Bazı Hatalar Affedilmez! (Tamamlandı)

53. Umurumda Değil

Apocalyptica - I Don't Care ft. Adam Gontier  

Seçtiğim müziklerin hikayenin ruh haliyle uyumlu olmasına dikkat ediyorum. Umarım beğenirsiniz:) Hatalarım olduğunu biliyorum. Fırsat buldukça düzenlemeye çalışacağım. Herkesin aradığı mutluluğu bulması dileğiyle...

Sözleştikleri parka vaktinden çok önce gelen Bilge kendisini başka bir banktan izleyen Canan'a doğru baktı. Canan'ın varlığı genç kıza tahmin ettiğinden de fazla güç veriyordu, ancak Canan'a yük olduğunun farkındaydı. Birkaç gün önce Canan'ın bilgisayarındaki  açık e-postayı görünce bunu daha iyi anlamıştı. Canan'ın artık işine dönmesi gerekiyordu. Çaresiz olmaktan nefret eden Bilge annesinin ailesinin iyi insanlar olması için kaçıncı kez dua ettiğini bilmiyordu. Sıkıntıyla sağa sola bakınırken ona doğru gelen kadını gördü. Yavaşça ayağa kalktı, çünkü kadının fotoğraflarına defalarca bakmıştı. Korkuyla karışık tebessümünü sundu gelen kadına.

"Zeynep Hanım?"

Yaşlı kadın kızının kopyasına şaşkınlıkla baktı. Karşısındaki kız Sevgi'nin kopyasıydı. Yılların özlemi, acısı, pişmanlığı hepsi birbirine karışmış şekilde "Sevgi" diyebildi sadece. Bir an sonra Bilge kendini yaşlı kadının kolları arasında buldu. Zeynep Kırca bütün kuvvetiyle Bilge'ye sarılırken bir taraftan da kızın saçlarına öpücükler konduruyordu. Sonunda sakinleşen kadın sanki Bilge her an ortadan kaybolacakmış gibi kızın elinden sıkı sıkı tutarak banka oturdu.

"Hep seni merak ettim. Sensin değil mi? Yavrumun yavrusu, kızımın göz bebeği. Annene o kadar benziyorsun ki uzaktan seni gördüğümde Sevgi'm geldi sandım."

Bilge yaşlı kadının yarı ağlar yarı güler konuşmasının bitmesini sakin bir şekilde bekledi. Yaşlı kadın kızın yüzünü okşayarak gülümsedi.

"Babanın öldüğünü öğrendiğimde seni yanımıza almak istedim. Seni bulmasını için tuttuğum adamlar bana senin öldüğünü söyledi. Günlerce kendime gelemedim."

Gözleri dolan kadın derin bir nefes aldıktan sonra ağzından kaçmasına engel olamadığı hıçkırığıyla tekrar ağlamaya başlarken bir taraftan da konuşmaya uğraşıyordu.

"Bana senin öldüğünü söylediler. Bu gerçekten de sensin değil mi? Başka bir açıklaması olamaz ki, annenin kopyasısın. Annen senden biraz daha uzundu ve gözlük kullanmıyordu. Onun haricinde her şeyinle ..."

Tekrar ağlamaya başlayan kadının elini tutan Bilge "Bugüne gelene kadar olanlar çok uzun bir hikâye. Vaktiniz varsa anlatabilirim Zeynep Hanım."

"Bana sakın Zeynep Hanım deme. Anneanne ..."

Gözlerini kapatan yaşlı kadına bir şey olmasından korkan Bilge korkuyla Canan'a doğru baktı. Eliyle kadını çağıran Bilge ne yapması gerektiğini bilemeyecek kadar heyecanlıydı. Bilge ve yaşlı kadına yaklaşan Canan "İyi misiniz hanımefendi?" diye sordu. Sonrasında yaşlı kadına Canan'ı tanıtan Bilge kadın biraz sakinleşince yavaş yavaş her şeyi anlattı. Kara ailesi ile ilgili olan kısımları ise anlatmadı. Daha önceden Canan'la konuşup anlaşmışlardı. Önce annesinin ailesini gözlemleyeceklerdi. Bir sıkıntı olmazsa hayatının karanlık tarafını paylaşacaktı Bilge.

"Bu şekilde ayrılmak istemiyorum. Seni bu kadar zaman sonra bulmuşken böyle başka eve gitmene dayanamam. Bu akşam büyükbabanla konuşacağım. Senin yanın bizim yanımız artık. O kadar yıl boşa gitti."

Nefes almadan konuşan kadına sempatiyle bakan Canan "Bu akşam eşinizle konuşmanız en doğrusu. Bilge'yi isteyecek mi yoksa istemeyecek mi? Yarın tekrar konuşuruz duruma göre" dedi.