Bazı Hatalar Affedilmez! (Tamamlandı)

25.Rehavetin Sonu...

Uyumaya hazırlanan Neşe, çalan kapı sesiyle birlikte elindeki tarağı bırakıp kapıyı açtı.

"Şu hale bak karımın odasına izinle girebiliyorum. Zalim kız."

"Of, sırf bunu demek için mi geldin?"

Elleri cebinde yaylanarak kıza gülümseyen Bekir "Karımla vakit geçirmeye doyamadım. Sonra aklıma geldi seninle eski fotoğraflarımıza bakarız diye düşündüm. Uyumak için henüz erken değil mi?" diyerek masum bir şekilde Neşe'ye gülümsedi.

"Benim çocukluk fotoğraflarım mı?"

"Kızım senin bebeklik fotoğrafların bile var. Şimdi gelecek misin?"

Ailesinin bir yangında yok olduğunu söylediği bebeklik fotoğraflarını görebilmenin heyecanıyla Bekir'in teklifini hemen kabul etti kız.

Salona geldiklerinde Bekir, daha önceden çıkardığı albümleri kızın kucağına koydu.

"Sen bunlara bakmaya başla fıstık ben meyve suyu alıp geleyim bize olur mu?"

Aklı tamamen fotoğraflarda olan kız olur der gibi başını salladı. Odadan dışarı çıkan Bekir'i fark etmedi bile. Baktığı fotoğraflarda aklını kurcalayan tek bir şey vardı. Annesi, babası ve ninesi neden yoktu bu fotoğraflarda?

Getirdiği meyve sularından birini kızın eline tutuşturan Bekir, karısının baktığı fotoğrafa doğru eğildi ve sesli bir şekilde gülmeye başladı.

"O zamanlar tamamıyla kel bir bebektin. Yanılmıyorsam iki yaşına kadar doğru düzgün saçın yoktu."

"Bu nasıl olur annem saçlı doğduğumu söylemişti. Oysa fotoğrafta saçım yok. Şaka mı bu?"

Yaptığı hatayı fark eden Bekir olayı toparlamak için aklına ilk gelen şeyi söyledi.

"Yani bilirsin kargaya yavrusu şahin gözükürmüş. Tependeki bir iki tel saç sayılıyorsa evet, saçlı doğdun."

Bekir'in söyledikleri ile ikna olan kız suratını astı.

"Sen benim anneme karga mı dedin?"

Kızın sorduğu soru ile Bekir, uzun süre güldü ve meyve suyundan bir yudum içtikten sonra konuştu.

"Kadın milletinin aklı nasıl çalışıyor hiç anlamıyorum. Söylediğim cümlede takıldığın nokta bu mu karıcığım? Hem kırgın olması gereken biri varsa, o da benim. Hayatımda hiç yapmadığım bir şeyi yaptım, başka biri için mutfağa girdim."

Bu kez gülme sırası kızdaydı.

"Seni duyan da mutfağa girince sarma sardın, mantı açtın falan sanacak. Bir bardak meyve suyu getirdin altı üstü."

Numaradan suratını asan Bekir "Kocanın senin için yaptıklarının değerini bilmiyorsun Neşe Hanım. Ben annem için bile böyle bir şey yapmadım" dedi.

"İyi hemen küsme, içtim bak."

Büyük bir yudum aldığı meyve suyunun buruk tadı ile suratını buruşturan kız, Bekir'e baktı.

"Hayatımda hiç kimse için yapmadığımı yapıp bu iğrenç şeyi içtim. Ne var bunun içinde Allah aşkına?"

"Fatma ablanın yaptığı organik zamazingolardan biri işte, sabah ona söylersin artık."

Bir taraftan küçük yudumlarla koca bir bardak meyve suyunu ayıp olmasın diye bitirmeye çalışan kız, aklını kurcalayan soruyu sordu.

"Bekir anlamadığım bir şey var bu fotoğraflarda babamlar hiç yok, ancak şu adam neredeyse her fotoğrafta var."