Perspectief Samir
Na wat vrienden te hebben afgezet reed ik richting huis. Ik dacht terug aan mijn eerste week dat ik hier nu was. Het viel me op dat Sarah wat vrolijker is dan in Nederland. Het zal vast komen doordat ze zoveel tijd door brengt met Farida en Oma. Ze heeft me vandaag voorgesteld aan de ex van Redouane. Wat een sukkel is die gozer dat hij Laila heeft laten gaan. Het is een mooie meid en als ik Sarah mag geloven is ze nog serieus ook. Misschien is dat ook de reden dat ze niet bij Redouane past. Terwijl ik de straat in rij zie vanuit de verte Sarah op haar balkon zitten. Ik parkeer mijn auto en stapte uit. Naarmate ik dichter bij huis kom, valt het me op dat het niet Sarah is die daar zit, maar.. Is dat? Ik moet me vergist hebben want dat kan niet Latifa zijn. Ik weet dat Sarah haar haat en haar dus nooit mee naar huis zou nemen. Plotseling zie ik dat Sarah in de deuropening staat en ik hoorde dat ze aan het praten waren. Ze zagen me niet lopen want Sarah die zei helemaal niks tegen me. Ik wilde de sleutel in de deur stoppen toen ik het niet kon helpen dat ik ze hoorde praten..
"Ik voel steeds zijn adem in mijn nek, ik ruik steeds de geur van alcohol om mijn heen." Ik fronste mijn wenkbrauwen en bleef luisteren. "Ik voel steeds zijn handen over heel mijn lichaam heen." Plotseling hoorde ik gehuil en kreeg ik al snel te horen wat daar de reden voor was. "Sarah, HIJ heeft me gewoon VERKRACHT!" Ik kon mijn oren niet geloven! Wie heeft haar verkracht? Wanneer?? Waar? Wie? Hoe.. Hoe is Sarah hier bij betrokken?
Allemaal vragen die door mijn hoofd raasden waar ik ook snel weer op antwoord kreeg. Nog steeds hoorde ik ze allebei. "Luister Latifa, probeer zoveel mogelijk te herinneren aan hem. Schrijf details van hem op en probeer er achter te komen wie hij was, waar hij woont, alles wat hij die avond tegen je heeft gezegd moet je op schrijven. Alleen dan kunnen we hem vinden en.." "En dan wat?" "Dan zal hij zijn straf krijgen, je denkt toch niet dat hij hier mee weg gaat komen?" Er was een moment van stilte. "Denk je nou werkelijk dat mensen mij zullen geloven? De reden dat jij me gelooft is alleen maar doordat je het met je eigen ogen hebt gezien. Als jij het via via had gehoord zou je vast denken dat het héél anders was gegaan." Ik schudde mijn hoofd uit ongeloof.. HOE heeft Sarah het gezien? "Geef het nou maar toe. Jij zou me ook niet hebben geloofd als je er niet bij was, dus wat heeft het voor zin. Vergeten. Dat is het enigste wat ik kan doen. Op die manier komt niemand het te weten." "Nee, ben je gek geworden. Ik weet het! En hij verdient zijn straf. Jij bent niet degene die moet boeten voor zijn daad. HIJ is degene die ervoor moet boeten!" Zo typisch Sarah om dat te zeggen, maar ze heeft wel gelijk. Hoe kan je als meisje nou niet willen dat hij zijn straf niet krijgt.. Zucht.. Ik ging met mijn hand door mijn haar en moest even nadenken. Ik ging naar binnen en liep direct naar boven en ging naar mijn kamer die naast die van Sarah was. Ik legde mijn autosleutels op tafel en deed meteen de deur van de balkon open. Ik ging stilletjes zitten en luisterde of het gesprek verder ging. Helaas was dat niet het geval en ze gingen als snel naar binnen. Sarah stelde voor om eerst te gaan slapen en morgen verder te praten. Wat een goed idee was. Ik ga nu eerst slapen en morgen ga ik met ze verder praten..
