aan toe.
'Ja dan kan hij zien of je volgens de normale menselijke manier je voedsel naar binnen kan werken.'
'Bilal, mijn baas en ik, bij mij thuis op de bank, nogmaals wat was dat?'
'Wollah meh ik weet ik zweer het je wollah. Hij kwam mijn laptop en paar kabels brengen en toen ineens bleef hij staan. Ik zei heb je Amal nodig? Zei hij ja roep haar maar.' Hij klonk eerlijk.
'Nog vreemder.'
'Ja ik dacht jullie wouden iets bespreken ofzo, daarom wilde ik weggaan. Maar toen ik zag dat je niet alleen met hem wou blijven bleef ik maar in de buurt bij jou. Anders zou ik echt niet naar jou luisteren hoor.' Zei hij serieus.
'What the fuck?' vroeg ik verward. Ik liep naar de woonkamer en staarde naar de plek waar Rayan had gezeten.
'Hij leek niet alleen voor mij te komen Amal.'
'Ja maar het was zo een droog gesprek. Ik wilde op een gegeven moment gewoon dat hij weg ging. Waarom zo vaag? Wejoo ik ben echt in de war.' Bilal trok me aan me arm mee naar de bank.
'Ga zitten, drink je koffie op. Relax. Vroeg of laat komt hij vertellen wat hij van je wil.' Zei hij.
'Waarom ben je daar zo zeker van?'
'Omdat Rayan nooit, geloof mij, nooit zomaar een voet zet in iemands huis, let op mijn woorden, nooit. Zelfs familie kiest hij willekeurig naar wie hij gaat en wie niet. In een normale situatie zou ik zelf naar die laptop moeten gaan, maar dit keer zei hij geef adres ik kom hem brengen. Ik heb het net goed met hem daarom wou ik niet doorvragen maar ik zweer ik keek net als jou toen hij zei ik kom het brengen.' Ik keek hem met knipperende ogen aan.
'Geduld echt. Als je hem uiteindelijk kent, dan ga je niet meer zonder hem kunnen.'
'Je hoeft hem mij niet aan te smeren, dankjewel.' Ik had niet zoveel meer te zeggen. Ik stond perplex.
'Bilal sluit jij alles af hier beneden, ik ga slapen denk ik.' Bilal glimlachte.
'Ik blijf nog even wakker, ga maar slapen. Als er wat is, ben ik hier bij je in de buurt.' Hij stond op en trok me overeind. Hij gaf me een kus op mijn wang en een knuffel.
'Slaaplekker, meisje.' Zei hij zoals me vader dat zegt.
'Jij ook.' Ik voelde me ineens zo klein en breekbaar. Ik liep naar boven en ging na een douche in bed liggen.
'Rayan..' zei ik fluisterend.