Verwacht het meest onverwachte

Deel 21

Diep in gedachten verzonken reed ik met walids auto rondjes. Zonder echt een doel te hebben. Ik zette keiharde muziek op en zong luidkeels mee.
'you're not easy to love...no-ho. Why is everything with you so complicated? Why do you make it hard to love you while i hate it...' zong ik met tranen in mijn ogen.
'Sometimes I get you, Sometimes I don't understand.
Sometimes I love you, Sometimes it's you I can't stand.
Sometimes I wanna hug you, Sometimes I wanna push you away.
Most times I wanna kiss you, Other times put you and every minute you start switching up
And you say things like, ' You don't give a fuck!'
Then I say, 'I'm through with you.' Take my heart from you. And you come running after me, and, baby, I'm back with you.' Deed ik met Rihanna mee.
ik parkeerde hem in een zijstraatje en liep op de voet verder naar de deur waarvan ik dacht dat dat het was. Mijn hartje maakte een sprong van blijdschap.
'samirrrrr!!' gilde ik.
'amaaaal!'nam hij me blij in zijn armen.
'ik heb je gemist!' zei ik. Ik kon het helaas niet droog houden. Alle frustratie en verdriet van de afgelopen dagen kwamen nu omhoog en vochten om een uitweg. Mij tranen liet ik gaan. Ik had ze te vaak ingeslikt.
'hé meisje, ben je nou aan het huilen?' vroeg hij geschrokken. Hij leidde me naar de dak waar de zon volop scheen en ongestoord zijn warme stralen op mij huid liet schijnen.
'wat is er?' vroeg hij terwijl hij me tranen wegveegde en me een ijskoude cola glas aangaf.
'drink maar op.' moedigde hij me aan toen ik door me tranen heen naar het glas keek alsof ik niet wist waarvoor dat dient. Ik nam gehoorzaam en slok en veegde de opkomende tranen ruw van mijn wangen. In mijn hoofd zat ik te discussiëren of ik het hem wel of niet moest vertellen.
'samir. Je weet toch hatim?' vroeg ik na een lange strijd met verstand en hart.
'ja, die kennen we nog..' zei samir voorzichtig. Hij keek me recht en strak aan.
'hij...ik.' Kon ik slechts mompelen.
'heeft hij je pijn gedaan?' vroeg samir meteen met een wilde blik in zijn ogen.
'nee...jaa...niet fysiek.' Zei ik vechtend tegen de brok in mijn keel.
'amal? Wat dan?' probeerde hij tot me door te dringen.
'ik vindt hem leuk.' Vloeide het eruit. samir bleef me een tijdje met knipperende ogen aankijken. Fuck, hier was hij het er niet mee eens. Dat zag ik zo.
'ben je serieus?' zei hij na een pijnlijke stilte.
'ja, ik weet wat je denkt. Maar het kwam er plotseling uit de lucht vallen. Ik ben het er ook niet mee eens. Wollah, ik heb dagenlang gehuild en gesmeekt naar allah deze liefde voor hem te laten verdwijnen. Ik kan hier niks aan doen. Ik heb het niet in de hand, samir. Ik wil en durf dit niet!' huilde ik snikkend.
'maar wacht, je haatte hem toch?' vroeg hij verward.
'jahaa, samir doe nou niet zo traag van begrip. Ik wil het geen liefde noemen. Maar als hij bij me is, voelt het goed. Als hij me aanraakt dan verbrand ik vanbinnen. En als hij alleen maar de kamer inkomt dan klopt mijn hart sneller. Ik kan wel gaan doen alsof mijn neus bloedt, maar dit zijn toch de verschijningen die je krijgt als je verliefd bent. En het is geen puber liefde of iets kleins. Ik ben bang dat dit niet zomaar over zal gaan. Ik heb nooit om een jongen gehuild. Nooit.' Ging ik door.
'oke. Oke. Amal rustig. Je vindt hem leuk. Je wilt het niet. Ben je daarom zo van streek, of is er iets gebeurd wat de druppel de emmer deed overlopen?' vroeg hij raak.
