Perspectief Hicham
Ik hoorde mijn telefoon afgaan en zag dat het mijn moeder was. "Ja?"
"Hé Hicham, Laila en ik zitten nog steeds op het strand en we willen naar huis, kan je ons ophalen of ben je bezig?" "Nee hoor ik kan er over ongeveer 10 min zijn, waar zitten jullie ongeveer?" "We zitten aan het eind van het strand, vlak bij de parkeerplaatsen." "Oké Yemma, ik kom eraan."
Ik keerde de auto en reed richting het strand. Ik kwam net bij Said vandaan.
Hij had met een of andere chick afgesproken en die zou een vriendin meenemen, dus vroeg Said of ik met hem mee wilde gaan, stomme fout! Het meisje waar hij mee had afgesproken, had zo'n kapsones en liep met haar neus de lucht in en die vriendin van haar was nog 100 keer erger. Wat een tijd verspilling.
Dat was dus de laatste keer dat ik met Said mee ging, en om eerlijk te zeggen, die meiden bij mij toch geen schijn van kans, want mijn hart is al gestolen.. Sarah..
De zon scheen volop en dus deed ik mijn zonnebril snel op.
Ik kwam bij het strand aan en parkeerde de auto. Ik liep het strand op en ging op zoek naar mijn moeder en zus. Ik zag ze niet, totdat ik Laila herkende.
Ze waren niet alleen, er was nog een andere vrouw bij en nog twee jochies waarschijnlijk haar zoontjes.
Ik zwaaide naar Laila en liep naar mij toe, ik gaf haar en zoen op haar wang en vroeg wie die vrouw met haar kinderen was.
Ze vertelde me dat 1 van de twee haar zoontje was en dat de andere het vriendje ervan was. "Ze heeft ook een dochter, maar die is nog aan het zwemmen een heel aardig meisje."
Ik knikte en wilde zo snel mogelijk het strand verlaten, want het zand zat alweer in mijn schoenen. Plotseling werd mijn aandacht getrokken door iets in de verte. Ik zag dat het een mooi meisje was met een prachtig figuur. Ze kwam dichterbij en ik herkende haar, ik zette mijn zonnebril lager op mijn neus en keek vanaf de bovenkant om het gezicht van het meisje duidelijker te zien. Nee? Sarah?
Ze stond nu praktisch voor me maar ik had niet het idee dat ze me al had herkend.
Ik zag dat ze last van haar oog had.
Ik stond perplex naar haar te staren. Ze was zoo mooi, ik durfde aan de ene kant niet te kijken, maar aan de andere kant. Hoe groot is de kans, dat ik haar ooit ZO zal zien dus ik zorgde ervoor dat ik van het moment genoot.
Ik zag aan haar dat ze me herkende en dat ze me verbaasd aankeek. "Dit is mijn nieuwe vriendin Sarah, en Sarah, dit is mijn 'kleine' broertje Hicham."
Ik zag aan Laila dat ze het raar vond dat we elkaar maar aanstaarde, maar toch kon ik mijn ogen niet van haar afhouden dus bleef ik maar verder staren. "Hoi, ik ben Sarah." hoorde ik haar zeggen. Ik keek haar aan en begreep wat ze van plan was ik stak mijn hand uit. "Hé, ik ben Hicham". We gaven elkaar een hand en gaf een klein kneepje, dat haar helaas niets leek te doen.
We lieten elkaar's hand los en ik bleef haar maar aanstaren. "Misschien kunnen we jullie naar huis brengen" hoorde ik laila zeggen. "Waarom niet?" Zei ik.
Ik zag in Sarah's ogen, dat ze mijn mening duidelijk niet op prijs stelde. Op dat moment ging er een ondraaglijke gedachte door me heen. 'Zou ze me dan écht haten?'
"Is niet nodig, we gaan wel met de bus" Zei Sarah. "Geen sprake van, mijn moeder gaat voorin en wij 2 nemen die kleintjes wel op onze schoot " hoorde ik Laila zeggen. Het idee van Laila beviel me meteen. Ik zag Sarah naar haar moeder kijken en zei "ik weet niet hoor." "Ik vraag het Malika wel." Huh? Dat is raar, waarom noemt ze haar moeder bij haar voornaam? Al snel kon dat me niet zo veel meer schelen toen ik Sarah zag weglopen.. Zucht.. Ik bleef keek hoe ze wegliep en bekeek natuurlijk haar figuur. Ik schudde mijn hoofd en voelde me alweer schuldig omdat ik op 'zo een' manier naar haar keek, terwijl ik wist dat ze dat niet wilde.
Ik draaide me om en liep naar de auto. Ik opende alle deuren, en stelde mezelf voor aan het broertje van Sarah en zijn vriendje. Je kon duidelijk zien dat Sarah zijn zus was. Ondertussen had Sarah zich omgekleed en liep achter mijn moeder en haar moeder aan. Ik zag aan haar dat ze met tegenzin naar mijn auto liep en al helemaal dat ze met tegenzin instapte. Ik liet haar instappen en stapte vervolgens zelf in.
