Haastend liep ik naar mijn kluisje om mijn spullen daar in te gooien. Ik moest over 20 min werken en als ik niet snel opschiet dan kom ik nog te laat. Nog vlak voordat ik de deur van mijn kluisje dicht wilde doen, keek ik naar de binnenkant van mijn deur en zag de foto van mijn séno yemma. Ik mis haar zooo erg. Na 3 jaar denk ik nog iedere dag bij elke stap en elke zucht die neem aan haar.
Met een tranen in mijn ogen drukte ik snel een kus tegen de foto en gooide het deurtje dicht.
Ik was precies op tijd aangekomen om mijn werk. Ik werkte als serveerster bij een klein restaurantje in de stad. Het was echt een slaven baantje, maar ik moest toch geld verdienen. Van mijn vader hoef ik al helemaal geen geld te verwachten, hij wil juist dat ik de helft van mijn salaris aan hem geef. Ik heb al hele discussie met hem erover gehad, maar hij bleef erbij, dat ik hem geld MOET geven zolang ik nog thuis woon.
Gelukkig heb ik mijn broer Samir nog, het bedrag dat ik aan die z*k geef, kreeg ik van hem altijd terug. Hij is echt de beste broer die je maar kan wensen. Hij doet alles voor me en ik voor hem.
Ik liep direct door naar achter om mijn schort en mijn bestel boekje te pakken. Ik zag dat er nog niet heel veel mensen waren dus ging ik de glazen afspoelen die nog niet schoon waren.
Ik liet mijn theedoek vallen dus ik bukte om die op rapen. Ik hoorde dat er een groep mensen binnen kwam lopen dus ik moest weer aan het werk.
Ik ging weer overeind staan en zag dat Latifa, Hicham en de rest van hun vrienden aan een tafeltje zaten. Shit! Ik had geen zin op hun bestelling op te nemen, maar aangezien de andere serveerster bezig was, had ik geen keus.
