Ik stond op en deed mijn tas om mijn schouder. Ik schoof mijn stoel aan en keek naar achter. Ik zag Latifa over Hicham heen hing en wat in zijn oor aan het fluisteren was.
Hij keek me aan en ik draaide me om en liep snel naar beneden.
Ik keek op het prik bord op zoek naar mijn cijfer. Ja, daar ben ik Sarah, yes!
Ik heb een 8.9! Even snel kijken wat Latifa heeft. Ha dat zal haar leren.
Ik liep richting de kluisjes en pakte wat spullen die ik nodig had.
Ik stond bij de uitgang en keek nog richitng het prikbord. ik zag Latifa met grote ogen naar het bord staren. Ze schrok zich rot. Ze stond al slecht voor Engels en nu schijt ze dus echt in haar broek. Ik zag Hicham naar haar kijken en begreep niks van haar cijfer. Hij keek richting de uitgang en zag mij staan kijken. Plotseling keek hij me recht in de ogen aan, nu wist hij hoe ze een slecht cijfer heeft kunnen halen. Hij keek me aan en gaf me een glimlach en een knipoog.
Snel haastte ik me de deur uit voordat ze me achterna kwam.
Ik zag de tram al aankomen en liep snel naar binnen.
Ik besloot om eerst even de stad in te gaan voordat ik naar huis ging, ik moest nog een heleboel spullen hebben voordat ik op vakantie ging en had nog niks gekocht. Na een hele middag winkelen liep ik met beide handen vol met tassen richting de bushalte. Shit, ik heb volgens mij te veel spullen gekocht want deze tassen zijn veel te zwaar.
Ik moet na de zomervakantie direct aan mijn rijbewijs beginnen, dat zou mij een heleboel tijd schelen.
Terwijl de zweet druppel op mijn voorhoofd stonden probeerde ik om de tassen zo goed mogelijk vast te houden, ik zag in de verte de bus aankomen en wilde snel oversteken zodat ik hem op tijd zou halen. Net toen ik over wilde steken kwam er in een enorme snelheid een auto aan. Ik was plotseling verlamd en stond stil midden op de weg.
Ik voelde hoe de wind langs mijn nek waaide en plotseling voelde ik iets aan mijn arm dat me in een keer wegrukte.
Ik viel boven op een onbekende op de stoep en de auto reed gewoon verder, Oh my god, als hij me niet had weggetrokken dan was ik nu misschien wel dood geweest.
Terwijl ik bovenop een mijn 'hero' lag probeerde ik me om te draaien zodat ik hem aan kon kijken.
Met mijn ogen zocht ik zijn en gezicht. Nee? Dit kan NIET!
Ik kan hem niet weer 'toevallig' zijn tegengekomen?!
"Jij?" vroeg ik hem verbaasd, hij keek me aan en zei "is dat wat je zegt? Ik had eerlijk gezegd iets verwacht als 'Dank je wel lieve Hicham dat je mijn leven hebt gered.'"
Met een big smile keek hij me aan, ik wilde snel opstaan omdat ik me ongemakkelijk voelde op de manier hoe wij boven elkaar lagen.
Tegelijkertijd wilde we opstaan en botsten we onze hoofde tegen elkaar. En niet zachtjes, maar zo hard dat je de klap hoorde.
Net toen ik bijna stond, viel ik van de pijn in mijn hoofd op de grond.
Hij stond op en gaf me een hand, ik keek naar z'n hand en duwde die weg.
Ik hurkte en raapte mijn tassen bij elkaar, verbaasd keek hij mij aan en hielp mij het bij elkaar rapen van mijn tassen.
Hij overhandigde mij de tassen en hij keek me aan, "wat is er?" zei hij.
"Wat is er met jou?" Zei ik, ik was het nu zat en ik wilde weten wat de gozer mankeert.
"Plotseling ben je overal en kom ik je overal tegen en waarom doe je zogenaamd aardig? Ik weet niet welk spelletje aan het spelen ben, maar ik doe niet mee!"
Hij keek me vol ongeloof aan en zei "ik weet niet waar je het over hebt, ik was hier toevallig en ik zag dat je bijna werd aangereden dus heb ik geholpen. Ik had je ook midden op de weg kunnen laten staan, als je dat liever had gewild?"
Ik keek hem aan en wilde hem voorbij lopen, net toen ik hem bijna passeerde pakte hij mijn hand en keek me aan… "Sarah, ik speel echt geen spel."
Langzaam trok ik mijn hand terug en liep weg..
