Ik leunde tegen de deur en voelde hoe de wind door mijn haar waaide. Ik sloot mijn ogen en genoot van het de wind. Ik kon helaas niet genieten van de muziek, want Malika en Fatima waren uitbundig aan het praten. Typisch Marokkaanse vrouwen. Ze moeten altijd op zo'n harde volume praten en lachen.
Ik voelde me begluurd en keek recht voor me. Ik zag de ogen van Hicham in zijn binnenspiegel en zag dat hij een kleine glimlach gaf. Ik ging er niet op in. Ik draaide mijn ogen weg en keek weer naar buiten.
Eindelijk waren we thuis aangekomen. Malika wees aan waar hij moest stoppen. Hij stopte recht voor onze deur. Ik opende de deur en stapte uit. Ik liet de 2 jochies uitstappen en pakte mijn tas. Ondertussen hadden Malika en Fatima afscheid genomen. Laila was ondertussen uitgestapt en stond voor mijn huis deur. Malika opende de deur en liep samen met de 2 jochies naar binnen. "Het was gezellig" "Ja vond ik ook en moeten we zeker over doen" en Laila liep naar me toe en ga me de 4 gebruikelijke zoenen op mijn wang. Ik liep naar Fatima en gaf haar ook de 4 zoenen. Beide stapte ze in. Ik zwaaide nog snel en liep naar binnen.
Ik deed de deur dicht en ik hoorde de auto wegrijden. Ik bleef even een paar seconden bij de deur staan. Rustig schudde ik mijn hoofd en liep naar boven. Ik zag dat Samir thuis was en dat hij op het punt stond om te vertrekken. Hij had zich helemaal opgetut en ging blijkbaar uit. Ik was te moe om hem gedag te zeggen dus ik lachte naar hem en liep naar mijn kamer. Ik moest vanavond werken dus besloot ik om eerst te gaan douchen. Ik kleedde mij uit en pakte mijn badjas. Ik liep naar de badkamer en liet het water stromen. Ik keek in de spiegel en schrok me rot. Ik was zoo bruin geworden dat ik van mezelf schrok. Het zag er eerlijk gezegd niet heel slecht uit.
Na een heerlijke douche kleedde ik me om en stak mijn haar met een grijpspeld om hoog. Ik zag dat er wat krullen loshingen en vond het er leuk uitzien dus liet ik het zo. Ik deed wat mascara en lipgloss op en pakte mijn tas. Ik deed mijn spullen erin en keek nog even snel in de spiegel. Weer ging mijn hand naar mijn hals en kon nog steeds niet geloven dat ik het kwijt was.
Ik liep naar beneden en zag dat Mustapha en zijn vriendje weg waren. Ik keek naar Malika en zag dat ze ook naar boven wilde lopen om een douche te gaan nemen. Ze vroeg of ik moest werken. Ik knikte naar haar en liep richting de huiskamer. Ik zag dat Samir nog niet weg was. "Hé, Samir ben je er nog!"
"Zooo Damn, wat ben jij bruin geworden zeg, je lijkt net een Surinamer."
"Zo erg is het toch niet?" Ik werd een beetje onzeker en ging met mijn handen naar mijn gezicht. "Niet zo erg?” Kijk je wel eens in de spiegel?" "Dat kan ik beter aan jou vragen, met al dat spul in je haar. Voor wie tut je, jezelf zo op? He he vertel dan." Zoals gewoonlijk deed hij alsof hij van niks wist. "Ja ja, doe maar alsof je neus bloed."
Ik had geen zin om er verder op in te gaan, dus vroeg ik of hij me even naar mijn werk wilde brengen. Ik moest om 18.00 beginnen en dat was over een half uurtje. Hij stemde in en we liepen weg. Hij haalde zijn auto die hij verderop had geparkeerd. We stapten in en hij reed me naar mijn werk. Als ik hem niet had.. Hij en mijn broertje zijn 'de échte mannen' in mijn leven en dat zal altijd zo blijven. In de auto hadden we het over koetjes en kalfjes. Ik vertelde hem over mijn ketting, hij wist hoe erg ik het vond, dus zei hij er niet al te veel over. Eenmaal aangekomen bij mijn werk stapte ik uit. "Moet ik je op komen halen?" "Nee hoor, ik pak de bus wel, geniet jij nou maar van je avondje uit" en gaf hem een knipoog. Ik zag een glimlach op zijn gezicht verschijnen en zwaaide toen hij weg reed. Ik draaide me om en liep het restaurant binnen. Ik keek om me heen en zag dat het best wel druk was. Snel liep ik naar achter en pakte mijn schort en bestelboekje. Ik keek op mijn horloge en zag dat het precies 18.00 uur was. Ik moest vanavond achter de bar staan. Tfoe wat haatte ik dat. Maar ja, part of the job.
Ik hoorde het nummer 'Tracy Chatman met Fast Cars' door de speakers en kreeg kippenvel van dit nummer. Het deed me allemaal zo aan vroeger denken. Die stem van die vrouw in dit nummer ongelofelijk! Je zou eerder zeggen dat het een man was, maar ondanks dat, raakte dit nummer mij op een plaats, waar maar weinig mensen dat konden. De mensen die mij wel op die plaats konden raken, waren letterlijk op een hand te tellen. Sénoe yemma, Samir en Mustapha. Terwijl dit nummer door mijn gedacht ging, had ik door dat ik voor me uit zat te staren. Ik knipperde snel met mijn ogen en keek goed voor me uit. Ik zag een vage bekende helemaal achterin, aan een tafeltje zitten. Iemand, die net als dit nummer mij op een plaats kon raken waar maar weinig mensen dat konden. Tot mijn verbazing..
