Verwacht het meest onverwachte

Deel 60

Ik zat op een gegeven moment wat onderuitgezakt op de bank en Rayan leunde lichtjes tegen me aan. Beide hadden we niet meer een poging gedaan elkaar verschut te zetten. Ik zat wat te vreten van de koekjes voor me en Rayan at er ook op los.
Ik zat zo lekker dat ik niet doorhad dat mijn ouders al opgestaan waren. Ik dacht niet echt aan iets. Maar ik was ook niet meer hier. De geur en de aanwezigheid van een bepaalde persoon maakte dat ik niet meer in staat was nuchter na te denken. We hebben ons ook zo misdragen deze avond.
'Eerst kunnen jullie elkaar niet uitstaan en nu zitten jullie zowat op elkaars schoot?' Bilal keek ons verbaasd aan. Ik schrok op maar kon niet recht zitten door de brede schouder van Rayan die me onbewust tegenhield.
'Ow sorry.' Zei hij schor en slaperig.
Ik stond op. Rayan keek me nonchalant aan.
'Sterkte.' Zei hij toen me vader mijn naam riep. Het klonk niet echt vrolijk.
'Jij ook.' Zei ik toen ik zijn moeder hem zuur zag aankijken. Hij stak zijn hand naar me uit.
'Wij zijn niet zo van dat schijnheilig gedoe hea. Je hoeft niet te doen alsof.' Knipoogde ik terwijl ik zijn uitgestoken hand negeerde.
'Ja inderdaad. Je begint het te snappen.'
'Nou ik dacht eerder dat jij het begint te snappen. Aangezien jij hier mooi weer probeert te spelen met je zogenaamde handgroet.' Ik wist dat ik nu onzin aan het uitkramen was. Die scheve glimlach op zijn gezicht en zijn spottende ogen bevestigde het even.
'waag het niet...' hield ik hem tegen.
'Ik hou me mond. Je snapt al hoe belabberd je klinkt.'
'En bedankt.'
'Graag gedaan en een fijne avond.' Ik werd meegetrokken door Walid.
Rayan gaf me een lucht kusje en lachte me dom uit.
Ik ben eraan. Echt goed dit keer.

