Verwacht het meest onverwachte

Deel 36

Half jaar later.

Ik had me draad weer opgepakt. Ik ben afgestudeerd en ik ben nu nog op zoek naar een baan. Hatim is officieel verloofd met. Ik kan haar naam nauwelijks uitspreken. Maar ik moet de waarheid nu onder ogen zien. Ik moet hem vergeten. Elke dag nog. Elke seconde van de dag denk ik aan hem. Amira die steunt me in alle tijden, en is altijd te vinden als ik haar nodig heb. Zij is getrouwd met haar ware liefde. Salim. Ik gun ze het aller beste van de wereld. Ik stort me nu op mijn werk. Die ik, hoop ik, snel zou krijgen. Management.

De volgende ochtend werd ik wakker geschud door mijn moeder. Ze had de huistelefoon in haar hand.
'Amal, iemand voor je aan de telefoon.' Zei ze trots. Misschien is het iemand van een van de vele bedrijven waar ik gesolliciteerd heb. Ik stond met een ruk op en knipperde met mijn ogen. Nog slaperig nam ik de telefoon van haar over.
'Met Amal?'
'Goedemiddag, Amal. Met Rayan zabourr van het Quality&Results bedrijf. Je had onlangs bij ons gesolliciteerd. Ik nodig je hierbij uit voor een gesprek, als je nog interesse hebt?' vroeg hij zakelijk. Ik knipperde ongelovig naar mijn moeder.
'uh... ja ik heb nog interesse. Wanneer kan ik komen voor een gesprek?'
'Vandaag, als het u schikt?'
'Ja, natuurlijk. Hoe laat?'
'3uur als het je niet hindert.'
'Ow nee, dat komt goed uit. Nou tot 3 uur dan.' Zei ik helemaal klaar wakker.
'Tot dan, Mevrouw Amal.' Hing hij op. Zo die is verwesterd.
'mama. Ik heb misschien een baan!' riep ik vol ongeloof. Ik ben al 3 maanden op zoek naar een baan dat echt bij me past. Me moeder vloog me in me armen.
'Mama. Hoe laat is het?' vroeg ik.
'Je hebt flink uitgeslapen, meid. Het is al 2 uur. Sta op en maak je klaar. Kom dan naar beneden voor je ontbijt in de middag.' Zei me moeder sarcastische. Ik omhelsde haar van achteren.
'Ik hou van je mama!' me moeder liep glimlachend naar de deur.
'Mama. Wat had je tegen die man gezegd?'
'Dat ik je zou roepen, hoezo?'
'Nee. Gewoon. Was even bang dat je zei dat ik sliep. 'grinnikte ik. Me moeder schudde meelijwekkend haar hoofd en liep naar beneden.

Daar zat ik dan. In mijn zakelijkste kleding voor de deur van het grote bedrijf. Ik haalde diep adem en keek zelfverzekerd voor me uit. Ik liep langs de schuifduren naar binnen en liep af op de receptioniste.
'Kan ik u ergens mee helpen?' zei een Marokkaans uitziende dame.
'Ja. Ik heb een sollicitatie gesprek bij Rayan Zabourr.' Zei ik.
'Rayan?' ze hief haar zwaar geëpileerde wenkbrauw op. Waarom kom ik in hemelsnaam altijd zulke types tegen? Ik zal dit heel koel en koud oplossen.
'Ja dat klopt. Om drie uur.'
'Ik denk niet dat dat mogelijk is. Meneer Zabourr heeft namelijk een vergadering die hij moet bijwonen om 3 uur.' Zei ze met een stalen toon.
'Oh, dat is wel heel bizar. Aangezien we vandaag deze afspraak telefonische gemaakt hebben.'
Ze glimlachte een beetje.
'O, ik begrijp het al. Je hebt zeker zijn secretaresse gesproken. En die heeft zich klaarblijkelijk vergist.' Bleef ze stug doorgaan.
'Nee mevrouw. Ik had Rayan zelf aan de lijn.'
Ze keek me vuil aan. Ze wou wat zeggen, maar ze werd onderbroken door iemand die achter ons zijn aandacht opeiste. Toen ik omkeek zag ik een Marokkaanse jongeman. Hij had een beige pak aan en was licht getint. Met donkerbruine ogen. Zijn haar was mooi in model gebracht. Het was een leuk plaatje om te zien.
'Sorry dat ik stoor. Maar ik had een sollicitatiegesprek met een Amal. Kun jij even voor me natrekken of ze is langs geweest, Salima. Het is inmiddels al kwart over 3.'
'Excuseer me, dat ik jullie gesprek onderbreek. Maar ik ben Amal. Ik was hier strikt op tijd, maar u receptioniste die bevestigde dat u een belangrijke vergadering moest bijwonen. Wat ik nogal onlogische vond aangezien ik een sollicitatie gesprek had op die tijdstip.' Zei ik op mijn aller vriendelijkste toon.
'Mijn excuses voor deze misverstand, Amal. De vergadering is morgen. Ik heb de verkeerde schema voor me.' Zei Salima op een schijnheilige toon. Ik keerde me om. Ze was geen enkel letter nog waard.
'Aangenaam Rayan.' Zei hij. Ik nam zijn uitgestoken hand aan en volgde hem naar zijn kantoor.
'Neemt u plaats. Kan ik u wat te drinken aanbieden?'
'Nee dank u wel.'
'Goed.' Zei hij terwijl hij plaats nam achter zijn desk. 'Even u gegevens erbij halen.'
'U kunt me gerust je noemen hoor.' Zei ik toen ik dat deftige gedoe niet meer kon uitstaan. Hij glimlachte terwijl hij door mijn gegevens bladerde.
'Om te beginnen. Dit bedrijf. Mijn bedrijf is succesvol. Als je hiervoor kiest. Moet je er met je volle 100 % voor gaan. Ik accepteer alleen mensen die met kwaliteit en resultaten komen. Geen geflikflooi. Als je op het werk bent, dan ben je er. Dus ook mentaal. Problemen en liefdesverdriet laat je thuis. Dat kan ik hier niet gebruiken. Ik plaats je op mijn afdeling, en je krijgt het kantoor naarst mij. Zo kan ik je 2 maanden in je proeftijd opleiden. En dan is het aan jou resultaten of je blijft of niet. Begrijp je.'
Vol ongeloof keek ik hem aan en luisterde naar zijn harde speech. Deze man was een grap gewoon. Hij weet nog niet wie hij voor zich heeft. Ik kuchte even en sloeg me been over me andere been.
'Liefdesverdriet laat je thuis? Ik accepteer u manier van werken en wil u absoluut niet laten zien hoe, maar het is nogal wát als u meteen ook de persoonlijke kant van u personeel erbij haalt vindt u niet?'
Hij trok zijn wenkbrauwen op en leunde achterover. Hij is dit blijkbaar niet gewend. Dat zag je zo.
'Waar wilt u heen? Mevrouw Amal?' Nou is het genoeg.
'Als ik een Marokkaanse jonge was, of u die zelfde speech zou houden. Ik kan het mis hebben maar ik heb het gevoel dat hier sterk onderscheid wordt gemaakt tussen het geslacht. En ik ben opzoek naar een baan waar gelijkheid nummer 1 is. Dan zien we dan wel of ik met resultaten kom of niet.' Zei ik kalm. Hij vouwde zijn handen en boog zich voorover. Zijn mond tot een smalle streep.
'Morgen ben je hier om half 9. Geen minuut later.' Zei hij kortaf. Ik was aangenomen! Heb ik het toch nog goed gedaan.