Perspectief Sarah
Ik keek snel voor me en deed alsof ik verdiep in mijn boek zat.
Ik deed mijn mp3 uit en stopte die in mijn tas.
Ik schaamde me dood. Niet zo zeer omdat hij het was, maar omdat iemand me op zo'n domme manier heeft gezien.
Ik erger me ze vreselijk aan hem.
Om de vernedering nog groter te maken ging hij recht tegenover mij zitten.
Ik had op dit moment echt schijt en keek hem brutaal aan.
"Wat heb je een mooie stem" zei hij. Ik wist dat hij me voor schut wilde zetten dus speelde ik het spelletje mee. "ja joh, vind je?"
"Ja je zingt echt met bepaald gevoel, je zou volgend jaar aan Idols mee moeten doen."
"Ik kon het niet geloven, mij een beetje zitten beledigen. Ach man, bespaar je de moeite om een zogenaamd compliment te geven, ik weet toch wel waar je op uit bent en dat zal je niet lukken."
Hij dacht natuurlijk, nog z'n NERD die zichzelf voor lul gaat zetten op tv.
Tazz, wat denkt hij wel niet?
Ik pakte mijn boek en verliet het lokaal.
Eindelijk heb ik die kwal de waarheid verteld..
