Bazı Hatalar Affedilmez! (Tamamlandı)

26. Sesimi Kimse Duymadı

Bekir'i itmeye çalışan kız ne kadar uğraşırsa uğraşsın adamı milim yerinden oynatamadı. Refleksleri yavaş bile olsa aklı başına geleceklerin farkındaydı ve inanılmaz korkuyordu.

"Yapma Bekir ben buna hazır değilim. Lütfen bırak beni."

Neşe o zaman anladı ki erkekler gerçekten de hayır kelimesini evet olarak algılıyordu. Bunun verdiği dehşet hissiyle daha çok çırpınmaya çalıştı, çalıştı, çalıştı...

Bekir'in kendisini anlamadığını sadece kendi istekleri ile ilgilendiğini fark etti. Kızın boynunu dişlemesiyle birlikte Neşe içinden yükselen korkunun etkisiyle çığlık atmaya başladı.

"İşte böyle bebeğim" diyerek ısırdığı yeri yalayan Bekir sözlerine devam etti.

"Daha başlangıçta böyle çığlıklar atarsan sana sahip olduğumda bütün şehir bizi duyacak bebeğim. O yüzden daha kısık sesle inle."

Gözyaşları içinde karşısındaki adama bakıp içinden ne diyor bu adam diye geçirdi. O zevkten değil korkudan bağırmıştı. Bileklerinden tutan adamdan kurtulmak için tekrar kıvrandığında Bekir erkeksi bir tatminle hayvansı bir ses çıkararak kızın dudaklarına kapandı.

Bu gerçek olamazdı. İşte o anda babasının kötü bir durumda kendisini kurtarması kimseye muhtaç kalmadan ayakta durması için çizdiği yol haritasından ne kadar uzaklaştığını fark etti.

Bilincine vardığı gerçek ile isteri krizine tutulmuş bir şekilde ağlamaya başladı. Kızın dudaklarından ayrılan Bekir son derece şefkatli bir sesle karısına seslendi.

"Ağlama bebeğim istemediğin hiçbir şey yapmam sana. Bırak biraz seveyim söz veriyorum canını yakmayacağım."

Kızın gözyaşlarından öpen Bekir'in ilgisi çoktan karısının göğüslerine kaymıştı.

"O kadar pembe ki sanırım beyaz tenli olmanın avantajı bu. Çok güzelsin karıcığım hem de çokkkk."

Eğilerek kızın sol göğsünü yalamayan başlayan Bekir son derece yavaş bir şekilde kızın göğsünü emmeye başladı. Neşe bunu istemediği için adamın kafasını kaldırması için saçından çekince olayı kızın artık arzulu olmasına yoran Bekir bir elini kızın bacak arasına götürdüğü anda Neşe nereden geldiği belli olmayan bir güçle Bekir'in sırtına vurdu.

"Bırak beni hayvan herif bırak. Dokunma."

Sinirden gözü dönen Bekir kollarından güç alarak kızın üstünde doğruldu ve bir yılan gibi tıslayarak konuştu.

"Ben senin kocanım madem altıma yatmayacaktın ne diye evlendin benimle?"

Korkudan susan kızın konuşmaması adamı iyice kızdırdı.

"Bugün olmasa yarın, yarın olmasa başka bir gün zaten yatacaktık ulan. Şimdi neyin havası bu sıfatını si... Ağzımı bozdurma lan. Kimseye göstermediğim anlayışı gösterdim sana ben o yüzden kes sesini. Canını yakmamı istemiyorsan kes! Gerçek bir kadın gibi karşılık ver bana."

Adam konuştukça sessizce ağlayan kız oldukça kısık bir sesle fısıldadı.

"Ama ben korkuyorum."

"Neden korkuyorsun benden mi? Bak bebeğim sakin kalmak için ne kadar uğraştığımın farkında bile değilsin. Benim yerimde başka bir adam olsaydı daha ilk günden seninle yatardı. Peki, ben ne yaptım? Bana alış istedim, seni bekledim günlerce. Şimdi sakinleş ve derin derin nefes al. Bu gece karı koca olacağız Neşe o yüzden bırak sana da keyif vereyim."