Perspectief Hicham
Ik ging naast haar zitten en probeerde oogcontact met haar te maken. Ik pakte haar gezicht in mijn handen veegde een traan weg. Wat was ze toch mooi. Dat ik dat nooit eerder heb gezien? "Trek je niks van haar aan, ze zal nooit aan jou kunnen tippen, vergeet dat nooit" Ik kon aan haar zien dat haar iets dwars zat. "Hoor je wat ik zeg Saar?" Het was nu of nooit. Ik bracht haar gezicht dichterbij en bleef haar recht in de ogen aankijken, voor het geval dat ze niet wilde. Zachtjes omhelsde ik haar en liet onze lippen elkaar aanraken. Ik zag dat ze haar ogen sloot en dat me terug zoende. Eindelijk. Ik heb me in geen lange tijd zo gelukkig gevoeld. De kus was werkelijk… VUURWERK
Perspectief Sarah
Ik zoende hem terug. Ik zoende hem terug? Waar ben ik mee bezig?
Ik trok me van hem terug en keek hem aan. "Wat doe je?!" Hij keek me niet begrijpend aan en zei "nou, ik zoende je.. en jij zoende mij terug.."
Zachtjes schudde ik mijn hoofd. Nee, ik zoende jou niet. Je wist dat ik in een kwetsbare positie zat en daar heb je misbruik van gemaakt. Je zou anders nooit met mij gezoend hebben en ik ook niet met jou!"
Ik kon nog steeds niet geloven dat ik me door hem heb laten zoenen en dat ik mee deed?
Ik stond op en pakte mijn tas. Ik liep snel weg, maar hij liep me achterna. "Sarah wacht. Ewa wacht even." Ik rende meer dan dat ik liep. Natuurlijk haalde hij mij in en stopte me. "Wacht dan even"
"Hoezo moet ik wachten? Wat valt hier nog aan toe te voegen? Je hebt gewoon misbruik van me gemaakt. Je zag dat ik verdrietig was." Vol ongeloof keek hij me aan. "Ik wilde je alleen maar.." "Wat wilde je? Je wilde me troosten? Zie je nou wel. Je wilde me troosten en dat heb je op JOU manier gedaan sorry, maar op die manier hoef ik niet getroost te worden."
Ik duwde hem opzij en liep weg. "Saar, laat me je op z’n minst naar huis brengen."
Ik pakte mijn telefoon en belde Samir op, Ik kon dan meteen vragen of hij me naar mijn werk kon brengen. Shit zijn telefoon stond uit.
Ondertussen liep Hicham alweer naast me. "Laat me je naar huis brengen" zei hij op een hele zachte toon. Ik keek hem aan, hij had een hele rustige blik in zijn ogen. "Ik moet naar mijn werk toe." "Ewa laat me je brengen."
We liepen naar zijn auto en hij opende de deur voor me, ik nam de deur van hem over en deed hem zelf dicht.
Hij liep om en stapte in. "Hoe laat moet je beginnen?" "Over 3 kwartier" het was 25 min rijden vanaf hier, dat ging dus een lange rit worden.
Hij deed zijn radio aan en toevallig was het nummer 'Feel' van Robbie Williams bezig. Ik voelde de schaamte alweer opkomen en volgens mij had hij dat door. Hij deed de radio harder en keek me aan, bijdehand keek ik hem ook aan en deed alsof het me niets kon interesseren, maar ondertussen brandde ik van schaamte.
Ik voelde me helemaal niet op mijn gemak, vooral omdat hij me om de seconde aankeek. Eindelijk waren we bij mijn werk aangekomen. "Tot hoe laat moet je werken?"
"hoezo?" (Wat gaat hem dat aan?) "Als je wil kan ik je ophalen." Vol ongeloof keek ik hem aan. "Nee hoeft niet, ik pak de bus wel." "Ik ga." Net toen ik uit wilde stappen pakte hij mijn hand vast en hield me tegen. "Waarom doe je zo?" "Waarom doe ik wat?" "Je moet echt niet denken dat ik misbruik van wilde nemen ofzo" "Ik wil zeker weten dat je niet die indruk van mij krijgt." Ik knik en wilde mijn hand los trekken, maar hij liet me niet los. "Sarah je moet me geloven, het was nooit mijn bedoeling geweest om je die indruk te geven en ik moet zeker weten dat je dat weet" Ik zag aan zijn blik dat hij serieus was. "Ik geloof je"
Ik trok mijn hand los en stapte uit, deed de deur dicht en liep weg..
