Perspectief Sarah
Ik draaide me om en zag hem daar staan. Precies zoals in mijn droom. Ik kon geen woord uitbrengen en voelde me niet op mijn gemak. Gelukkig deed hij het woord. "Kan je ook niet slapen door de hitte?" Ik keek naar zijn onblote boven lichaam en zei "ehm, niet zo erg als jou, maar het is inderdaad warm ja.
Ik zag dat hij een glimlach op zijn gezicht kreeg en keek verlegen omlaag. Omdat ik moe was en weer verder wilde slapen besloot ik om niet langer bij hem in de buurt te blijven dan nodig was. Ik schraapte mijn keel en liep richting de deur om de keuken te verlaten, vlak voordat ik de keuken uitliep maakte ik nog 1 keer oogcontact met hem. Ik kreeg een blik van hem waardoor ik het nu zéker wist. Ik liep de trap op en hoorde Laila al snurken. Plofte mezelf op het bed neer en sloot mijn ogen. Ik wist het nu zéker.. Zucht.. Ik wist nu zeker dat ik hem niet haatte..
Perspectief Hicham
Verbaasd keek ik naar Sarah die net als in mijn droom in de keuken stond. Kon het maar gaan net als in mijn droom.. Zucht.. Tja, helaas. Ze draaide zich om en keek me aan. Om het ijs in deze warme nacht te breken besloot ik om het woord maar te doen. "Kan je ook niet slapen door de hitte?" Ze keek me heel even aan en zei "ehm, niet zo erg als jou, maar het is inderdaad warm ja." Ik voelde me letterlijk underdrest en richtte mijn blik meteen naar de grond. Al snel zag ik dat ze de keuken wilde verlaten en liep richting de deur. Ze gunde me 1 seconde van haar blik en liep toen weer snel naar boven. Ik wist het nu zéker. Al snel liep ik ook naar mijn kamer en ging liggen. Ik probeerde haar gezicht voor de geest te halen. Ik wist het nu zéker. Ze voelt écht niks voor me. Ik moet en zal haar vergeten.. Zucht..
Ik stond om 8 uur op en besloot om te gaan trainen. Ik pakte mijn spullen en plakte snel een post-it op de koelkast, waarin ik Laila liet weten dat ik was gaan trainen. Ik was al naar de bakker voor ze gegaan en had broodjes gehaald.
Perspectief Sarah
Terwijl ik door de felle zon werd gewekt, draaide ik me om en keek hoe laat het was. 10.27 uur. Ik keek naar de vloer en zag dat Laila al weg was en de kamer had opgeruimd. Ik rekte me nog 1 keer uit en stond op. Terwijl ik richting de douche loop ruik ik de heerlijke geur van de koffie. Ik nam heel snel een vlotte douche en kleedde me aan.
Beneden aangekomen zag ik alleen Laila aan tafel zitten met een tijdschrift voor haar neus. Ze keek op en vroeg opgewekt "en? Heb je lekker geslapen?" "Als een roos" zei ik met een glimlach terug. Ik zag dat ze al broodjes was wezen halen en kreeg meteen ontzettend trek. Ik pakte de bekers voor de koffie en schoof aan tafel.
Na lekker te hebben ontbeten zag ik dat het al over 12 was geweest en besloot ik om naar te huis te gaan. Ik vertrek morgen naar Marokko en ik heb nog een hoop te doen. Na mijn spullen bij elkaar te hebben gezocht bracht Laila me naar huis. Vol vreugde zag ik dat de auto van Redouane er niet stond en verheugde me al helemaal om op mijn eigen terrein te zijn. Ik omhelsde Laila stevig en we spraken af om elkaar in Marokko drie dagen nadat zij aankomt te zien.
Ik liep mijn huis binnen en kon het wel uitgillen van vreugde. Heerlijk gewoon! Er is niks lekkerder dan je op je gemak voelen. Ik liep naar boven en zag dat alles netjes was opgeruimd. I’m impressed! Ik sleepte mijn tas naar mijn kamer en gooide meteen het raam open. Pakte de foto van yemma en ging op bed zitten. Ik deed mijn cd speler aan en bleef zo'n kwartier naar de foto staren. Mijn yemma ienoe, hoe zou het zijn als ze nog leefde? Dat is een vraag die ik me minstens 1 keer per dag afvraag en waar ik nooit antwoord op zal krijgen. Terwijl ik met al mijn kracht mijn tranen naar binnen dring, ontsnappen er toch 2 uit mijn ziel.. Zucht.. Ik drukte mijn lippen tegen de foto en zette hem terug op mijn bureau. Ik moet verder, ik ging op zoek naar mijn koffer en pakte alles in wat ik al had klaar gezet. Anderhalf uur later was ik een hevig gevecht met de rits van mijn koffer. Ik kreeg hem niet dicht! Het typische probleem van elke Marokkaan als ze op vakantie gaan. Je neemt altijd meer mee dan gepland. Half zittend op de koffer en half duwend val ik haast op de grond als ik Samir lachend in mijn deur opening zie staan. "Hé! Ik ben er weer!." "Ik kan het zien ja, hoe was het bij Laila?" terwijl ik terug dacht aan de afgelopen nacht keek ik hem aan "het was leuk, maareh, wat sta je daar nog? Kom effe je zusje helpen, man." Ik stond op en de koffer ging vanzelf weer helemaal open. Met een verstrooide kop keek ik Samir hopeloos aan. Jaa daaag, ik heb er écht geen zin meer in.
"Doe jij hem voor me dicht. Ik ben dat ding zat. Ik liep langs hem naar beneden en toen ik net de huiskamer binnen was, kwam Samir al binnen lopen. KLAAR! Hij ging naast me op de bank zitten en ik nam een diepe zucht.
"En Saar? Heb je er al zin in?" "Ja, eigenlijk wel ja. "
Ik keek hem aan en begreep zijn blik meteen. Hij doelde op het feit dat dit de eerste keer is dat ik naar Marokko ga sinds het overlijden van yemma. Ik sloeg mijn ogen neer. "Komt goed Samir. "Het moet wel." Ik begon spontaan te huilen omdat ik toch wel bang was. Ik wist nog steeds niet waarom, maar ik was écht bang.
Hij sloeg zijn arm om me heen en ik veegde snel mijn tranen weg. Ik ben gewoon écht op. Ik heb de afgelopen 3 jaren haast iedere dag alleen maar gehuild en ik ben nu gewoon helemaal op. Ik snap niet dat ik nog vocht in mijn lichaam heb. Ik nam een diepe zucht en stond op. "Kom, laten we ergens gaan eten. De laatste keer voordat ik weg ga." Samir keek me met een glimlach aan "goed idee zusje!" ik liep snel naar boven en trok een andere broek en truitje aan en spoot snel wat deo en parfum op. Trok mijn slippers aan en vloog de trap af. Samen liepen naar buiten en besloten om niet met de auto te gaan, maar om vandaag maar eens te gaan lopen.