We reden naar huis. Het was muisstil in de auto. Bilal was er niet om me te beschermen. Ik zou van ieder hier in de auto gezeik krijgen. Wat ook logische is. Ik heb me nog nooit zo misdragen als vanavond. Die Rayan haalt gewoon het ergste in me naar boven.
Thuis aangekomen wilde ik me afsluiten voor iedereen maar nog voor ik die kans kreeg kwam Walid al voor me staan.
'Wat in godsnaam was dat tussen jou en die jongen?!'
'Jij bent gaan trouwen met het zusje van mijn leidinggevende. En mijn leidinggevende en ik kunnen nooit door één deur dus ja. ' zei ik zacht.
'Die jongen? Leidinggevende?' Zei mijn vader die er nu is bij komen staan. Kijk vaders praten nog rustig als ze boos op je zijn maar moeders zijn soms echt gevaarlijk. Dan gaan ze met hun hand in hun zij voor je staan. Die houding alleen al maakt me bang.
'Waarom heb je dat ons niet meteen verteld. Weet je wel wat voor indruk we daar hebben achtergelaten door jou hea! Ik schaam mij dood. Zehma mijn dochter ziet er netjes mooi en als een dame uit maar als je haar leert kennen zit ze gewoon kat en muis spelletjes te spelen met haar baas?!' Mijn moeder ging over de rooie.
'Rustig de buren hoeven ons niet te horen.' Probeerde mijn vader mijn moeder te sussen.
'Wat rustig. Weet je hoe kinderachtig ze deed papa.' Zei Walid boos.
'Het spijt me oke. Ik ben niet uit mezelf begonnen. Jullie zagen toch zelf dat hij elke kans aangrijpt om mij verschut te zetten. Zijn moeder heeft ook wel gezien dat hij begon steeds. En Selma is woest op hem. Ik ga me zelf toch niet verschut laten zetten in een overvolle kamer. Waarom? Ik heb altijd gezeik met hem op het werk. Maar hij heeft nogal moeite om privé en zakelijk gescheiden te houden. Hij vind het niet leuk dat Bilal meer met jou en Hatim optrekt dan met zijn broer. Hij komt mij vragen hoe dat zit. Ik weet niet hoe het komt dat jullie ineens de dikste maatjes zijn. Ik wil gewoon mijn werk doen daar maar wie gaat je laten? Ik heb zoveel goeds voor het bedrijf betekent maar dat wil hij niet inzien. Hij blijft de negatieve kanten van mij in het daglicht stellen terwijl we samen horen te werken. In plaats daarvan doet hij alsof ik zijn concurrent ben. Maar maak jullie maar geen zorgen. Ik zoek na de vakantie wel een ander baantje dan zie ik hem daar in ieder geval niet meer.' Ik probeerde er heel triest bij te kijken.
'Ow... ik wist niet dat je problemen op je werk had?' Vroeg mijn vader meteen bezorgd. Mijn moeder daar aantegen bleef koppig de andere kant opkijken. Je zag wel dat ze belangrijke informatie moest verwerken.
'Ewa papa. Niks wat ik niet aankan. Ik ga toch niet elke keer komen zeuren dat ik weer eens ruzie heb met mijn baas. Ik dacht het koelt wel af als we elkaar maar niet zien. Wie had verwacht dat we nu familie zouden worden?' Zei ik zuur. Walid legde een hand op mijn rug.
'Ik heb zo vaak, echt tig keer tegen jou gezegd dat als er problemen zijn dat ik daarvan op de hoogte wil zijn. We staan toch achter je?'
'Tja. In dit geval ben ik blij dat ik niks gezegd heb. Door mij zou je anders ruzie hebben met je schoonbroer. ' zei ik schouderophalend.
'Ja maar je had niet op hem in moeten gaan Amal. Zo zou hij meteen zijn gestopt met plagen.' Zei mijn moeder die duidelijk moeite had beheerst te klinken. Ze was boos op me en terecht.
'Nee mama. Ik weet hoe hij is. Als hij je niet mag dan mag hij je niet. Als ik niks gezegd zou hebben dan was hij rustig doorgegaan. Misschien zou hij wel ergere dingen naar me hoofd hebben geslingerd. Hij verward bij mij mijn wijsheid altijd met zwakte. Hij dwingt me gewoon om erop in te gaan. Ik ben er niet trots op hoe ik me heb gedragen maar ik zou mezelf niet kunnen aankijken als ik me laat beledigen door die drol.'
'Ik snap wat je bedoelt. Ik vond overigens wel dat je goed van je kon afbijten met goeie argumenten. Maar het was de verkeerde tijd en plek. Ik had je steun nodig.' Zei Walid die in ieder geval aan mij kant stond.
'Sorry echt het spijt me. Ik vond dat je het goed deed. Ondanks het incident tussen mij en die klootzak. Ik zal me gedragen de eerst volgende keer.'
'Dat is je geraden want we zijn meteen uitgenodigd voor een etentje. Ik heb zo een gevoel dat die moeder het met ons probeert goed te maken.' Zei me moeder terwijl ze me verwijtend aankeek.
'Het komt goed. Ik ga me excuses aanbieden aan die moeder.' Zei ik om haar te laten afkoelen. Ze knikte en liep toen naar boven. Ik weet dat ze zich nu te trots voelt om me gelijk te geven. Ze vind nog niet dat ik dat verdiend heb. Ik moest ervan glimlachen. Mijn moeder is soms zo voorspelbaar.
'Moet ik met zijn vader gaan praten anders?' Zei mijn vader na een lange stilte.
'Nee papa. Alsjeblieft. Dan lijkt het alsof ik hem niet aankan. En daarbij ga je de situatie ook nog eens groter maken dan het eigenlijk is. Het is niet nodig om het er uitgebreid over te hebben. Ik ben er zeker van dat hij ook de volle laag gaat krijgen van zijn ouders. die weten heus wel dat hun zoon geen lieverdje is.' Probeerde ik mezelf eruit te redden.
Mijn vader knikte bedenkelijk.
'Echt het is de moeite niet waard.' Probeerde ik hem nu helemaal over de streep te halen.
'Ja Amal heeft gelijk. Het is iets tussen hun en het zijn twee volwassenen. Althans dat hoop ik. Ik weet zeker dat ze er zelf uitkomen. Als wij ons ermee gaan bemoeien
Dan is de kans groot dat er oneindigheid kan ontstaan tussen de families. En dat is het toch niet waard. Het zijn leuke mensen zonder die snotneus mee gerekend dan' Zei Walid.
'Ja dat is het echt niet waard papa. Bilal en Selma zijn echt gemanierd en ik kan het heel goed met hun vinden. Dat ga ik echt niet verpeste door dat irritante fruitvliegje die het de hele tijd op mij gemunt heeft alsof ik een of andere banaan ben. We vinden heus wel een manier om hier professioneel mee om te gaan.' Me vader en Walid moesten lachen.
'Je probeert zeker niet te zien hoe groot hij eigenlijk wel niet is.' Lachte Walid.
'Vandaar dat ik hem probeer te minimaliseren met mijn woorden. Want zijn arrogantie moet echt bestreden woorden.'
'Ik zou zeggen. Verzamel wat fruitvliegjes dan. Waar gaan we het leggen in zijn deken? Of gewoon in zijn kamer? Denk je dat hij de boodschap dan begrijpt?' Spotte mijn vader. Ik was blij dat hij er de humor van in kon zien na alles. Mijn moeder rende ineens naar beneden.
'Ben je wel goed bij je hoofd?! Wat breng je dat kind op ideeën? ?!'
'Relax. Het was een grap mama.' Zei ik meteen.
'Ja grap ja.' Lachte mijn vader. Ze was nog steeds boos op me. Ze liep boos terug naar boven.
'Kun je hier in Marokko fruitvliegjes kopen?' Fluisterde ik. We schoten in de lach. Tot een slaperige Hatim ineens in de kamer verscheen.