'ja, nou hij heeft iets met zijn opa, en dat maakt hem heel chagrijnig en zo. Deze ketting is van zijn opa en hij heeft het aan me gegeven, zogezegd: zijn geheim dragen. Wat hem pijn doet en wat er achter het verhaal steekt weet ik niet. En daarstraks waren we op het strand en stuurde daarop aan en toen deed hij zo hatelijk tegen mij. Het deed pijn samir. Echt.' Zei ik happend naar adem.
'man, waarom uitgerekend hij!' riep samir boos. 'hij is niet goed voor jou amal. Je weet toch hoe onvoorspelbaar die gast is. en daarbij is hij een lopende vuurpijl. Alleen zijn blik al staat me niet aan, laat staan zijn hele verschijning.' Riep samir.
'ik weet het. Ik weet het. Maar ik kwam hier niet zodat jij het er voor me in zou peperen. Ik zocht steun.' Zei ik gekweld. Ik hoorde samir zuchtte. Hij nam tegenover mij plaats.
'misschien gaat het weg..' probeerde samir een nutteloze zet.
ik lachte hysterische.
'ja joh, misschien gaat het weg. Je hebt volkomen gelijk. Samir gebruik je verstand! Denk je dat het een griepje is ofzo! Wás het maar een griepje.' Schreeuwde ik nu.
'sorry. Ik weet niet wat ik hiermee moet. Ik vindt die jonge niks voor jou. Je weet ik gun je al het geluk hier op aarde. Het is niet dat ik je niet gun, maar amal. Alles jongens behalve hij. uitgerekend hij, je weet zelf toch hoe onuitstaanbaar hij soms kan zijn. Deze informatie heb ik trouwens van jou. Dus amal, ik hoop dat je weet wat je doet.' Zei hij.
'ja, ik weet wat ik doe. Ik doe verlopig niets.' Zei ik afwezig.
'hou me op de hoogte, oke?' vroeg hij. ik knikte. De zon ging al bijna onder.
'samir, ik moet gaan. Bedankt voor je luisterende oor.' Zei ik terwijl ik in zijn armen kroop.
'amal. Je weet dat ik er voor je ben. Wat voor keuze je ook maakt.' Zei hij in mijn oor. Ik knikte.
'bedankt.'
we werden gestoord door luidruchtige stappen die de trappen opkwamen. Samir liet me los. Ilias zijn beste vriend verscheen in de opening van het dak.
'heey, amaltje!' riep hij terwijl hij me een knuffel gaf.
'hey, ilias.' Zei ik lachend om zijn stoned verschijning.
'wat krijgen we nou? Stoorde ik jullie.' zei hij spottend.
'nee hoor. Ik stond op het punt naar huis te gaan.' Zei ik terwijl ik een glimlach op mijn gezicht plakte.
'oke, moet ik je brengen?' vroeg ilias.
'nee, ik ben met de auto. Toch bedankt.' Zei ik liefjes.
'amal?' vroeg hij uit het niets.
'ja?'
'wil je een keer wat met me gaan drinken?' vroeg ilias. Samir en ik keken hem verbaasd aan. In tegenstelling tot ilias vertrok hij geen spier.
'hoe dat zo?' vroeg samir in mijn plaats.
'gewoon. Als vrienden.' Zei hij terwijl hij mijn richting opkeek.
ik knikte.
'samir heeft me nummer. Je kan me bellen als je iets leuks wilt doen. Nu ga ik, me ouders zijn op visite en we kunnen elk moment naar huis gaan.' Zei ik uit het veld geslagen.
'kom op amal. Niets erachter zoeken. Hij zei zelf, als vrienden.' Zei ik tegen mezelf terwijl ik de auto startte.
ik schakelde en reed weg naar mijn ouders. Daar aangekomen waren me neven buiten aan het roken. Ze keken allemaal op.
'nooit een meisje achter het stuur gezien ofzo!' riep ik boos.
'amal hou je kop. Je begint mentaal al door te draaien. Je praat tegen jezelf.' Zei ik weer hardop. Ik parkeerde voor de oprit en stapte zonder hen één blik waardig te gunnen naar binnen. walid en hatim waren aan het stoeien. Me moeder was met me tante en oma in de keuken. me akelige nicht, kautar die keek naar hatim. Tfoe vieze bitch. Schold ik haar in gedachten uit.