Verwacht het meest onverwachte

Deel 24

Een week later.

Amira lach op mijn bed. We zaten samen foto's te kijken van mooie jurken.
'wat vindt je van deze, voor op het laatst?' vroeg amira die mij een geweldig uitziende jurk toonde in het boekje. 'wauww, die is zeker mooi!' riep ik geschokt uit.
'hoeveel kost hij?' vroeg ik. Ze was een tijdje stil. Toen ik haar vragend aankeek wist ik het meteen, we schoten beide in de lach.
'ga er maar vanuit dat die prijs niet eens twee Ferrari's kosten.' Zei ze figuurlijk.
'je trouwt maar één keer, amira.' Zei ik.
'ja, en ik wil salim niet verliezen door hem deze jurk voor me te laten kopen. Ik weet niet eens of hij de schok kan verwerken als hij voor de toonbank staat. We kunnen het wel proberen, maar dan moet er wel een ziekenhuis in de buurt zijn.' Zei ze lachend. ik schoot in de lach terwijl ik een kussen naar haar gooide.
'daar gaan we niet vanuit, he. Amira.' Zei ik.
'we gaan toch altijd van het ergste uit, is het niet?'
'op sommige gelegenheden ja. Maar niet in deze situatie.' Legde ik haar het zwijgen op. er werd gebeld aan de deur. Ik sprong op van mijn bed en rende naar beneden. Niemand was thuis. Ik trok de deur wijd open en keek in een jongeman die ik niet kende, maar die mij vaag bekend voorkwam.
'hey, is walid thuis?' viel hij meteen met de deur in huis.
'nee, en wie mag jij zijn?' vroeg ik terughoudend.
'Zakaria.'
'zakaria wie?'
'Zakaria, ik doe zaken met walid. Tijdelijk werken we samen. Vandaar dat ik hem nodig heb.' Zei hij lichtjes geïrriteerd. Ik vond het wel vreemd dat hij zaken ging doen met walid in de vakantie.
'oke. Ik zal het hem wel doorgeven.' Zei ik terwijl ik die rare gevoel in mijn boek negeerde die mij duidelijk maakte dat hier iets niet klopt.
'ja, zeg maar dat hij me hierop moet bellen.' Zei hij terwijl hij me een gekreukelde papiertje gaf die ik aannam.
'en zeg hem dat de tijd tikt.' Zei hij op een dominante manier, alsof hij alles kan maken. Ik mocht die figuur nu al niet. Zonder hem een letter waardig te gunnen gooide ik de deur dicht en liep weer naar boven.
'wie was dat?' vroeg amira nieuwsgierig, stiekem hopend dat het hatim was. Zodat ze me even kon uitlachen hoe ik de draad kwijt raak in zijn bijzijn.
'ene zakaria die zaken doet met walid?' zei ik vaag en vragend. Ik zelf moest het ook even vatten.
'zaken?' zei ze fronsend. 'in de vakantie?'
'ja dat vond ik nou ook vreemd, weet je. Maar ik ga straks wel vissen bij walid.' Zei ik hoofdschuddend.
ik schudde het van me af en slaagde erin een leuke dag te beleven met amira bij mij thuis. We hadden afspraken gemaakt met een paar negeffa's en naaiers die we deze week allemaal af zouden gaan. Knuffelend nam ik afscheid van amira. Met een zucht ging ik naar de keuken en nam wat frisdrank. Halverwege in de gang kwam walid de gang binnengestormd.
'waar is papa?' vroeg walid meteen.
'met mama en oma en opa naar die mensen van de bergen.' Zei ik ongeïnteresseerd.
'ow. Heeft hij mijn auto meegenomen?' vroeg hij terwijl hij de sleutels van de garage pakte.
'nee, ze zijn met oom hamid gegaan.' Zei ik.
'oke.' Zei hij waarna hij op de bank neerplofte.
mijn nieuwsgierigheid won het van mijn geduld. Ik nam plaats tegenover hem.
'ken jij één Zakaria?' vroeg ik direct. Hij keek me geschrokken aan.
'hoe ken jij zakaria?' vroeg hij duister.
'wie zegt dat ik hem ken? Hij was hier voor je.'
'wat! Hier in mijn huis!'
'nee, hier aan de deur.' Zei ik om te voorkomen dat hij hem direct neer zou steken. Aan zijn blik te zien.
'wat wou hij van je?'
'hij gaf me een nummer, hij zei: zeg dat hij mij moet bellen, en dat de tijd tikt.'
'klootzak.' Zei hij zacht. Toch hoorde ik het.
'klaarblijkelijk geen vriend van je dus?' polste ik bij hem meer informatie uit hem te krijgen.
'we doen zaken.' Zei hij knarsetandend. Het leek meer alsof hij zei we zijn zielsvijanden van elkaar als je naar zijn gezicht keek.
'zaken als in vrienden?'
'nee. Concurrentie.' Zei hij waarna hij zijn lippen op elkaar perste en het papiertje zowat uit mijn hand trok.
'okeee' zei ik langzaam.
'eey hatim, je moet nu komen. Nú.' Zei walid scherp terwijl hij ijsbeerde in de gang. Mijn maakte een sprongetje. Hatim zou komen. En wel nu.
Een half uur later hoorde ik beneden een heftig woordwisseling aan de gang. Toen ik bij het raampje van de trap keek zag ik hatim heftig met zijn armen zwaaien en walid die telefoneerde. Wat was hier aan de hand....
En wat mij vooral bezig hield. Waren zowel walid als hatim in duistere zaken verwikkeld? Je weet maar nooit in die zakenwereld van ze. Zogenaamd pak aan en achter de bureau... er steekt hier meer achter.
'hij heeft hier aangebeld, hier hier! Bij mij ja!' bleek walid de controle te verliezen. Ik bleef geruisloos staan om iets nuttigs op te vangen.
'luister! Hij moet met zijn poten van mijn zaken afblijven ja, dat is op zakelijk gebied. Wie heeft hem mijn adres gegeven. Luister, mo. Jij gaat het onmiddellijk regelen daar. Als hij maar ook de kans krijgt de vertrouwelijke informatie te pakken te krijgen dan slaat hij toe! Hij weet nu dat hatim en ik hier zijn, die gasten hebben daar vrij spel. En als hij maar iets met het bedrijf flikt, dan kun jij alvast je spullen pakken, heb je dat begrepen!' riep hij. of nee schreeuwde hij het hele huis bij elkaar. Hatim probeerde hem te sussen. Ik liep langzaam de trap af en liep zogenaamd nietsvermoedend de woonkamer in.
'hoi.' Zei ik aarzelend.
'hey.' Zei hatim zacht. Ik kon niet wijzer worden uit zijn emotieloze blik.
'wat is hier aan de hand? Waarom schreeuw je?' vroeg ik aan walid die inmiddels op ontploffen stond.
'niks wat jij ooit zult begrijpen. Als jij die gast nog één keer ziet en jij spreek hem met één letter aan. Dan maak ik je kapot. Hoor je me? Niet eens één blik.' Zei walid in plaats van uitleg te geven.
'walid doe rustig a sahbe. Je hoeft je woede niet op je zusje af te reageren. Zij kon niet weten wie ze voor zich had.' Zei hatim terwijl hij hem naar de bank leidde om te voorkomen dat hij dingen kapot ging slaan.