Perspectief Sarah
Ik werd erg vaak wakker, dus besloot ik om maar even naar beneden te gaan. Ik stond op en liep zachtjes naar benden. Ik liep naar de keuken en schonk een glas water in. Ik had net mijn glas water op toen iemand mijn arm aanraakte. Ik schrok me rot en gaf een gil en liet de glas uit mijn handen vallen. Ik draaide me om en keek hem aan "oh ben jij het, ik schrok me dood." Ik begon meteen alle glasscherven van de grond op te rapen. Het viel me op dat hij geen shirt aan had. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat het niks met me deed. Tot mijn verbazing hurkte hij naast me en hielp met het oprapen van de scherven. Hij stond véél té dichtbij. Ik voelde me totaal niet op me gemak en haastte me met het oprapen van de schreven. Ik voelde dat hij me aankeek en zei "haat je mij?" Ik schrok van die vraag en ik stond meteen op. Weer stond hij ook op en maakte weer oogcontact met me. "Haat je mij?" Wat is dat nou voor vraag? Ik ben het zat, ik ga alles gewoon eerlijk opbiechten. “Ik haat niemand, en jou ook niet." Hij was duidelijk opgelucht. We stonden nu oog in oog met elkaar.
Ik zag dat hij een diepe zucht nam en zei "ik wilde écht niet afluisteren, maar ik hoorde jou met Laila praten toen jullie buiten zaten." Nog steeds stonden we oog in oog met elkaar. "Ik vroeg me wat af, weet je écht niet wie het meisje is waar Laila je over vertelde?" Bij het horen van deze woorden werden mijn ogen letterlijk groter.
Ik voelde me totaal niet op mijn gemak en moet hier weg zien te komen. "Nee ik weet het écht niet, maar ik ga nu weer slapen dus.." Ik liep snel richting de deur en wilde naar boven. Hij ging snel voor me staan en blokkeerde de weg. "Waarom loop je weg? Iedere keer dat wij een moment alleen zijn, weet je niet hoe snel je weg moet komen. Waarom doe je dat? Waarom loop je iedere keer weg? Waarom wil je niet bij mij in de buurt zijn? Sarah, dat meisje waar Laila het over had.. dat ben jij! Snap je dat, dat niet? Wil je nou écht zeggen dat je niks gemerkt heb? Betekende onze zoen dan helemaal niks voor jou? Voor mij betekende het écht alles en denk er nog heel vaak aan. Nog steeds keek hij me aan. "Sarah, zeg dan iets.."Hij pakte mijn hand en ging dichter bij me staan. "Voel je dan helemaal niks voor mij?" Fluisterde hij. We stonden nu zo dicht bij elkaar dat onze gezicht elkaar haast aanraakte. Nog steeds zei ik niets en hij me diep in de ogen aan. "Alsjeblieft Sarah.. Zeg iets. Voel je iets voor mij?"
