Verwacht het meest onverwachte

Deel 82

Door Bilal vergat ik even het hele gebeuren in de keuken. Met Bilal kan ik oprecht zoveel lol hebben. Op een gegeven moment zat iedereen bij elkaar op de sta7. Mijn ouders en de ouders van Rayan zaten in de woonkamer tv te kijken.
Ik zweer het je, Najoua zat vast geplakt aan Rayan deze avond. Ik kreeg er geen hoogte meer van. Wilde ze mij pijn doen? Oke, misschien wist ze niet dat ik hem leuk vind en dat we heel close met elkaar zijn. Jawel hoe kan ze dat niet zien. Het wordt tijd om met Rayan te gaan praten, want hij neemt nog al tijd afstand vandaag van me.
Ik ging naast Rayan zitten. Aan de andere kant zat Najoua. Ik werd er zuur van. Rayan keek me aan.
'Ik wil even met je praten, kom je mee?' vroeg ik zacht aan hem. Hij boog zich een beetje naar me toe om me te verstaan. Najoua wilde meeluisteren. Ik wist niet of ik hierom moest lachen of huilen.
'Tuurlijk.' Hij stond op. Ik liep achter hem aan naar beneden. Niemand had ons door, de jongens waren namelijk druk bezig de sta7 te verbouwen met hun gedreun iedere keer.
Behalve Najoua en Selma. Selma ging meteen naast Najoua zitten en begon met haar te praten. Ik moest Selma echt een bos bloemen geven voor al dat acteren van vandaag voor mij. Ik liep naar de kamer van Rayan. Rayan deed de deur achter zich dicht.
'Uhm ik snap even niet zo goed waarom je afstand van me neemt?' vroeg ik maar meteen. Ik ging op zijn bed zitten. Rayan kwam naast me zitten met zijn gezicht naar mij toe.
'Ga je me niet uitleggen wat er vanochtend is gebeurd dat je zo van slag mijn huis uit rende?' vroeg hij.
'Is dat de reden dat je zo afstandelijk bent? Dat ik je nog niets heb kunnen zeggen?' Vroeg ik.
'Nee. Ik wil graag van je weten wat er vanochtend met je was?'
'Najoua en ik gaan denk ik wat problemen krijgen in de toekomst. Selma heeft me daarvoor gewaarschuwd. En ik was van slag van wat ze me vertelde daarom rende ik weg om stoom uit te blazen.'
Hij knikte.
'Heeft het zogenaamd niets met Hatim te maken?' vroeg hij heel droog.
'Huh, Hatim? Nee joh. Weet je wat wel verschut was, ik was aan het huilen en toen stond hij ineens achter me. Hij begon zogenaamd overbezorgd te doen, toen heb ik hem even duidelijk gemaakt dat hij zich moet bekommeren om zijn vrouw. En toen ben ik weggegaan. Dus wat Hatim betreft is hij gelukkig een afgesloten hoofdstuk. Trouwens hij wordt vader, maar nog tegen niemand zeggen, ik heb het van Selma gehoord.' Ratelde ik aan een stuk door. Rayan keek mij verbaasd aan.
'Wat is er? Waarom kijk je zo?' vroeg ik onzeker.
'Dus je huilde niet om Hatim?'
'Pardon? Zie ik er zo hopeloos uit? Er bestaan leukere jongens dan hij hoor.' Zei ik lachend. Het leek alsof hij zich ontspande. Toen pas begon het tot me door te dringen.
'Ow mijn god, deed je daarom zo afstandelijk?' vroeg ik verbaasd. Hij knikte.
'Hoe kwam je daar dan bij?' vroeg ik.
'Gewoon, gevoel ofzo?' zei hij terwijl hij ging liggen op zijn bed.
'Zo wat een inhoudelijke frustraties komen eruit jongen.' Zei ik sarcastische.
'Ik was bang dat hij je nog steeds pijn doet.' Zei hij schor.
'Nee gelukkig is die tijd voorbij.' Zei ik zuur. Hij kwam half overeind.
'Echt?'
'Ja Rayan.' Zei ik terwijl ik naast hem ging liggen en naar de Marokkaanse betegelde plafond keek.
'Ik dacht dat ik afstand van je moest nemen, sorry dat ik niet meteen met je kwam praten.'
'Het geeft niet. Wil je de volgende keer wel gewoon met me praten, ik hou er niet van als je zo afstandelijk doet.' Zei ik eerlijk. Hij grijnsde.
'Wat zijn we lekker direct?'
'Ja natuurlijk. Ik ga niet tegen je liegen.' Zei ik lachend. Hij trok me overeind en omhelsde me.
'Ik ben blij dat dit uit de lucht is.' Zei hij zuchtend. Ik knuffelde hem terug. Voor hoelang zou het goed tussen ons blijven? Vroeg ik mij in stilte af.